Annelerin Farklı Kültürde Çocuk Yetiştirmeye Yönelik Görüşlerine İlişkin Nitel Bir Araştırma: Amsterdam Örneği

ÖzHer toplumun kültüre özgü değerleri vardır. Kültüre özgü bu değerler, ebeveynlerin çocuk yetiştirme tutum ve davranışlarını belirleyebilir. Toplulukçu değerleri içinde barındıran bir toplumdan, bireyci değerleri ön planda tutan bir topluluğa göç eden, ebeveynlerin çocuk yetiştirirken kendi kültürel kimliklerini sürdürüp sürdürmedikleri, çocukları ile iletişim kurarken hangi kültürel kodları ne gibi sebeplerden dolayı benimsedikleri kültürel bağlamda derinlemesine incelenmesi gerektiği düşünülen bir konudur. Hollanda’da yaşayan Türk kökenli annelerin farklı kültürde çocuk yetiştirmeye yönelik görüşlerinin incelenmesi amacıyla gerçekleştirilen bu araştırmanın çalışma grubunu en az 10 senedir Amsterdam’da yaşayan 14 Türk kökenli anne oluşturmuştur. Nitel araştırma yöntemi ile tasarlanan bu araştırmada anne görüşlerinin incelenmesi amacıyla ‘‘disiplin yöntemleri’’, ‘‘kontrol’’ ve ‘‘Hollanda kültürüne özgü etkiler’’ temaları üzerinden annelerle derinlemesine görüşmeler gerçekleştirilmiştir. Çalışmanın sonucunda, Hollanda’da yaşayan Türk kökenli annelerin çocuk yetiştirirken farklı görüşleri benimsediği, çocuk yetiştirme konusunda bireysel amaç ve özerkliğe önem veren bir toplum içinde annelerin geleneksel toplulukçu değerlerini göz ardı etmediği ancak din, dil, eğitim ve kültürel farklılıklardan dolayı birtakım zorluklarla karşı karşıya kaldıkları belirlenmiştir. İlgili bulgular literatür çerçevesinde tartışılmış olup annelere, araştırmacılara öneriler verilmiştir. Anahtar Kelimeler: Çocuk yetiştirme, Anne-çocuk etkileşimi, Disiplin Yöntemleri, Kontrol, Kültüre Özgü Etki

Anahtar Kelimeler:

Çocuk yetiştirme, Anne-çocuk etkileşimi, Disiplin Yöntemleri, Kontrol, , Kültüre Özgü Etki

A Qualitative Study on Mothers' Views on Child Rearing in Different Cultures: The Case of Amsterdam

AbstractEach society has its own culture-specific values. These culture-specific values can determine the attitudes and behaviors of parents towards child rearing. It requires an in-depth examination within the cultural context to understand whether parents maintain their cultural identities while raising and rearing their children and, for what reasons and which cultural codes they adopt when communicating with their children. The study population consists of mothers of Turkish origin living in Amsterdam, the capital of the Netherlands for at least 10 years and 14 mothers determined by the snowball method are included in the study. In this study, which was designed by qualitative research method, in-depth interviews were conducted with mothers in order to examine mother's views, based on the themes “disciplinary methods”, “controlling”, and “effects specific to Dutch culture”. In conclusion, it is concluded that the mothers in the study population adopt different behavior styles while raising children in another culture. In a society that attaches importance to individual values and autonomy in raising children, mothers do not disregard traditional collectivist values, but sometimes face some difficulties. Related findings were discussed in the light of literature and depending on these findings, some recommendations is proposed for mothers and researchers. Keywords: Child rearing, Mother-child interaction, Discipline Methods, Control, Culture Specific Effect

Keywords:

Child rearing, Mother-child interaction, Discipline Methods, Control, , Culture Specific Effect,

PDF

___

KAYNAKLAR
Afat, N. (2013). Çocuklarda Üstün Zekanın Yordayıcı Olarak Ebeveyn Tutumları. Hasan Ali Yücel Eğitim Fakültesi Dergisi, 10(1), 155.
Aktaş, S. (2011). 9. Sınıfta Anne Baba Tutumları ve Benlik Saygısı Arasındaki İlişkinin Bazı Değişkenler Açısından İncelenmesi. Doktora Tezi, Selçuk Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Konya
Baumrind, D. (1966). Effects of authoritative parental control on child behavior. Child Development, 37(4), 887-907.
Baumrind, D. (1967). Child care practices anteceding three patterns of preschool behavior. Genetic Psychology Monographs, 75, 43–88. Baumrind, D. (1971). Current patterns of parental authority. Developmental Psychology Monographs, 4(1, Pt 2), 1–103.
Baumrind, D. (1989). Rearing competent children. In W. Damon (Ed.), Child development today and tomorrow (pp. 349-378). San Francisco: Jossey-Bass.
Canatan, K. (2008). Hollanda toplumunda yabancı karşıtı tutumların analizi. Electronic Turkish Studies, 3(7)
Darling, N., & Steinberg, L. (1993). Parenting style as context: An integrative model. Psychological Bulletin, 113, 487-496.
Demiriz, S. & Öğretir A. D. (2007). Alt ve üst sosyo-ekonomik düzeydeki 10 yaş çocuklarının anne tutumlarının incelenmesi. Kastamonu Eğitim Dergisi, 15(1), 105-122.
Durgel, E. ve Yağmurlu, B. (2014). Türk göçmen ailelerde sosyalleştirme hedefleri ve ana babalık: Okul öncesi döneme detaylı bakış. Türk Psikoloji Yazıları, 17(34), 3-15.
Eldeleklioğlu, J. (1996). “Karar Stratejileri ile Ana-Baba Tutumları Arasındaki İlişki”. (Yayınlanmamış Doktora Tezi). Ankara: Gazi Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
Gordon, T. (2017). Etkili Anne-Baba Eğitimi (13. Baskı). İstanbul: Maviağaç Kültür Sanat Yayıncılık.
Hagendoorn, Louk ve Pepels, Jose, “Why the Dutch Maintain More Social Distance from Some Ethnic Minorities than Others: A Model Explaining the Ethnic Hierarchy”, Sh. 41-63, In: Integrating Immigrants in the Netherlands, Cultural versus SocioEconomic Integration, Edited by: Louk Hagendoorn, Justus Veenman and Wilma Volleberg, Ashgate, England/USA 2003
Inman, A. G., Howard, E. E., Beaumont, R. L., & Walker, J. A. (2007). Cultural transmission: Influence of contextual factors in asian indian immigrant parents' experiences. Journal of Counseling Psychology, 54(1), 93.
Kaya, A. (2010). İlköğretim Öğrencilerinin Anne Babalarının Çocuk Yetiştirme Tutumlarının Kişilik Özelliklerine Göre Değişkenliğinin İncelenmesi. İstanbul: Maltepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Yüksek Lisans Tezi.
Kulaksızoğlu, A. (2017). Ergenlik Psikolojisi (19. Baskı). İstanbul: Remzi Kitapevi.
Kütük, B. Ş. (2016). Hollanda’da Yaşayan Türklerin Geri Dönüş Konusundaki Niyetleri. Edebiyat Fakültesi Dergisi, 33(1).
Maccoby, E. E., & Martin, J. A. (1983). Socialization in the context of the family: Parent-child interaction. In: P. H. Mussen (Series Ed.), Handbook of child psychology. Socialization, personality, and social development (4th ed., Vol. 4, pp. 1–101). New York, NY: Wiley.
Özgüven, İ. (2010). Ailede İletişim ve Yaşam. Ankara: PDREM Yayınları.
Steinberg, L., Lamborn, S. D., Dornbusch, S. M., & Darling, N. (1992). Impact of parenting practices on adolescent achievement: Authoritative parenting, school involvement, and encouragement to succeed. Child development, 63(5), 1266-128
Tahiroğlu Y. A. T., Bahalı, K. T., Avcı, A. T., Seydaoğlu, G. T., ve Uzel, M. T. , (2009). ‘‘Ailedeki disiplin yöntemleri, demografik özellikler ve çocuklardaki davranış sorunları arasındaki ilişki”, Çocuk ve Gençlik Ruh Sağlığı Dergisi, 16(2), 67.
TBMM (2013). Almanya, Hollanda ve Belçika Gençlik Dairelerinin Türkiye Kökenli Çocuklara Yönelik Uygulamalarına İlişkin İnceleme Raporu. 13.11.2018 tarihinde TBMM:https://www.tbmm.gov.tr/komisyon/insanhaklari/docs/2013/raporlar/cocuklara_yonelik_uygulamalara_iliskin_komisyon_raporu.pdf adresinden alındı.
T.C. Aile ve Sosyal Politikalar Bakanlığı (2013). Türkiye Aile Yapısı Araştırması Tespit Öneriler. Ankara
Tatlı, S. Selimoğlu, H. & Bademci, D. (2012). Çocukları Okul Öncesi Eğitime Devam Eden Annelerin Aile Hayatı ve Çocuk Yetiştirme Tutumlarının İncelemesi. Bingöl Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi 2 (2), 101-114.
Triandis, H. C. (1989). The self and social behavior in differing cultural contexts. Psychological Review, 96(3), 506-520. doi:10.1037/0033-295X.96.3.506Tuzcuoğlu , N. ( 2004). Bir Aile Olmak, Anne Baba Olmanın Altın Kuralları. İstanbul: Morpa Kültür Yayınları
Yapıcı, Ş. (2010). Türk toplumunda aile ve eğitim ilişkisi. Turkish Studies, 5(4), 1544-1570.
Yavuzer, H. ve Demir, İ. (2016). Yeni Kuşak Anne-Babalar ve Çocukları (1. Basım). İstanbul: Remzi Kitapevi.
Yavuzer, H. (2016). Ana- Baba ve Çocuk (26. Basım) İstanbul: Remzi Kitapevi
Yavuzer, H. (2017). Çocuk Psikolojisi (41.Basım). İstanbul: Remzi Kitapevi
Yörükoğlu, A. (2012). Çocuk Ruh Sağlığı (32. Basım). Ankara: Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları.