6. Sınıf Türkçe Ders Kitabındaki Etkinliklerin Öğrenme Alanlarına Dağılımının İncelenmesi

Ana dil öğretimi tabii bir süreçle başlayıp sistematik bir şekilde okullarda öğretim programındaki kazanımlar temel alınarak devam etmektedir. Dil becerileri anlama(dinleme, okuma) ve anlatma(konuşma, yazma) olarak iki grupta kategorize edilmiştir. Ders kitaplarında dört temel beceriye yönelik etkinlikler bulunmaktadır. 2018 Türkçe Öğretim Programı temel alınarak hazırlanan ders kitabında metinler ve etkinlikler tek kitapta toplanmıştır. Bu çalışmanın amacı Türkçe Dersi Öğretim Programı’nda(2018) bulunan kazanımların ve Türkçe 6 Ders Kitabı’ndaki etkinliklerin öğrenme alanlarına dağılımının incelenmesidir. Türkçe Öğretim Programı’ndan(2018) hareketle yazılan 6. sınıf ders kitaplarındaki etkinlikler incelemiş olup dinleme, konuşma, okuma, yazma alanlarına ne oranda yer verildiğini saptanmış programdaki bu öğrenme alanlarının oranlarıyla ne derece tutarlı olduğuna bakılmıştır. Programla ders kitabı arasındaki ilişkiyi ölçmesi açısından yapılan bu çalışma önem arz etmektedir. Çalışma nitel araştırma modellerinden “temel nitel araştırma” modelinde gerçekleştirilmiştir. Bu çalışmada veriler “İçerik Analiz” yöntemiyle çözümlenmiştir. Elde edilen veriler, SPSS (version 22.0) bilgisayar paket programı kullanılarak analiz edilmiştir.

Anahtar Kelimeler:

Öğretim programı, dil becerileri, ders kitabı, etkinlikler

PDF

___

Benzer, A. (2004). Türkiye’de ana dili eğitimi müfredat programı 1913-1981. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi, Marmara Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Üniversitesi, İstanbul.
Büyüköztürk, Ş., Çakmak, E. K., Akgün, Ö. E., Karadeniz, Ş. ve Demirel, F. (2008). Bilimsel araştırma yöntemleri (25. Baskı). Ankara: Pegem Akademi.
Ceyhan, E. ve Yiğit, B (2005). Konu Alanı Ders Kitabı İncelemesi. Ankara: Anı Yayıncılık.
Demirel, Ö. (2006). Kuramdan Uygulamaya Eğitimde Program Geliştirme. Ankara: PegemA Yayıncılık.
İşeri, K. (2001). Altıncı Sınıf Türkçe Ders Kitabının İlköğretim Türkçe Programının Amaçlarına Uygunluğunun Değerlendirilmesi, Dil Dergisi, 136, 1300-3542.
Kaya, A. (2017). Kişilerarası İlişkiler ve Etkili İletişim. Ankara: Pegem A yayıncılık.
MEB. (2018). Türkçe dersi öğretim programı (İlkokul ve Ortaokul 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7 ve 8. Sınıflar). Ankara: MEB Yayınları.
Merriam, S. B. (2013). Qualitative research a guide to desing and implementation. Selahattin Turan (Çev. Ed.). 3. Basımdan Çeviri. Ankara: Nobel Yayınları.
Özbay, M. (2002). Öğretmen Görüşlerine Göre İlköğretim Okullarında Türkçe Öğretimi. Ankara: Öncü Kitap.
Özbay, M. (2012).Türkçe Özel Öğretim Yöntemleri 1(5.Baskı).Ankara: Öncü Kitap yayınları.
Sever, S., Kaya, Z., ve Aslan, C. (2011). Etkinliklerle Türkçe Öğretimi (2. Baskı). Ankara: Tudem Yayınevi.
Sever, S. (2015). Türkçe Öğretim ve Tam Öğrenme (6. Baskı). Ankara: Anı Yayıncılık.
Silverman, D. (2001). Interpreting Qualitative Data: Methods for Analysing Talk, Text and Interaction. London: SAGE Publication.
TDK (2005). Büyük Türkçe Sözlük. Ankara: Türk Dil Kurumu Yayınları.
Temizyürek, F. ve Balcı, A. (2013). Cumhuriyet dönemi ilköğretim okulları Türkçe programları, Ankara: Nobel Yayınları.
Varış, F. (1976). Eğitimde Program Geliştirme. Ankara: Ankara Üniversitesi Eğitim Fakültesi yayınları.
Yalçın, A. (1996). Türkçe Ders Kitaplarının Planlanması ve Yazılması. Türk Yurdu, 107: 24-27.
Yalçın, A. (2002). Türkçe Öğretim Yöntemleri. Ankara: Akçağ Yayınları.