Yapılandırmacı Öğrenme Kuramının Epistemolojik Boyutları

Yapılandırmacı öğrenme kuramı, modern toplumun gereklilikleri doğrultusunda, eğitim, işbirliği, hoşgörü, dış dünyayı sorgulama, her yönden canlıyı tartışma ve eğitim uygulamalarının değerlendirilmesi gibi entegre bir dünya görüşü gibi yeni görüşler ortaya koymaktadır. Bu çalışma, her öğrenme teorisi tarafından benimsenen bir epistemolojik karakterizasyon/yaklaşım olduğu göz önüne alındığında, yapılandırmacı öğrenme teorisinin epistemolojik boyutlarına odaklanmaktadır. Bu nedenle, çalışma öncelikle epistemolojiye odaklanmakta ve bilginin doğası paradigmalarını anlamsal metodoloji ile karşılaştırarak temel nitelikleri ele almaktadır. Sonuç olarak, toplumsal gerçeklik içinde yaşayan, hareket eden ve düşünen bireyler, bir dizi sağduyu kurguları vasıtasıyla günlük yaşamlarında gerçeklik olarak yaşadıkları bu dünyaya göre tercihlerini öngörmektedirler. Bireyler, “yaşam” alanındaki herhangi bir gerçeği anlamak için deneyimlerini, yaşadıkları gerçekliklerine dayandırmalıdır. Ancak, bilgi deneyimin değil, bu deneyimin anlamının anlaşılmasına dayanmaktadır. Başka bir deyişle, bireyin kendi deneyimlerini anlama yetisi, kendi bakış açısından yola çıkarak bilgi inşaa etmektedir.

Anahtar Kelimeler:

Yapılandırmacı öğrenme kuramı, epistemoloji, bilginin doğası

Epistemological Dimensions of The Constructivist Learning Theory

The constructivist learning theory, in line with the requirements of the modern society, introduces new views such as an integrated world view on education, cooperation, tolerance, questioning the outside world, discussing the live in all aspects, and evaluation of the educational practices. This study focuses on the epistemological dimensions of the constructivist learning theory, considering that there is one epistemological characterization/approach adopted by each learning theory. Therefore, the study focuses primarily on epistemology and focuses on basic qualities by comparing the paradigms of the nature of knowledge with the semantic methodology. As a result, individuals who live, act and think in social reality pre-select and anticipate this world they experience as reality in their daily lives through a series of common sense constructs. Individuals must base their experience on their reality to understand any reality in the realm of "living". But knowledge is based on an understanding of the meaning of this experience, not the experience itself. In other words, an individual's ability to make sense of his own experiences is to construct knowledge by looking at his perspective.

Keywords:

Constructivist learning theory, epistemology, nature of knowledge.,

PDF

___

Akarsu, B. (1979). Cagdas felsefe akımları. Istanbul: Turkish Ministry of National Education.
Aksin, T. (1993). Anlamin anlaminin ikinci bir açıklaması ve postmodern söylem. Felsefe Dunyasi, (Mart Sayısı).
Bayhan, V. (2001). Post-modern kültürün paradoksları. Bilgi ve Toplum. Türk Dünyası Araştırmaları Vakfı, Sayı 3.
Can, T. (2004). Yabanci dil olarak Ingilizce ogretmenlerinin yetistirilmesinde kuram ve uygulama boyutuyla olusturmaci yaklasim. Unpublished Graduate Thesis. Istanbul University. S. B. E.
Cengiz, E. (1997). Cagdaş bilgi kuraminda temel yaklasimlar. Felsefe Dünyası, Cilt, 26 s. 71-80.
Comte, A. (1988). Introduction to positive philosophy. USA: Hackett Publishing Company Inc.
Cücen, K. (1999). Felsefeye giris. Bursa: Asa.
Ekiz, D. (2003). Egitimde araştırma yöntem ve metodlarına giriş. Ankara: Anı Yayıncılık.
Fay, B. (1996). Contemporary philosophy of social science: A multicultural approach contemporary philosophy. USA: UK Copyright.
Giddens, A. (1993). New rules of sociological method. USA: Stanford University Press.
Gokberk, M. (1990). Felsefe tarihi. Istanbul: Remzi.
Hancerlioglu, O. (1978). Felsefe sözlügü. Istanbul: Remzi.
Hicks, S. R. C. (2004). Explaining postmodernism: Skepticism and Socialism from Rousseau to Foucault. USA: Scholargy Publishing.
Huemer, M. (2002). Epistemology: Contemporary readings. London: Routledge.
Kasapoglu, M. A. (1992). Sosyolojide hermeneutik uygulamalari. Felsefe Dünyası. (5), s. 68-71.
Keat, R. and Urry, J. (1983). Social theory as science. London: Routledge Kegan & Paul.
Kuhn, T. (1996). The structure of scientific revolutions. USA: The University of Chicago Press.
Kus, E. (2003). Nicel-nitel araştırma teknikleri. Ankara: Ani
Mengusoglu, T. (1983). Felsefeye giris. Istanbul: Remzi.
Öner, N. (1998). Demokrasinin epistemolojik dayanagi. Felsefe Dunyası, Sayı, 27, s. 5.
Ozdemir, Y. (2004). Postmodernizm ve tarih egitimi. Kazim Karabekir Faculty of Education Journal, 9, 311-322.
Özlem, D. (2001). Max Weber’de bilim ve sosyoloji. Istanbul: Inkilap.
Özlem, D. (2004). Tarih felsefesi. Istanbul: Inkilap.
Palabıyık, H. (2004). Bilim ve egitim paradigmamiz uzerine. Kazim Karabekir Faculty of Education Journal, 9, 323-349.
Punch, K. F. (2005). Introduction to social research: Quantitative and qualitative approaches. UK: Sage Publication.
Russell, B. (1996). History of Western philosophy. London: The Bertrand Russell Peace Foundation Ltd.
Soykan, O. N. (1994). Ernst Mach’da bilginin biyolojik-antropolojik temeli. Felsefe Dunyasi, Sayı, 13, s. 21-30.
Tezci, E. and Uysal, A. (2004). Eğitim Teknolojisinin gelişimine epistemolojik yaklasimlarin etkisi. The Turkish Online Journal of Educational Technology, 3(2), 22.
Yazıcı, S. (1999). Felsefeye giris. Istanbul: Alfa.
Yıldırım, A. and Şimşek, H. (2004). Sosyal bilimlerde nitel arastirma yontemleri. Ankara: Seçkin.