Psikolojik Danışma ve Psikoterapide Bütünleşmeye Doğru

İnsanlık tarihinde her toplumda ruhsal sıkıntıları hafifletme görevi üstlenen kişiler olmuştur ancak bu eylemin resmen psikoterapistlere ait olması yaklaşık olarak yüz yıl öncesine dayanır. Zaman içerisinde pek çok psikolojik danışma ve psikoterapi kuramı ortaya çıkmıştır. Günümüzde ise 400’ün üzerinde psikoterapi sistemi olduğu bilinmekte ve her geçen gün bu sayı artmaktadır. Psikoterapilerin sayısının artışı, bütün danışan ve sorunlara tek bir kuramla yaklaşmanın yetersiz kalması ve terapötik ortak etkenlerin terapi sonucuna önemli katkıları olduğunun fark edilmesi gibi nedenlerle son dönemde psikoterapi kuramları arasındaki benzerlikleri bulma ve bütünleşmeye gitme anlayışı hız kazanmıştır. Psikoterapilerin bütünleşmesi ile ilgili pek çok yol bulunmaktadır. Bütünleşmede en popüler dört yol teknik eklektisizm, kuramsal bütünleşme, ortak faktörler ve özümseyici bütünleşmedir. Teknik eklektisizm, belli bir kurama bağlı kalmaksızın farklı yaklaşımların tekniklerini kullanmayı içerir. Kuramsal bütünleşme, iki veya daha fazla psikoterapi kuram ve tekniklerini yeni bir kavramsallaştırma veya terapi yaklaşımına dönüştürmek üzere bütünleştirmektir. Ortak faktörler yaklaşımı, farklı terapilerin paylaştığı temel bileşenleri belirlemeyi ve ortaklıklarına dayanarak daha etkili terapiler yaratmayı hedeflemektedir. Özümseyici bütünleşme ise, diğer yönelimlerin teknik ve ilkelerini bütünleştirirken temel bir kuramsal oryantasyona bağlı kalmayı tercih eder. Bütünleşme çabaları psikoterapide ortak bir dil oluşturma, bölünme ve parçalanmanın önüne geçme, yeni marka isimleri yaratmaktansa psikoterapide etkililiği ön plana alma açısından önem arz etmektedir. Bu arada, bütünleşme çabalarının yeni psikoterapi formları üretmesi istenmeyen bir sonuçtur. Bütünleşme çabalarının esas amacının farklılıklar içindeki benzerliği bulmak olduğu unutulmamalıdır.

Anahtar Kelimeler:

Psikolojik Danışma, psikoterapi, psikolojik danışma kuramları, psikoterapi kuramları, bütünleşme

Towards Integration in Psychological Counseling and Psychotherapy

Throughout the history of humanity, there have always been people in societies who took on the role of disburdening peoples’ emotional distress; however, the psychotherapists officially taking over this role dates back approximately a hundred years. In time, various psychological counseling and psychotherapy theories have come about. Today, it is known that there are over 400 psychotherapy systems, and this number increases as days go by. Due to various reasons such as the increase in the number of psychotherapies, the inefficiency of approaching all clients and problems with a single theory, and the realization that therapeutic common factors have important contribution to the end result of therapy accelerated the efforts of integration and trying to find similarities between psychotherapy theories. There are many ways to integrate psychotherapies. The four most popular ways in integration are technical eclecticism, theoretical integration, common factors, and assimilative integration. Technical integration denotes using techniques from different approaches without depending on a certain theory. Theoretical integration means integrating two or more psychotherapy theories and techniques in order to turn them into a new conceptualization or therapy approach. Common factors approach aims to determine the common components shared by different therapies and to create more effective therapies based on this commonality. Assimilative integration, on the other hand, prefers to stick to one basic theoretical orientation while integrating the techniques and principles of other inclinations. Integration efforts are significant in terms of creating a common language in psychotherapy, preventing division and disintegration, and prioritizing effectiveness rather than creating new brand names in psychotherapy. Meanwhile, integration efforts creating new psychotherapy forms is an undesirable outcome. It should not be forgotten that the main aim of integration efforts is to find out similarities within differences.

Keywords:

Psychological counseling, psychotherapy, counseling theories, psychotherapy theories,

PDF

___

Ahn, H. ve Wampold, B. E. (2001). Where oh where are the specific ingredients? A meta-analysis of component studies in counseling and psychotherapy. Journal of Counseling Psychology, 48(3), 251-257. https://doi.org/10.1037/0022-0167.48.3.251

Arkowitz, H. (1991). Introductory statement: Psychotherapy ıntegration comes of age. Journal of Psychotherapy Integration, 1(1), 1. https://doi.org/10.1037/h0101205

Beitman, B. D., Soth, A. M. ve Bumby, N. A. (2005). The Future as an integrating force through the schools of psychotherapy. Norcross, J. C. ve Goldfried, M. R. (Der). Handbook of psychotherapy integration içinde (2.bsm., ss. 65-83). New York: Oxford University Press.

Corey, G. (2015). Psikolojik danışma, psikoterapi kuram ve uygulamaları. Ankara: Mentis Yayıncılık.

Castonguay, L. G., Eubanks, C. F., Goldfried, M. R., Muran, J. C., ve Lutz, W. (2015). Research on psychotherapy integration: Building on the past, looking to the future. Psychotherapy Research, 25(3), 365-382. https://doi.org/10.1080/10503307.2015.1014010

Castonguay, L. G., Newman, M. G., Borkovec, T. D., Holtforth, M. G. ve Maramba, G. G. (2005). Cognitive-behavioral assimilative integration. J. C. Norcross ve M. R. Goldfried (Der.), Handbook of psychotherapy integration içinde (2. bsm. 241–260). New York, NY: Oxford University Press. http://dx.doi.org/10.1093/med:psych/9780195165791.003.0011

Dollard ve Miller, N. E, (1950). Personality and psychotherapy. New York: McGraw-Hill.

Evans, K. R. ve Gilbert, M. C. (2012). Bütüncül psikoterapiye giriş. İzmit: Psikoterapi Enstitüsü Yayınları.

Fernández-Álvarez, H., Consoli, A. J., ve Gómez, B. (2016). Integration in psychotherapy: Reasons and challenges. American Psychologist, 71(8), 820-830. https://doi.org/10.1037/amp0000100

Gold. J. (2002). Integrative approaches to psychotherapy. Encyclopedia Britannica (Cilt 2). Elsevier Science (USA), 25-35.

Gold, J. ve Stricker, G. (2012). Giriş: Psikoterapide Bütünleşmeye Genel Bakış. Stricker, G. ve Gold, J. (Der.) Psikoterapide Bütünleşme Vaka Kitabı içinde. İzmit: Psikoterapi Enstitüsü Yayınları.

Gold, J. ve Wachtel, P. L. (2012). Döngüsel psikodinamikler. Stricker, G. ve Gold, J. (Ed.) Psikoterapide Bütünleşme Vaka Kitabı. İzmit: Psikoterapi Enstitüsü Yayınları.

Goldfried, M. R. (1995a). Toward a common language for case formulation. Journal of Psychotherapy Integration, 5(3), 221–244. https://doi.org/10.1037/h0101272

Goldfried, M. R. (1995b). From cognitive-behavior therapy to psychotherapy integration: An evolving View. New York: Springer Publishing Company.

Greenberg, L. S. (2012). Duygu odaklı terapi. (Çev. S. Kızıltaş) İzmit: Psikoterapi Enstitüsü Yayınları.

Hollanders, H. (2009). Eclecticism:Integration some key issues and research. Palmer, S. ve Woolfe, R. (Der.) Integrative and Eclectic Counseling and Psychotherapy içinde (ss. 31-56). London: SAGE Publications Inc.

Hubble, M. A., Duncan, B. L. ve Miller, S. D. (1999). Directing attention to what works. M. A. Hubble, B. L. Duncan ve S. D. Miller (Der.), The heart and soul of change: What works in therapy içinde (ss. 407-447). Washington, DC: American Psychological Association.

Kegan. V. E. (1998). Psychology and Psychotherapy: Humanization and Integration. Journal of Russian & East European Psychology, 36(1), 5-17. Doi: doi.org/10.2753/RPO1061-040536015

Lazarus, A. A. (1973). Multimodal behavioral therapy: Treating the “basic id”. The Journal of Nervous and Mental Disease, 156(6), 404-411. https://doi.org/10.1097/00005053- 197306000-00005

Lazarus, A. A. (2013). Çok boyutlu terapi uygulaması: Sistematik kapsamlı ve etkili psikoterapi. İzmit: Psikoterapi Enstitüsü Yayınları.

Lazarus, A. A. ve Abramovitz, A. (2004). A multimodal behavioral approach to performans anxiety. Journal of Clinical Psychology, 60(8), 831-840.

https://doi.org/10.1002/jclp.20041

Luborsky, L., Singer, B. ve Luborsky, L. (1975). Comparative studies of psychotherapies: Is it true that “everybody has won and all must have prizes”? Archives of General Psychiatry, 32, 995–1008. doi:10.1001/archpsyc.1975.01760260059004

Luborsky, L., Rosenthal, R. Diguer, L., Andrusyna, T. P., Berman, J. S., Levitt, J. T., Seligman, D. A. ve Krause, E. D. (2002). The Dodo bird verdict is alive and well-mostly. Clinical Psychology; Science and Practice, 9, 2-12. https://doi.org/10.1093/clipsy.9.1.2

Messer, S. B. (2015). How I changed over time as a psychotherapist. Journal of Clinical Psychology, 71(11), 1104-1114.

Murdock, N. L. (2012). Psikolojik danışma ve psikoterapi kuramları: Olgu sunumu yaklaşımıyla. (Çev. Ed. F. Akkoyun). Ankara: Nobel Yayınevi.

Norcross, J. C. (2005). Primer on psychotherapy integration. Norcross, J. C. ve Goldfried, M. R. (Der.). Handbook of Psychotherapy Integration içinde (2. bsm, s. 3-23). New York: Oxford University Press.

Norcross, J. C. (2013). Psychotherapy ıntegration. International Encyclopedia of the Social & Behavioral Sciences (2. bsm.), (Cilt. 19, s. 509-514). Doi: dx.doi.org/10.1016/B978- 0-08-097086-8.21068-4

Norcross, J. C., ve Beutler, L. E., (2013). Evidence-based relationships and responsiveness for depression with substance abuse. Barlow, D.H. (EDer.), Clinical Handbook of Psychological Disorders, 5. bsm. Guilford, New York.

Norcross, J. C. ve Goldfried, M. R. (Der..) (1992). Handbook of psychotherapy integration. New York: Basic Books.

Norcross, J. C. ve Goldfried, M. R. (Der..). (2005). Handbook of psychotherapy integration. New York, NY: Oxford University Press.

Özakkaş, T. (2018) Psikoterapi tarihi ve bütüncül psikoterapi. Türkiye Bütüncül Psikoterapi Dergisi, 1(1), 1-24.

Prochaska, J. O. ve Diclemente, C. C. (2014). The transtheoretical approach. Norcross, J. C. ve Goldfried, M. R. (Der.). Handbook of psychotherapy integration içinde (2. bsm, s. 147-171). New York: Oxford University Press.

Prochaska, J. O. ve Norcross, J. C. (2014). Psikoterapi sistemleri: Teoriler ötesi bir çözümleme. İzmit: Psikoterapi Enstitüsü Yayınları.

Ryle, A. (1990). Cognitive analytic therapy: Active participation in change. Chichester, England: Wiley.

Ryle, A. (2005). Cognitive Analytic Therapy. Norcross, J. C. ve Goldfried, M. R. (Eds). Handbook of Psychotherapy Integration (2. bsm., s. 196-217). New York: Oxford University Press.

Ryle, A. ve Kerr, I. B. (2008). Introduction cognitive analytic therapy: Principles and practice. West Sussex, John Wiley & Sons. Ltd.

Sharf, R. S. (2014). Psikoterapi ve psikolojik danışma kuramları: Kuramlar ve örnek olaylar (Çev. Ed. N. V. Acar). Ankara: Nobel Yayınevi.

Stricker, G. (1994). Reflections on psychotherapy integration. Clinical Psychology: Science and Practice, 1(1), 3-12. https://doi.org/10.1111/j.1468-2850.1994.tb00002.x

Stricker, G. ve Gold, J. (Eds.) (1993). Comprehensive handbook of psychotherapy integration. New York: Plenum Press.

Stricker, G. ve Gold, J. (2005). Assimilative Psychodynamic Psychotherapy. Norcross, J. C. ve Goldfried, M. R. (Eds). Handbook of psychotherapy integration içinde (2. bsm, ss. 221-240). New York: Oxford University Press.

Stricker, G. ve Gold, J. (2012). Giriş: Psikoterapide bütünleşmeye genel bakış. Stricker, G. ve Gold, J. (Eds.) Psikoterapide bütünleşme vaka kitabı içinde (ss. 1-20). İzmit: Psikoterapi Enstitüsü Yayınları.

Tracy, A. P. (2018). Introduction to the special issue on psychotherapy integration. Journal of Infant, Child, and Adolescent Psychotherapy, 4, 229-231. https://doi.org/10.1080/15289168.2018.1527570

Wachtel, P. L. (1997). Psychoanalysis, behavior therapy, and the relational world. Washington, DC: American Psychological Association.

Wolfe, B. E. ve Goldfried, M. R. (1988). Research on psychotherapy integration: Recommendations and conclusions from an NIMH workshop. Journal of Consulting and Clinical Psychology, 56(3), 448-451. https://doi.org/10.1037/0022-006X.56.3.448

Young, J. E., Klosko, J. S. ve Weishaar, M. E. (2009). Şema terapi. İstanbul: Litera Yayıncılık.