Oyun ve Dans İçerikli Müzik Eğitimi Etkinliklerinin 9-10 Yaş Grubu Çocukların Özsaygı Düzeylerine Etkisi

Oyun ve dans içerikli müzik eğitimi etkinliklerinin 9-10 yaş grubu çocukların özsaygı düzeyine etkisinin olup olmadığını araştırmak, bu araştırmanın temel amacını oluşturmaktadır. Araştırmanın yöntemi, nicel araştırma yöntemlerinden öntest-sontest kontrol gruplu deneysel desendir.Deney ve kontrol gruplarını oluşturmak amacıyla Malatya ilindeki özel bir ilkokulda 3. ve 4. sınıfta okumakta olan 9-10 yaş grubu toplam 96 çocuğa Coopersmith Özsaygı Ölçeği uygulanarak özsaygı düzeyleri düşük, aynı zamanda puanları birbirine yakın olan 30 çocuk seçilerek, seçkisiz atama yöntemi ile deney kontrol grupları oluşturulmuştur. Deney grubundaki çocuklara 10 hafta boyunca haftada iki ders saati, araştırmacı tarafından uzman görüşler alınarak çağdaş öğretim yöntemleriyle aktif öğrenmeye dayalı olarak geliştirilmiş, oyun ve dans içerikli müzik eğitimi etkinliklerinin yer aldığı müzik eğitimi programı uygulanmıştır. Kontrol grubundaki deneklere ise bir uygulama yapılmamıştır. 10 haftalık programının uygulanmasının sonunda sontest olarak deney ve kontrol grubundaki öğrencilere Coopersmith Özsaygı Ölçeği tekrar uygulanmıştır. Oyun ve dans içerikli müzik eğitimi etkinliklerinin çocukların özsaygı düzeyleri üzerinde istatistiksel olarak anlamlı bir etkisinin olup olmadığını sınamak amacıyla tekrarlı ölçümler için iki yönlü ANOVA testi yapılmıştır. Araştırmanın sontest sonuçlarına göre, oyun ve dans içerikli müzik eğitimi etkinliklerinin deney grubundaki çocukların toplam, genel ve akademik özsaygı boyutlarında anlamlı düzeyde olumlu etkilerinin olduğu, sosyal ve ev-aile özsaygısı boyutlarında ise anlamlı düzeyde bir değişiklik görülmediği saptanmıştır. Kontrol grubundaki öğrencilerin ise toplam, genel, akademik, sosyal ve ev-aile özsaygı puanlarının düşük oranda azaldığı görülmüştür.

Effect of Music Education Activities With Game and Dance Content on Self-Esteem Levels of Children in 9-10 Age Group

The main purpose of this study is to investigate whether the musical education activities with play and dance content have an effect on the self-esteem level of 9-10 age group children. The method of the research is the pretest-posttest control group experimental design among quantitative research methods. The experiment-control groups were created by the random assignment method and the Coopersmith Self-Esteem Inventory was applied to 96 children in the 9-10 age group at the 3rd and 4th grades in a private primary school in Malatya, and 30 children with low self-esteem levels whose scores were close to each other were selected. The children in the experimental group were applied a music education curriculum developed by the researcher by obtaining expert opinions and based on active learning with modern teaching methods for two hours per week for 10 weeks. The subjects in the control group were not applied any practice. At the end of the 10-week program, the Coopersmith Self-Esteem Inventory was applied to the students in the experimental and control groups again as a posttest. The two-way ANOVA test was used for repeated measurements to test whether music education activities with game and dance content had a statistically significant effect on the self-esteem levels of children. According to the quantitative posttest results of the study, it was found that music education activities with game and dance content had a significant positive effect on the total, general and academic self-esteem levels of the children in the experimental group, but no significant change was observed in social and home-family self-esteem levels. It was observed that total, general, academic, social and home-family self-esteem scores of the students in the control group decreased slightly.

Keywords:

Games, Dance Music Education, Self-Esteem,

PDF

___

Barış, D. A. (2002). Müzik eğitimi alan ve almayan lise öğrencilerinin benlik tasarımı düzeylerinin çeşitli değişkenlere göre incelenmesi. Yayımlanmamış Doktora Tezi, Gazi Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
Bilen, S., Özevin, B. ve Canakay, E.U. (2011). Orff destekli etkinliklerle müzik eğitimi. (2.Baskı ). Ankara: Müzik Eğitimi Yayınları.
Büyüköztürk, Ş., Çakmak, E. K., Akgün, Ö. E., Karadeniz, Ş., ve Demirel, F. (2016). Bilimsel araştırma yöntemleri. (20. Baskı). Ankara: Pegem A Yayıncılık.
Büyüköztürk, Ş., Çakmak, E. K., Akgün, Ö. E., Karadeniz, Ş., ve Demirel, F. (2016). Bilimsel araştırma yöntemleri. (23. Baskı). Ankara: Pegem A Yayıncılık.
Can, A. (2019). SPSS ile bilimsel araştırma sürecinde nicel veri analizi. (7. Baskı). Ankara: Pegem A Yayıncılık.
Çetin, C. N. (2018). Dördüncü Sınıf öğrencilerinin özsaygı düzeylerinin ana baba tutumları ve empati düzeyleri ile ilişkisinin incelenmesi. Aile Psikolojik Danışmanlığı Dergisi, 01, 21-47.
Gingsburg, K. R. (2007). The importance of play in promoting healty child development and maintaining strong parentchild bonds. Pediatrics, 119, 182-191.
Grüner, M., ve Wieblitz, E., (2011). Konuşma ve müzik elementleri. Orff İnfo Dergisi, 20,32-34.
Güçray, S. S. (1993). ÖSE-Öz-saygı envanteri'nin geçerlik ve güvenirliği. Çukurova Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi. 1(9), 31-45.
Güloğlu, B., Aydın, G. (2001). Coopersmith özsaygı envanterinin faktör yapısı. Eğitim ve Bilim Dergisi. 26 (122), 66-71.
Gürgen, E.T. (2006). Müzik eğitiminde yaratıcılığı geliştiren yöntem ve yaklaşımlar. İnönü Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi. 7 (12), 81-93.
Hylton, J. B. (1981). Dimensionality in high school student participants' perceptions of the meaning of choral singing experience. Journal of Research in Music Education, 29(4), 287-303.
Johnson, B., ve Christensen, L. (2014). Eğitim araştırmaları. (Çev. Edt: S. B. Demir). (4. Baskıdan Çeviri). Ankara: Eğiten Kitap Yayınları.
Kenç, M. F., Oktay, B. (2002). Akademik benlik kavramı ve akademik başarı arasındaki ilişki. Eğitim ve Bilim Dergisi, 27 (124), 71-79.
Korkmaz, O. (2019). Oyun ve dans içerikli müzik eğitimi etkinliklerinin 9-10 yaş grubu çocukların özsaygı düzeyine etkisi. Yayımlanmamış Doktora Tezi, İnönü Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Malatya.
Kotzian, E. Y. (2018).Orff - Schulwerk elementer müzik ve hareket pedegojisinin temelleri. İstanbul: Pan Yayıncılık.
Lau S., Siu C., Chik M. P. Y. (1998), The Self-Concept Development of Chinese Primary School children: A longitudinal study. Childhood: A Global Journal of Child Research 5(1), 69-97.
Nutku, Ö. (1998) Çocuk ve tiyatro. İstanbul: Özgür Yayınları.
Otacıoğlu, C. (2017). Profesyonel müzik eğitimi alan öğrencilerin benlik saygı düzeylerinin incelenmesi. Atatürk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 21(1), 187-196.
Şen, M. (2010). Erken çocukluk eğitiminde oyun ve önemi. Diken, İ., H. (Ed.). Erken Çocukluk Eğitimi. Içinde (s. 404-431). (1.Baskı). Ankara: Pegem Akademi Yayınları.
Shean, P. K. (1990). Movement in the music education of children.Wilson, F.R., Roehman, F.L. (Edit.), Music and child development. MMB Music: USA.
Sökezoğlu, D. (2010). Ritim, hareket ve şarkı öğretimi temelli müzik eğitiminin 7 - 11 yaş grubu çocuk yuvası öğrencilerinin sosyal gelişimleri üzerine etkisi: Afyonkarahisar İli örneği. Yayımlanmamış Doktora Tezi, Gazi Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
Tufan, S. ve Sökezoğlu, D. (2009, 23-25 Eylül). Oyun, hareket, dans ve ritim yoluyla müzik eğitiminin 7-11 yaş grubu çocuk yuvası öğrencilerinin sosyal gelişimleri üzerine etkisi. 8. Ulusal Müzik Eğitimi Sempozyumunda sunuldu, Samsun.
Ülküer, N. S., Buz, S. (1988) 5-6 yaş çocukları anne babaların ödüllendirme ve cezalandırma yöntemleri. Eğitim ve Bilim Dergisi Eğitim Hizmet Ödülleri Özel Sayısı. 69, 56-62
Yavuzer, G. (1989). İlkokul dördüncü sınıf öğrencilerinde benlik kavramının akademik başarıya etkisinin incelenmesi. Yayımlanmamış Çocuk Sağlığı ve Bilim Uzmanlığı Tezi, Hacettepe Üniversitesi, Ankara.
Kaynakça Bilgisi / Citation Information
Korkmaz, O. ve Çiftci, E. (2021). Oyun ve dans içerikli müzik eğitimi etkinliklerinin 9-10 yaş grubu çocukların özsaygı düzeylerine etkisi. OPUS–Uluslararası Toplum Araştırmaları Dergisi, 17(37), 4199-4229. DOI: 10.26466/opus.860756