Öğretmen Failliği İle Öğretim Programına Bağlılık Arasındaki İlişki: Yunus Emre İlçesi Örneği

Bu çalışmanın amavı öğretmen failliği kavramı ile öğretmenlerin öğretim programına bağlılığı arasındaki ilişkiyi ortaya çıkarmaktır. Çalışmada; nicel araştırma yöntemlerinden genel tarama modeli kullanılarak durum saptaması yapılmıştır. Bu kapsamda araştırma evrenini oluşturan Manisa İli Yunusemre İlçesi ortaöğretim kurumlarında görev yapan 950 öğretmenden 285 öğretmene okul türü ve görev yaptıkları okul bazında tabakalı ve ardından basit olasılıklı örneklem yoluyla ulaşılmastır. Veriler, “Öğretmen Failliği Ölçeği” ve “Öğretim Programına Bağlılık Ölçeği” adlı veri toplama aracılığı ile toplanmış olup. elde edilen verilerin betimsel istatistikleri analiz edilirken minimum, maksimum, aritmetik ortalama (x̄) ve standart sapma (ss) değerleri kullanılmıştır. Verilerin normal dağılım göstermemesi nedeniyle Mann Whitney U Analizi ve Krusskal Wallis Analizi uygulanmıştır. Ayrıca öğretmenlerin öğretim programına bağlılıklarına göre farkın olduğu grupların çoklu karşılaştırıldığı Dunn Analizi ile öğretmenlerin öğretmen failliği tutum düzeyi ve öğretim programına bağlılık tutum düzeyi toplam puanları arasındaki ilişkiyi gösteren Spearman Sıra Farkları Korelasyon Analizi de uygulamaya tabi tutulmuştur. Çalışmanın bulgulaına dayalı olarak ele alınan iki kavramın (öğretmen failliği ve öğretim programına bağlılık) birbiri ile sürtüşmeli olduğu düşünülse de daha esnek bir yapı içinde ele alındığında sınıf ortamında hayata geçirilebileceği sonucuna ulaşılmıştır ayrıca eğitim öğretim sürecinin işleyişinde kullanılmak üzere yönetsel öneriler geliştirilmiştir.

Anahtar Kelimeler:

öğretmen failliği, öğretim programına bağlılık, öğretmen yeterliği, Öğretmen etkililiği

The Relationship Between The Teacher Agency And The Teachers’ Commitment To The Curriculum: Yunus Emre District Sample

The aim of this study is to reveal the relationship between the concept of teacher agency, which is used in terms of the effectiveness of teachers on the curriculum, and the commitment of teachers to the curriculum. In this Study; situation determination was made using the general survey model, which is one of the quantitative research methods. In this context, it is to reach 285 teachers from 950 were reached working in secondary education institutions of Yunusemre District of Manisa Province, which constitutes the research universe, by means of stratified and then simple probability sampling on the basis of school type and the school in which they work. The data were collected by means of data collection called “Teacher Agency Scale” and “Scale of Commitment to Curriculum Program”. While analyzing descriptive statistics of the obtained data, minimum, maximum, arithmetic mean (x̄) and standard deviation (ss) values were used. Mann Whitney U Analysis and Krusskal Wallis Analysis were applied because the data did not show normal distribution. In addition, Correlation Analysis, which shows the Relationship between the Dunn Analysis, in which the Groups with Different Differences According to Teachers 'Commitment to the Curriculum, is Compared with Teachers' Attitude Level and Teachers 'Attitude Level and the Total Scores of Teachers' Attitude Level, is also applied. Based on the findings of the study, although it is thought that the two concepts (teacher agency and commitment to the curriculum) are in conflict with each other, it has been concluded that they can be implemented in the classroom when they are handled in a more flexible structure, and administrative recommendations have been developed to be used in the functioning of the education and training process.

Keywords:

Teacher agency, Commitment to the curriculum, Teacher effectiveness, Teacher competence,

PDF

___

Bandura, A. (1997). Self efficacy: The exercise of control. New York: W.H. Freeman and Company.
Bellibaş, M. Ş., Çalışkan, Ö., ve Gümüş, S. (2019). Öğretmen Failliği Ölçeği’nin (ÖFÖ) geçerlik ve güvenirlik çalışması. Trakya Eğitim Dergisi, 9(1), 1-11. 14.02.2019 tarihinde https://dergipark.org.tr/tr/download/article-file/632856 adresinden erişilmiştir.
Biesta, G. ve Tedder, M. (2007). Agency and learning in the life course: Towards an ecological perspective. Studiesin the Education of Adults, 39(2), 132–149
Biesta, G., Priestley, M., ve Robinson, S. (2017). Talking about education: exploring the significance of teachers’ talk for teacher agency. Journal of Curriculum Studies, 49(1), 38-54. Doi: 10.1080/00220272.2016.1205143
Brooks G. ve Books M G. (1999). The courage ta be constructivist. Educational Leadership, 18–24.
Bümen, N. T., Çakar, E. ve Yıldız, D. G. (2014). Türkiye’de öğretim programına bağlılık ve bağlılığı etkileyen etkenler. Kuram ve Uygulamada Eğitim Bilimleri, 14(1), 203- 228
Büyüköztürk, Ş., Çakmak, E. K., Akgün, Ö. E., Karadeniz, Ş. ve Demirel, F. (2013). Bilimsel araştırma yöntemleri(14. Baskı). Ankara: Pegem Akademi.
Dusenbury, L., Brannigan, R., Falco, M., ve Hansen, W. B. (2003). A review of research on fidelity of implementation: Implications for drug abuse prevention in school settings. Health Education Research, 18(2), 237-256. doi: 10.1093/her/18.2.237
Emirbayer, M., ve Mische, A. (1998). What is agency?. American Journal of Sociology, 103(4), 962-102
Erdem, E. (2001). Program geliştirmede yapılandırmacılık yaklaşımı. Yayınlanmamış Yüksek Lisans tezi Hacettepe Üniversitesi SBE Ankara.
Furtak, E. M., Ruiz-Primo, M. A., Shemwell, J. T., Ayala, C. C., Brandon, P. R., Shavelson, R. J., ve Yin, Y. (2008). On the fidelity of implementing embedded formative assessments and its relation to student learning. Applied Measurement in Education, 21(4), 360-389. doi:10.1080/08957340802347852
Hoy, A.W., Hoy, W.K., ve Kurz, N.M. (2008). Teacher’s academic optimism: The development and test of a new construct. Teaching and Teacher Education, 24, 821-835
Karakaya, Ş. (2004). Eğitim program geliştirme çalışmaları ve yeni yönelimler. Ankara: Asil Yayıncılık
Karasar, N. (2012). Bilimsel araştırma yöntemi.(24. Baskı).Ankara: Nobel Yayınevi. 79
Liu, S., Hallinger, P., ve Feng, D. (2016). Supporting the professional learning of teachers in China: Does principal leadership make a difference?. Teaching and Teacher Education, 59, 79–91. Doi: http://doi.org/10.1016/j.tate.2016.05.023 (Erişim: 04.04.2019)
Marsh, C. J. veWillis, G. (2007). Curriculum: Alternative approaches, ongoing issues.Upper Saddle River, N. J.: Merrill / Prentice Hall.
Mihalic, S. (2002, April). The importance of implementation fidelity. Boulder, CO: Center for the Study and Prevention of Violence. http://incredibleyears.com www.incredibleyears.com/Library/items/fidelity-importance.pdf adresinden erişilmiştir.
Özcan, M. (2011). Bilgi çağında öğretmen eğitimi, nitelikleri ve gücü: bir reform önerisi. Ankara: TED
Podsakoff, P.M., Mac Kenzie Bommer, S.B. (1996). Transformational leader behaviors and substitutes for leadership as determinants of employee satisfaction, commitment, trust, and organizational citizenship behaviors. Journal of Management. 22, 259-298,
Pence, K., Justice, L., veWiggins, A. (2008). Preschool teachers’ fidelity in implementing a comprehensive language-rich curriculum. Language, Speech, & Hearing Services in Schools, 39(3), 329-341. doi: 10.1044/0161- 1461(2008/031)
Priestley, M., Edwards, R., Priestley, A., veMiller, K. (2012). Teacher agency in curriculum making: Agents of change and spaces for manoeuvre. Curriculum Inquiry, 42(2), 191-214. Doi: 10.1111/j.1467- 873X.2012.00588.x
Songer, N. B., veGotwals, A. W. (2005, April). Fidelity of implementation in three sequential curricular units. Paper presented at the Annual Meeting of the American Educational Research Association, Montreal, Canada.
Şahin, B. (2012). Metodoloji. Tanrıöğen, A. (Ed.), Bilimsel Araştırma Yöntemleri (3. Baskı) içinde (109 – 130). Ankara: Anı Yayıncılık.
Strike, K. ve Posner, J. G. (1976) Epistemological perspectives on conceptions of curriculum organization and learning https://doi.org/10.3102/0091732X004001106 Adresinden 22.09.2020 tarihinde alınmıştır.
Şimşek, A. (2012). Araştırma modelleri. Şimşek, A. (Ed.), Sosyal Bilimlerde Araştırma Yöntemleri (1. Baskı) içinde (80 – 107). Eskişehir: Anadolu Üniversitesi Yayınları.
Turnispeed, D., ve Murkison, G. (1996). Organizational citizenship behavior an examination of the ınfluence the workplace. Leadership & Organizational Development Journal. 17(2).
Yaşaroğlu, C. ve Manav, F. (2015). Öğretim programına bağlılık ölçeği: Geçerlik ve güvenirlik çalışması. Uluslararası Eğitim Bilimleri Dergisi, 2(4), 247 – 258. 13.02.2019 tarihinde https://toad.halileksi.net/olcek/ogretim-programina-baglilik-olcegi adresinden erişilmiştir.