Kurumsal, Çevresel Ve Hukuki Açılardan Türkiye’de Kent Konseyleri: Eleştirel Bir Değerlendirme

Ortaya çıkışı 2006 yılına dayanan kent konseyleri, bu tarihten itibaren yönetişim fikrinin Türkiye’deki en temel yerel uygulayıcıları olarak kabul edildi. Yerel yönetim kurumlarıyla birlikte konseyler, toplumun demokratikleşme sürecine hizmet eden katılım yollarından biri olmayı amaçlamaktadırlar. 21. yüzyılın Yerel Gündem girişiminin bir devamı olarak, daha sürdürülebilir bir gelecek yaratmak ve yerel sorunlara farklı çözümler üretebilmek amacıyla, yerel paydaşları bir araya getirmek için oluşturulmuşlardır. Türkiye'de toplam 1398 belediye bulunmakla beraber, bu belediye bölgelerinin sadece 285’inde Kent Konseyi bulunmaktadır. Bu konseylerin ilk kurulmasının üzerinden 13 yıl geçmesine rağmen, yerel yönetimler üzerindeki etkinliği kısıtlı kalmaktadır. Konseyin iç yapılanmasından, dayandıkları yasalara, bütçelerine, siyasi-vatandaş temsil dengesine ve yerel yönetimlere entegrasyonuna kadar kent konseylerinin bir dizi incelemeye tabi tutulması gerekmektedir. Bu çalışma, kent konseylerinin halihazırdaki yapılanmasını ortaya koyarak belirtilen bu alanlar üzerine bir takım önerilerde bulunmaktadır. Bu öneriler, kent konseylerinin kurumsal yapılanması, dış çevresi ve mevzuatı kapsamında sınıflandırılabilecek dokuz noktayı açığa çıkarmıştır.

Anahtar Kelimeler:

Kent Konseyler, Yerel Katılım, Değerlendirme, Türkiye

A Critical Evaluation Of The City Councils In Turkey: Institutional, External Environmental And Legislative Aspects

The appearance of the City Councils in Turkey has dated back to 2006, and they have been considered as the local practitioners of the governance idea from the date onward. Along with the local governments, the councils have aimed to be one of the essential means of participation that serves the democratization process of the society. There are currently a total of 1398 municipalities in Turkey; nevertheless, only 285 City Council exist in these municipal areas. Thirteen years after the city councils have started to be established, and despite the fact that the local governance notion has still continued to be on the march, the city councils have struggled to get the place they ought to be. From the internal structuring of the council, legislation they are based on, their budget, the balance of political-citizen representation, to the partnership issues like integration of local administrations, the city councils need to be scrutinized. The paper reveals nine points which can be categorized under the titles of institution, external environment and legislation. It offers some suggestions on the issues the city councils have currently faced.

Keywords:

City Councils Local Participation, Evaluation, , Turkey,

PDF

___

Ağır, O., Belli, A., and Arslan, Ş. (2017). Kent konseylerinde halk katılımı ve gönüllülük: Adana kent konseyi örneği. Al-Farabi Uluslararası Sosyal Bilimler Dergisi, 1(3), 320-332.
Akman, C. (2018). Kent konseylerini yeniden düşünmek: Türkiye Kent Konseyleri Birliği’ne üye olan kent konseyleri üzerinden bir değerlendirme. Mehmet Akif Ersoy Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 5(3), 740-764.
Cesur, A. (2018). Yönetişim perspektifinden kent konseylerinin kent yönetimindeki rolü ve işlevselliği. Uluslararası Sosyal Araştırmalar Dergisi, 11(55), 809-816.
Çelik, A. (2013). Kent yönetimi bağlamında kent konseyinin işlevleri üzerine bir değerlendirme. Cumhuriyet Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi, 14(2), 215-229.
Çukurçayır M. A., Eroğlu H. T. and Sağır, H. (2012). Yerel yönetişim, katılım ve kent konseyleri. Yerel Politikalar, 1(1), 97-128.
Deniz, T. (2013). Kentleşme, yerel gündem 21 ve kent konseyleri. Turkish Studies - International Periodical for the Languages, Literature and History of Turkish or Turkic, 8(12), 391-402.
Emrealp, S. (2005). Türkiye Yerel Gündem 21 Programı; Yerel Gündem 21 Uygulamalarına Yönelik Kolaylaştırıcı Bilgiler Elkitabı. İstanbul: IULA-EMME (UCLG-MEWA) Yayını.
Emrealp, S. (2010). Türkiye’nin katılımcı demokratik yerel yönetişim modeli olarak dünyaya armağanı: Kent konseyleri. İstanbul: UCLG-MEWA Yayınevi.
Gerwin, M. (2018). Citizens’ assemblies guide to democracy that works. Poland: Open Plan Foundation.
Göktolga, O. and Ekici, S. (2016). A local governance experıence in Turkey: from “local agenda 21”s to the city councils. Birey ve Toplum, 6(12), 107-127.
Kızılkaya, S. G. and Besgül, Ö. (2017). Youth participation in local politics: city councils and youth assemblies in Turkey. Southeast European and Black Sea Studies, 17(1), 97-112.
Özen, A., Bahtiyar, E. and Şaşmaz, M. Ü. (2015). Social audit of the public services in Turkey: the city council case. Optimum Journal of Economics and Management Sciences, 2(2), 123-132.
Tosun, K. E., and Keskin, E. B. (2015). City councils as a means of local participation in Turkey during the EU membership process: the investigation of the awareness of the Bursa city council. Yönetim ve Ekonomi Araştırmaları Dergisi, 13(3), 363-375.
UCLG-MEWA. (2018). Strategic Plan 2018-2020. UCLG-MEWA Publishing. Accessed on 29th October 2019 from http://uclgmewa.org/uploads/file/2610e0860381497c8adaf97daf814e85/UCLGMEWA%20Strateji k%20Plan.pdf
Üzülmez, İ. (2012). Görevi kötüye kullanma suçu. Gazi Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi, 16(1), 191-21.