Türkiye’de 2050 Yılına Yönelik Öğretmen Yetiştirme Programlarına İlişkin Senaryolar

Ülkelerin öğretmen yetiştirme politika ve uygulamalarını analitik yaklaşım çerçevesinde planlamaları kritik önem taşımaktadır. Her ülke, genel amaçları ve felsefesi doğrultusunda yetiştirmek istediği öğretmen adaylarını ve gereksinim duyduğu öğretmen profilini tasarladığı eğitim programları aracılığı ile uygulamalarına yansıtmaktadır. Söz konusu noktadan hareketle bu araştırmada, dünyadaki değişim ve eğilimler göz önünde tutularak gelecek 30 yıl içinde Türkiye’deki öğretmen yetiştirme programlarına ilişkin senaryolar oluşturulmuştur. Oluşturulan senaryolar, 2018-2019 bahar döneminde Giresun Üniversitesi ve Manisa Celal Bayar Üniversitesi eğitim fakültelerinde görev yapan 20 öğretim üyesi (senaryo grubu) ile yapılan görüşmeler sonucu elde edilen veriler doğrultusunda tasarlanmıştır. Elde edilen veriler, araştırmacılar tarafından içerik analizine tabi tutulmuş ve olası öğretmen yetiştirme programlarına ilişkin senaryolar örüntülenmiştir. Oluşturulan senaryolarda, öğretmen yetiştirme programlarının sürelerinin uzaması, teknoloji kullanımının yoğunlaşması ve dil öğreniminin önem kazanması gibi dünya ile bütünleşmeye dönük noktalar ön plana çıkmıştır. Ayrıca, gelecek 30 yıl içinde uygulamaya yönelik ve karşılaştırmalı eğitim alanındaki derslere öğretmen yetiştirme programlarında daha fazla yer verileceği öngörüsü de dikkat çekicidir.

Teacher Training for the Year 2050 in Turkey Scenarios for the Curricula

It is critical that countries plan their teacher training policies and practices within the framework of an analytical approach. Every country reflects the teacher candidates it wants to train in line with its general goals and philosophy, and the teacher profile it needs, through the training curricula it designs. In this study from said point of view, the world changes and trends scenarios were created for the teacher training curricula in Turkey over the next 30 years in mind. The scenarios created were designed in line with the data obtained as a result of interviews with 20 faculty members (scenario group) working at Giresun University and Manisa Celal Bayar University education faculties in the spring term of 2018-2019. The data obtained were subjected to content analysis by the researchers and scenarios regarding possible teacher training curricula were patterned. In the scenarios created, points towards integration with the world such as the prolongation of teacher training curricula, the intensification of the use of technology and the importance of language learning came to the fore. It is also striking that in the next 30 years, teacher training curricula will include more courses in practical and comparative education.

___

  • Akdemir, A. S. (2013). Türkiye’de öğretmen yetiştirme programlarının tarihçesi ve sorunları. Turkish Studies - International Periodical For The Languages, Literature and History of Turkish, 8(12), 15-28.
  • Akyüz, Y. (2019). Türk eğitim tarihi. Ankara: Pegem.
  • Aslan, Ö. (2010). İrlanda’nın eğitim sistemi. Gelecek için eğitim (Ed: Ö. Demirel). 85-102. Ankara: Pegem.
  • Aykaç, N., Kabaran, H. ve Bilgin, H. (2014). Türkiye’de ve bazı avrupa birliği ülkelerindeki öğretmen yetiştirme uygulamalarının karşılaştırılmalı olarak incelenmesi (Almanya, Finlandiya, Fransa, İngiltere ve Türkiye Örneği). Turkish Studies - International Periodical For The Languages, Literature and History of Turkish, 9(3), 279-292.
  • Dikkaya, M. ve Özyakışır, D. (2006). Küreselleşme ve bilgi toplumu: Eğitimin küreselleşmesi ve neo-liberal politikaların etkileri. Uluslararası İlişkiler, 3(9), 151-172.
  • Ergün, M. (2015). Eğitim felsefesi. Ankara: Pegem.
  • Hergüner, G. (1998). 21. yüzyılda eğitimcileri eğitimi ve okul düzeni. Kuram ve Uygulamada Eğitim Yönetimi, 15(15), 287-294.
  • Iversen, J. S. (2005). Futures thinking methodologies- options relevant for “schooling for tomorrow”. Knowledge Bank. Better Policies for Better Lives, 6, 1-14.
  • Kısakürek, M. A. (2005). Öğretmen yetiştirmede kalite sorunları çalıştayı. Ankara: Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi.
  • Liman, F. (2010). Japon eğitim sistemi. Gelecek için eğitim (Ed: Ö. Demirel), 17-35. Ankara: Pegem.
  • Odyakmaz, N. (2004). Bilgi teknolojileri, küreselleşme ve kalkınma.
  • http://www.dtm.gov.tr/dtmadmin/upload/EAD/TanitimKoordinasyonDb/bilgi.doc 17.06. 2020’de alınmıştır. OECD/CERI Directorate for Education. (2008). Schooling for tomorrow - tools for futures thinking. http://www.oecd./documents/42/0,3343,en26491111,00.html 7.07.2020’de alınmıştır.
  • Özer, B. ve Duran, V. (2018). Öğretmen atama kriterleri. Öğretmen yetiştirme sistemimiz (Ed: M. Ergün, B. Oral ve T. Yazar). 337-359. Ankara: Pegem.
  • Rasinen, A. (2003). An analysis of the technology education curriculum of six countries. Journal of Technology Education, 15(1), 31-47.
  • Ural, A. (2011). Öğretmenlik eğitimine ilişkin bir model önerisi. Türkiye’de öğretmen yetiştirme (Ed: S. A. Kilimci). 209-221. Ankara: Pegem.
  • Yakar, A. (2015). İngiltere eğitim sistemi. Karşılaştırmalı eğitim (Ed: A. Türkoğlu). 245-276. Ankara: Anı.
  • Yıldırım, A ve Şimşek, H. (2005). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri. Ankara: Seçkin.
  • Yüksel, S. (2011). Türk üniversitelerinde eğitim fakülteleri ve öğretmen yetiştirme. Ankara: Pegem.
OPUS Toplum Araştırmaları Dergisi-Cover
  • Yayın Aralığı: Yılda 6 Sayı
  • Başlangıç: 2011
  • Yayıncı: ADAMOR Toplum Araştırmaları Merkezi