TÜKETİCİLERİN FARKLI PERAKENDECİ DENKLİĞİ ALGILAMA SEVİYELERİNE GÖRE PERAKENDECİ DENKLİĞİ BOYUTLARININ ALGILANMASINDA, SATINALMA NİYETİNDE VE DEMOGRAFİK ÖZELLİKLERDEKİ FARKLILIKLAR

Tüketicilerin algılamalarıyla şekillenen “perakendeci denkliği” son yıllarda perakendecilik sektörü açısından öne çıkan bir kavram olarak göze çarpmaktadır. Perakendeci denkliği, perakendeciler için gerek tüketici odaklı hareket etmeyi sağlaması gerekse de perakendeci firmanın piyasadaki performansının bir göstergesi olması açısından önemlidir. Bu çalışmada perakendeci denkliğini farklı düzeylerde algılayan tüketicilerin mağaza bağlılığı, mağaza bilinilirliği, hizmet kalitesi, algılanan ürün kalitesi, fiyat/değer, alışveriş niyeti ve sosyo-demografik özellikler bakımından farklılık gösterip göstermediği araştırılmaktadır. Çalışmada tüketicileri, perakendeci denkliğini algılamalarına göre gruplandırabilmek amacıyla hiyerarşik olmayan kümeleme analizi kullanılmıştır. Daha sonra araştırma hipotezlerini test etmek için kademeli ayırma analizi kullanılmıştır. Çalışmanın sonucunda perakendeci denkliğinin başarısını değerlendirmede üç grup oluşturdukları ve her üç grubun (perakendeci denkliğini düşük, orta ve yüksek düzeyde algılayanlar) özellikle mağaza bağlılığı, mağaza bilinilirliği, fiyat/değer ve alışveriş niyeti bakımından farklılaştığı tespit edilmiştir.

___

  • [1] Boone, L. & Kurtz, D. (1998) Contemporary Marketing, 9th Ed. Chicago: The Dryden Press.
  • [2] Kotler, P. (1998). Winning Through Value-Oriented Marketing Conference. Capital Yönetim Dizisi. İstanbul: Cem Ofset.
  • [3] Doyle, P. (2000). Değer Temelli Pazarlama. İstanbul: Mediacat Yayınları.
  • [4] Hartman, K.B. & Spiro, R.L. (2005). Recapturing Store Image in Consumer-Based Store Equity: A Construct Conceptualization. Journal of Business Research, 58(8) , 1112-1120.
  • [5] Arnett, D.B.; Debra, A.; Laverie, D. & Meiers, A. (2003). Developing Parsimonious Retailer Equity Indexes Using Partial Least Squares Analysis: A Method and Applications, Journal of Retailing, 79(3), 161-170.
  • [6] Pappu, R. & Quester, P. (2006). A Consumer-Based Method For Retailer Equity Measurement: Results of An Emprical Study. Journal of Retailing and Consumer Services, 13(5), 317-329.
  • [7] Ambler, T. (1997). How Much of Brand Equity is Explained by Trust? Management Decision, 35(4), 281 - 292.
  • [8] Aaker, D. (1991). Managing Brand Equity: Capitalizing on the Value of a Brand Name. New York: The Free Press.
  • [9] Laczniak, R.N.; De Carlo, T. & Motley, C. (1996) Retailer Equity Perceptions and Consumers' Processing of Negative Word-of-Mouth Communication. Journal of Marketing Theory and Practice, 4(4), 37-47.
  • [10] Keller, K.L. (1998). Strategic Brand Management, Building, Measuring, and Managing Brand Eguity. New Jersey: Prentice Hail.
  • [11] Ferber, R. & Verdoom P.J. (1962). Research Methods in Economics and Business. New York: The MacMillan Company.
  • [12] Boyd, H.; Westfall, R. & Starch, S. (1999). Marketing Research -Text and Cases. Boston: Richard D. Irwin, LC.
  • [13] Hair, J.; Anderson, R.; Tatham R. & Black, W. (1998). Multivariate Data Analysis. 5th Ed. New Jersey:: Prentice- Hall International, Inc.
  • [14] Kurtuluş, K. (2004). Pazarlama Araştırmaları. Genişletilmiş 7. Basım. İstanbul: Literatür Yayıncılık.
  • [15] Klecka, W.R. (1980). Discriminant Analysis. Series/Numbers 07-019. Sage Publications. New London: The International Professional Publishers.
  • [16] Tatlıdil, H. (1996). Uygulamalı Çok Değişkenli İstatistiksel Analiz. Ankara: Cem Web Ofset.
  • [17] Özdamar, K. (2002). Paket Programlar ile İstatistiksel Veri Analizi (Çok Değişkenli Analizler). Eskişehir: Kaan Kitabevi.
  • [18] Albayrak, A.S. (2003). Türkiye’de İllerin Sosyo-Ekonomik Gelişmişlik Düzeylerinin Çok Değişkenli İstatistik Yöntemlerle İncelenmesi. Yayınlanmamış Doktora Tezi, İstanbul Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.