Makalenin amacı Ondokuz Mayıs Üniversitesi İlahiyat Fakültesinde okumakta olan yabancı uyruklu öğrencilerin, fakülte hakkındaki düşünce, sorun ve beklentilerini tespit ederek, uygun çözümler ortaya koymaktır. Bu amaçla 1999-2000 akademik yılında fakülteye kayıtlı olan 68 öğrenciye anket uygulanmıştır. Ancak ankete sadece 39 kişi cevap vermiştir. Uygulanan anket sonucu öğrencilerden büyük bir kısmının Türkiye’ye ilk geldiklerinde dil, bürokrasi, uyum ve ekonomik problemlerle karşılaştıkları ortaya çıkmıştır. Türkiye hakkında da iyi bir imaja sahip olmamışlardır. Arkadaşlarıyla olan ilişkilerinden memnun olduklarını belirtirken, fakülte ve hocalar hakkında bir takım problemlerinin olduğunu dile getirmişlerdir. Her şeyden önce gelecekleri açısından fakültede aldıkları dersleri çoğunlukla faydasız ve yetersiz bulmaktadırlar. Metot olarak da genellikle eğitimin pasif olduğundan şikayet etmektedirler. Hocalardan da biraz kendilerine daha toleranslı davranılmasını istemektedirler. Makale daha kaliteli bir din eğitimi için bir takım öneriler sunmuştur. Bunları da kaliteli hoca, derslerde okutulan materyalin zenginleştirilmesi, toplumun ihtiyaçlarına cevap verebilecek konu ve derslerin okutulması, araştırma ve incelemeye dayalı daha aktif bir eğitim metodu ve yabancı öğrencilere ilişkin bir danışmanlık bürosunun kurulması oluşturmaktadır.

The main purpose of this article are to examine the thoughts, problems and expectations of the foreigner students pursuing their education at the Faculty of Divinity, Ondokuz Mayys University, and to develop appropriate solutions. For this purpose a questionnaire was used to 68 students who attended the Faculty in the academic year of 1999-2000. However, out of 68, 39 students replied those questionnaires. It was understood that most of the students met the language, adaptation bureaucracy, and economic problems in the first days of Turkey. They did not have a good imagine concerning Turkey. While they had a good relationships with their friends, they had some problems related to their faculty and faculty members. First of all, they saw most of the courses which they took as useless and unnecessary for their future. They also criticized the methods used at the courses as passive. They wanted their professor to be much tolerable for them. The article presented some suggestions concerning the quality of religious education offered by the faculty. These suggestions consisted in the quality of teaching, the richness of teaching material, the courses meeting of individual and social needs, active teaching methods based on examining and research, and establishing a guidance office for foreigner students.