Uluslararası hukuka göre, antlaşma denilince genellikle devletler / arasındaki hak ve görevleri belirleyen, mevcut durumu değiştiren veya kaldıran yazılı belge anlaşılmaktadır. Devletlerin aralarında imzaladıkları yazılı belgelerin birinci derecede öneme sahip olanı hiç şüphesiz «antlaşma» (traite) özelliğini taşıyanıdır. Bundan sonra sırasıyla anlaşma (accord), sözleşme (convention), pakt (pacte), protokol, senet gibi belgeler gelmektedir. 24 Temmuz 1924’de Türkiye'nin Lozan'da imzaladığı yazılı belge bu tasnife göre birinci derecede öneme sahip bir antlaşmasıdır. Hemen ifade etmek gerekirse devletlerarasında yazılı olarak gerçekleştirilen İrade uyuşmasının antlaşma özelliğini taşıyabilmesi için önemli bir şartın mutlaka yerine getirilmesi gerekmektedir. Bu şart ise, antlaşmayı yapan devletlerin muhakkak hür ve müstakil olmalarıdır. Başka bir deyişle, antlaşmanın hükümran (egemen) devletlerarasında akt edilmesi esastır. Ayrıca antlaşmanın uluslararası 'hukuk kurallarına göre yapılması şarttır. Lozan Antlaşması’nda taraflar hükümran devletlerdir/ uluslararası hukuk kurallarına da uyulmuştur.