Türk edebiyatının en verimli kalemlerinden biri olan Hüseyin Rahmi (1864-1944), seksen yılı bulan ömründe hikâye, roman, tiyatro, tenkit, fıkra ve makale gibi çok çeşitli türlerde sayıları yüzü bulan esere imza atmış, az sayıda olmakla beraber, tercümeler de yapmış bir yazarımızdır. Ahmet Mithat Efendi (1844-1912)’nin Tanzimat yıllarında öncülüğünü yaptığı «popüler roman» çığırını benimsemiş ve bu roman tarzını çok daha derili toplu bîr hâle getirmiş olan Hüseyin Rahmi, Servet-Fünûn devrini idrak ettiği halde bu hareketin dışında kalmış. II. Meşrutiyet sonrası dönemde, hatta Cumhuriyet döneminde de kalem faaliyetlerini kendine has sanat anlayışı doğrultusunda sürdürmüş, başka edebî akım ve anlayışlara hiçbir zaman iltifat etmemiştir. O, fertlerin ve cemiyetin normal olmayan taraflarını «mizah yoluyla ve ironik bir üslûpla ele alan, tahlil ve tenkide tâbi tutan «, roman tekniğini ise tamimiyle «sosyal hicve» dayandırmış olan bir romancıdır.