Türk Milli Eğitiminde, şimdiye kadar yapmış olduğumuz, teshillerimiz göstermiştir ki, gerek ilköğretim ve orta öğretim, gerekse üniversite öğretiminde Beden Eğitimi ve Spor dersleri uygulaması adeta olsa da olur, olmasa da şeklinde düşünülen bir ders olmaktan öteye geçememiştir. Tarihsel süreç içinde Eğitim ve buna bağlı olarak Beden eğitiminin bir eğitim konusu olarak ele alınmasında 18. ve 19. yy' larda yaşayan Phlantrop'lar  (insan dostu olanlar) önemli rol oynamışlardır. Daha sonra j.j. Rousseau, Pestalazzi ve Fröbel gibi eğitimciler de, oyun ve doğal hareketlerin çocuk eğitimindeki değeri üzerinde önemle dururlar. ( Baltacıoğlu, 1964, s61 -69) Günümüzde, eğitimciler, politikacılar, ekonomistler, iş ve bilim adamlar, insan kaynağının bir milletin en büyük serveti olduğu görüşünde birleşmektedirler.