İngiliz diliyle ilgilenen tüm araştırmacılar edebiyatta "Barok" deyiminin kullanılışının Avrupa kıtasından yeni İthal edilmiş bir şey olduğunun farkına varacaklardır. Bir terimin tarihinin, onun günümüzdeki kullanılışı ile aynı anlama gelmesinin gerekli olduğuna inanmamama ve bir terimin, en azından bir insanın söylemesiyle aslî manalarından birine dönmeyeceğinin farkında olmama rağmen, şu ana kadar hiç teşebbüs edilmemiş geniş bir tarihinin yazılması bir hayli ilgi toplayacaktır. Kari Borinskİ ve Benedetto Croce'un inandırıcı alıntılarla2 göstermiş oldukları gibi, "baroque" (barok) skolâstik kıyas terimindeki, ikinci önermenin dördüncü şekli (mode) için kullanılan bir isim olan barocodan türetilmiştir. O şu tipte bir kıyastır: "Her P M'dir; bazı S'ler M değildir, bundan dolayı bazı S'ler P değildir"; veya Croce'un kullandığı örneği verirsek, "Her aptal inattır; her insan inat değildir, bundan dolayı bazı kimseler aptal değildir." Bu tip bir muhakemenin, Luİs Vives'İn Parisli profesörlerle "baroco ve baralipton tarzındaki sofistler"3 diye alay ettiği 1519'un başlarında, sofistçe ve zoraki bir muhakeme olduğu düşünülüyordu.