1908'den sonra gelişen edebiyatımızın en büyük şairlerinden birisi, hiç şüphesiz Mehmet Akif ERSOY (1873- 1936)'dur. Millî, vatanî ve hamasî duyguları şiirlerinin başlıca konuşu yapmış ve bu duygular, aynı zamanda çok kuvvetli bir dinî lirizmle de besleyerek takdim etme başarısını göstermiş olan Akif, bizim millî ve dinî heyecan kaynaklarımızın zirvesini teşkil etmektedir. Bugün yiğitlik, kahramanlık ve din duyguları, vatan ve millet sevgileri söz konusu olunca aklımıza ilk gelen şairlerin başında o gelir. Bu itibarla Akif, yalnız ölüm ve doğum yıldönümlerinde hatırlanıp sonra tekrar unutuluverecek insanlardan değildir. O, hayatımızın her anında kendisine yeniden dönerek şifalı sularından kana kana içmemiz gereken zengin bir kaynak gibidir ve milletimiz için faydalı ve önemli işler görmek isteyenlerin bu kaynakta bulabileceği çok şey vardır. Şiirleriyle olduğu kadar, makaleleri, sohbet ve vaazları, Millî Mücadele yıllarında Anadolu'da gösterdiği fedakârane gayretleri ve nihayet mükemmel şahsiyeti ile de Akif, cemiyetimizin flaş isimlerindendir, vatanımızın manevî komutanlarındandır.