4+4+4 Sistemi Kapsamında İlk Kez 5. Sınıf Derslerine Giren Matematik Öğretmenlerinin Öğrenciler Hakkındaki Görüşleri

4+4+4 eğitim sistemi, zorunlu eğitim sürecinde birçok yeniliği beraberinde getirmiştir. Bu değişikliklerin en başında 8 yıl olan zorunlu eğitimin 12 yıla çıkartılması gelmektedir. Ayrıca ikinci 4 ile birlikte bir önceki öğretim yılına kadar ilkokulda sınıf öğretmenlerinin rehberliğinde 5 yılını tamamlamayı bekleyen öğrenciler, bu yıldan itibaren kendilerini 5. sınıfta zorunlu eğitimin “ortaokul” kısmında ve farklı bir okulda bulmuşlardır. Üstelik artık derslerine branş öğretmenleri girmektedir. Bu araştırmanın amacı, 4+4+4 sistemi ile birlikte ilk kez 5.sınıf matematik derslerine giren ilköğretim matematik öğretmenlerinin öğrenciler hakkındaki düşüncelerini belirlemek, öğretmenlerin ilgili görüşleri ile cinsiyet ve mesleki tecrübeleri arasında ilişki olup olmadığını incelemektir. Özel durum çalışması yöntemi kullanılan araştırmanın katılımcılarını, Kastamonu il merkezindeki devlet ortaokullarında 5. sınıf matematik öğretmeni olarak görev yapan 45 matematik öğretmeninden oluşmaktadır. Araştırma kapsamında elde edilen veriler içerik analizi yöntemine göre incelenmiştir. Araştırma sonucunda; çalışmaya katılan matematik öğretmenlerinin büyük bir kısmının 5.sınıf öğrencilerinin seviyesine inebilme konusunda kendilerini başarılı buldukları ve 5.sınıflarda matematik derslerine branş öğretmenlerinin girmesi gerektiğini düşündükleri, sınıf hâkimiyeti sağlamada erkek öğretmenlerin bayanlara göre daha fazla zorlandıkları söylenebilir. Ayrıca öğretmenler 5.sınıfları diğer sınıflara göre daha samimi bulduklarını, öğrencilerin çocuksu davranışlar sergilediklerini, buna rağmen ödevlerine daha çok önem verdiklerini ve öğrencilerin en çok sayılarla ilgili konularda zorlandıklarını belirtmişlerdir.

Anahtar Kelimeler:

4+4+4 sistemi, 5. sınıf matematik dersi, Öğretmen görüşleri, Öğrenciler

PDF

___

Açıkgöz, K. Ü. (2003). Etkili öğrenme ve öğretme. (4. baskı). İzmir: Eğitim Dünyası Yayınları.
Aybek, B. & Aslan, S. (2015). Ortaokul öğretmenlerinin 4+4+4 kesintili zorunlu eğitim sistemine yönelik yaşadıkları sorunlar: Elazığ ili örneği. İlköğretim Online, 14(2), 770-786.
Barth, J. L. & Demirtaş, A. (1997). İlköğretim sosyal bilgiler öğretimi. YÖK/Dünya Bankası Milli Eğitimi Geliştirme Projesi, Öğretmen Eğitimi Dizisi, Ankara: YÖK Yayınları.
Başkaya, A. (2016). 4+4+4 eğitim sistemi ile yeniden düzenlenen ortaokul matematik programı hakkında öğretmen görüşleri. Yüksek Lisans Tezi, Mersin Üniversitesi, Mersin.
Bingham, A. (Çev. Oğuzkan, F.). (1983). Çocuklarda problem çözme yeteneklerinin geliştirilmesi. İstanbul: Milli Eğitim Basımevi.
Büyüköztürk, Ş., Çakmak, E., Akgün, Ö. E., Karadeniz, Ş., & Demirel, F. (2008). Bilimsel araştırma yöntemleri (Geliştirilmiş 2. baskı). Ankara: Pegem A Yayıncılık.
Cerit, Y., Akgün, N., Yıldız, K. & Soysal, M. R. (2014) Yeni eğitim sisteminin (4+4+4) uygulanmasinda yaşanan sorunlar ve çözüm önerileri: Bolu il örneği, Eğitim Bilimleri Araştırmaları Dergisi (Ebad), 4(1), 59-82.
Creswell, J. W. (1998). Quality inquiry and research design: Choosing among five traditions. Thousand Oaks, CA: Sage
Çepni, S. (2012). Araştırma ve proje çalışmalarına giriş̧. Trabzon: Celepler Matbaa.
Demir, S. B., Doğan, S., & Pınar, M. A. (2013). 4+ 4+ 4 yeni eğitim sisteminin yansımaları: beşinci sınıflardaki eğitim-öğretim sürecinin branş öğretmenlerinin görüşleri doğrultusunda değerlendirilmesi. Turkish Studies, 8(9), 1081-1098.
Ekiz, D., Altun, T., & Siyambaş, P. B. (2013). 4+ 4+ 4 zorunlu eğitim sistemindeki uygulamalar ve karşılaşılan sorunların öğretmen görüşleri açısından değerlendirilmesi. Ulusal Sınıf Öğretmenliği Sempozyumu, Adnan Menderes Üniversitesi.
İncecik, A. (2017). Ortaokul matematik dersi beşinci sınıf öğretim programının öğretmenlerin görüşlerine göre değerlendirilmesi. Yüksek Lisans Tezi. Kahramanmaraş Sütçü İmam Üniversitesi, Kahramanmaraş.
Kocaoluk, F., & Kocaoluk, M. (1998). İlköğretim okulu programı (30. Baskı). İstanbul: Kocaoluk Yayınevi.
Mcmillan, H. J., & Schumacher, S. (2010). Research in education. Boston, USA: Pearson Education. MEB (Milli Eğitim Bakanlığı) (2012). 12 yıllık zorunlu eğitime yönelik genelge. Ankara: Milli Eğitim Basımevi.
Nacar, N. (2015). Ortaokul 5. sınıf matematik dersi öğretim programının öğretmen görüşlerine göre incelenmesi. Yüksek Lisans Tezi, Gazi Üniversitesi, Ankara.
Patton, M. Q. (2002). Qualitative methods and evaluation methods. London: Sage Publications.
Özdal, H. (2007). İlköğretim 6. sınıf sosyal bilgiler dersi programında yer alan Türkiye’miz ünitesinin öğretmen görüşlerine göre değerlendirilmesi. Yüksek Lisans Tezi, Sakarya Üniversitesi Sakarya.
Selçuk, Z., Kayılı, H., & Okut, L. (2003). Çoklu zeka uygulamaları (2. Baskı). Ankara: Nobel Yayınları.
Stemler, S. (2001). An overview of content analysis. Practical Assessment, Research ve Evaluation, 7 (17). Erişim: 15.11.2016, http://PAREonline.net /getvn.asp?v=7&n=17.
Şencan, H. (2005). Sosyal ve davranışsal ölçümlerde güvenilirlik ve geçerlilik. Ankara: Seçkin Yayıncılık.
Tekeli, İ. (2002). Yaratıcı ve çağdaş bir tarih eğitimi için, türkiye’de ilk ve orta öğrenim düzeyinde tarih öğretiminin yeniden yapılandırılması konulu 2-3 aralık 2000 tarihli sempozyum bildirisi. İstanbul: Türkiye Ekonomik ve Toplumsal Tarih Vakfı.
Türnüklü, A. (2000). Eğitim-bilim araştırmalarında etkin olarak kullanılabilecek nitel bir araştırma tekniği: görüşme. Kuram Ve Uygulamada Eğitim Yönetimi Dergisi, 6(4), 543-559.
Yavuzer, H. (1984). Çocuk psikolojisi. İstanbul: Altın Kitaplar Yayınevi, Bilimsel Sorunlar Dizisi.
Yeşildere, S., & Türnüklü, E. B. (2007). Öğrencilerin matematiksel düşünme ve akıl yürütme süreçlerinin incelenmesi. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi, 40(1), 181-213.
Yetim, A., & Göktaş, Z. (2004). Öğretmenin mesleki ve kişisel nitelikleri. Kastamonu Eğitim Dergisi, 12(2), 541-550.
Yıldırım, A., & Şimşek, H. (2003). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri. Ankara: Seçkin Yayıncılık.
Yılmaz, K. (2013). 10 Soruda 4+ 4+ 4 eğitim sistemi. Üniversitepark Bülten, 2(2), 26-29.