MİLLİ EĞİTİM BAKANLIĞININ KRİZ YÖNETİMİNE İLİŞKİN, ÖĞRETMEN VE MÜDÜR GÖRÜŞLERİ

COVID-19 (Coronavirus Disease 2019) salgını, 14 Nisan itibariyle 188 ülkede okulların kapanmasını zorunlu kılmıştır. Dünya genelinde okula kayıtlı öğrencilerin % 91’i bir diğer ifade ile 1,5 milyar öğrenci bu durumdan etkilenmektedir (UNESCO). Türkiye’de pandemi nedeniyle zorunlu eğitime 16 Mart tarihinde 1 haftalık ara verilmiş ve 23 Mart itibariyle eğitimin uzaktan, internet ve televizyon kanalları aracılığıyla yürütülmesi kararlaştırılmıştır (MEB). Bu çalışmada Türkiye’de Milli Eğitim Bakanlığının COVID-19 salgını kapsamındaki kriz yönetimi incelenmiştir. Nitel olarak yürütülen çalışma kapsamında 4 müdür ve 20 öğretmen ile görüşülerek, bakanlığın risk yönetiminin etkililiği değerlendirilmiştir. Çalışma sonucunda gerek kriz öncesindeki tedbirler açısından gerekse kriz anının yönetimi açısından Eğitim Bilişim Ağının (EBA) önemli bir rolü olduğu görülmüştür. Kriz anının yönetiminde Bakanlık uygulamaları çoğunlukla olumlu ve yeterli görülmektedir. Kriz sonrasındaki normalleşme sürecinde yeni bir düzenin hakim olacağı, birey, toplum ve aile kavramları için yeni sorumluluklar geleceği görüşü öne çıkmaktadır. Ayrıca telafi eğitimlerinin yapılması ve psikolojik desteğin sağlanmasına ilişkin görüşler hakimdir.

Anahtar Kelimeler:

COVID-19, Milli Eğitim Bakanlığı, Öğretmen, Müdür

PDF

___

Aksoğan, M. (2011). Harmanlanmış Öğrenmenin Öğrencilerin Akademik Başarısına Ve Öğrenmedeki Kalıcılığa Etkisi. (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Fırat Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Elazığ.
Bin, N., S., Alamery, A., Nafesa, A., Aleid, B., & Brazanji, N. (2018). School Closure During Novel İnfluenza: A Systematic Review. Journal of Infection and Public Health.11(5), 657-661. DOI: 10.1016/j.jiph.2018.01.003.
Bozgeyik, A. (2004). Krizleri Fırsata Dönüştürmek. Hayat: İstanbul.
Bozkurt, Ö., Turgay, E. & Sezen, S. (1998). Kamu Yönetimi Sözlüğü. TODAİE: Ankara.
Brock, S. E. Sandoval, J. & Lewıs, S. (1996) Preparing For Crises in The Schools: A Manual For Building School Crisis Response Teams. Clinical Psychology: Brandon.
Bulduk, E. & Yirci, R. (2018). Eğitim Bilişim Ağı (Eba) Üzerine Yönetici, Öğretmen, Öğrenci Görüşlerinin İncelenmesi. 5. Uluslararası Eğitim Bilimleri Sempozyumunda Sunulan Bildiri, İstanbul. ISBN: 978-605-2132-96-8.
Cowling, B.J., ALI, S.T., Ng T.W.Y., et al. (2020). Impact Assessment Of Non-Pharmaceutical İnterventions Against Covıd-19 And İnfluenza İn Hong Kong: An Observational Study. The Lancet Public Health, 5(5), 279-288. DOI:10.1101/2020.03.12.20034660.
Creswell, J. W. (2019). Eğitim Araştırmaları; Nicel ve Nitel Araştırmanın Planlanması, Yürütülmesi Ve Değerlendirilmesi. Edam: İstanbul.
Ersoy, A. (2018). Fenomenoloji. A. Saban ve A. Ersoy (Ed.). Eğitimde Nitel Araştırma Desenleri içinde (s. 51-110). Anı: Ankara
Fink, S. (1986). Crisis Management Planning For The Inevitable. NY American Management Association: New York.
Jackson, C., Mangtanı, P. & Vynnycky, E. (2014). Impact of School Closures On An İnfluenza Pandemic: Scientific Evidence Base Review. Public Health England.
Kartal, H. (2017). Sosyal Bilgiler Öğretmenlerinin Eğitim Bilişim Ağı (Eba) Hakkındaki Görüşleri. (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Gaziosmanpaşa Üniversitesi Eğitim Bilimler Enstitüsü, Tokat.
Keskin, F. (2003). Kriz Yönetimi. Kırgızistan Türkiye Manas Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi. 8(1), 181-195.
Macneil, M. & Topping, K. (2007). Crisis Management In Schools: Evidence Based Prevention. Journal of Educational Enquiry, 7(1), 64-94.
Merrıam, S. B. (2013). Nitel Araştırma, Desen ve Uygulama İçin Bir Rehber. Nobel: Ankara.
Patton, M. Q. (2014). Nitel Araştırma ve Değerlendirme Yöntemleri. Pegem: Ankara.
Pearson, C. M., Mısra, K. S., M., Clair, J.A. & Mitroff, I.I. (1997). Managing The Unthinkable. Organizational Dynamics, 26(2), 51-64.DOI: 10.1016/S0090-2616(97)90005.
Raphael, B. (1986). When Disaster Strikes. Hutchinson: London
Rashid, H., Ridda, I., King, C. et al. (2015). Evidence Compendium And Advice On Social Distancing And Other Related Measures For Response To An Influenza Pandemic. Paediatr Respir Rev,16(2), 119–26.
Sayın, N. (2008). Ortaöğretim Kurumlarında Kriz Yönetimi Stratejilerinin İncelenmesi. (Yayımlanmamış doktora tezi). Marmara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.
Shen, K., Yang, Y., Wang, T., et al.(2020). Diagnosis, Treatment, And Prevention Of 2019 Novel Coronavirus İnfection İn Children: Experts’ Consensus Statement. World Journal of Pediatrics. DOI:10.1007/s12519-020-00343-7.
Shosha, G. (2012). Employment of Colaizzi’s Strategy In Descriptive Phenomenology: A Reflection Of A Researcher. European Scientific Journal, 8(27), 31–43.
Solmaz, B. (2006). Krizde İtibarın Yönetilmesi. Selçuk İletişim Dergisi, 4(3), 65- 72.
Tutar, M. (2015). Eğitim Bilişim Ağı (Eba) Sitesine Yönelik Olarak Öğretmenlerin Görüşlerinin Değerlendirilmesi. (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Karadeniz Teknik Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Trabzon.
UNESCO. https://en.unesco.org/covid19/educationresponse (Erişim tarihi 30.05.2020)
Uzun, D. (2001). Otel İşletmelerinin Krize Hazırlıklı Olma Durumlarının Değerlendirilmesi; Beş Yıldızlı Otellerde Bir Uygulama. (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Mersin Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Mersin.
Van Manen, M. (1990). Researching Lived Experience: Human Science For An Action Sensitive Pedagogy. State University of New York Press: Ontario.
Yıldırım, A. & Şimşek, H. (2016). Sosyal Bilimlerde Nitel Araştırma Yöntemleri. Seçkin: Ankara.