EURIPIDES’İN MEDEA’SININ TRAJİK SONUNU GETİREN MİTOLOJİK VE KÜLTÜREL UNSURLAR

Euripides’in Medea’sı Antik Yunan’dan günümüze ulaşan trajedilerden biridir. Mitolojik bir arka plana sahip olan oyun, yalnızca çiftin kendisi için değil aynı zamanda aileleri için de yıkıcı etkilere sahip olan evliliklerinin son bölümüne odaklanır. Antik döneme ait bir klasik olmasının yanı sıra Euripides’in Medea adlı eseriyle ilgili önemli noktalardan biri de bu psikolojik trajedinin yaklaşmakta olan kanlı sonu öngören ve hazırlayan mitolojik unsurlara yaptığı göndermelerdir. Diğer bir kayda değer nokta ise Euripides’in Yunanlıların yabancılara ve kadınlara yönelik tavrını yansıtmasıdır, ki eseri özgün yapan da budur. Bu sebeple, bu çalışmanın amacı Medea ve Jason’ın mitolojik geçmişlerinin ve Antik Yunan dünyasının kültürel gerçekliklerinin Medea’nın mutluluğunu nasıl imkansız hale getirdiğini ve trajik sonunu hazırladığını incelemektir.

MYTHOLOGICAL AND CULTURAL ELEMENTS THAT BRING EURIPIDES’ MEDEA’S TRAGIC END

Euripides’ Medea is one of the tragedies of the ancient Greece that has survived. Based on a mythological background, the play focuses on the final part of Medea and Jason’s marriage, which is catastrophical not only for the couple alone but also for their families. As well as being an ancient classic, one significant point about Euripides’ Medea is that this psychological tragedy refers to the mythological factors that foreshadow and prepare the bloody final approaching. Another outstanding point is how Euripides deals with the Greek attitude towards foreigners and women, what gives Euripides’ Medea an authenticity. Therefore, the purpose of this paper is to analyze how the mythological histories of both Medea and Jason, and the cultural realities of the ancient Greek world make Medea’s happieness impossible and bring her tragic end.

Keywords:

Medea, mythology, Ancient Greece foreigner,

PDF

___

References Bulfinch, T. (1993). Bullfinch’s Mythology: The Age of Fable, The Age of Chivalry, Legends of Charlamenge. New York: The Modern Library.

Clauss, J. J. and Johnston, S. I., (Ed.). (1997). Medea: Essays on Medea in Myth, Literature, Philosophy, and Art. Princeton: Princeton University Press.

Corti, L. (1998). The Myth of Medea and the Murder of Children. USA: Greenwood Press.

Gayley, C. M. (1939). The Classic Myths in English Literature and in Art. USA: Xerox College Publishing.

Hadas, M. (Ed.). (1982). The Legacy of Greece. Bantam classic ed. New York: Bantam.

Holland, L. (2003). Myth and Plot in Euripides’ Medea. Transactions of the American Philological Association (1974-), Vol. 133, No. 2. The University of Chicago Press.

Jung, C. (1959). The Archetypes and the Collective Unconscious. Princeton: Princeton University Press.

Mills, S. P. (1980). The Sorrows of Medea. Classical Philology, Vol. 75, No. 4. The University of Chicago Press 289-296.

Neumann, E. (1963). The Great Mother. London: Routledge & Kegan Paul.

Palmer, R. B. (1957). An Apology for Jason: A Study of Euripides' Medea. Classical Journal, Vol. 53, No. 2. The Classical Association of the Middle West and South, 49-55.

Phinney, E. Jr. (1967). Narrative Unity in the Argonautica, the Medea-Jason Romance. Transactions and Proceedings of the American Philological Association, Vol. 98, The Johns Hopkins University Press, 327-341.

Rhodius, A. (2008). The Argonautica. South Australia: University of Adelaide.