Çocuk Odaklı Yerel Politikalar ve Parka Hapsedilmiş Çocukluk

Öz Bir kentin yeniden planlanması, düzenlenmesi, tüm paydaşlar için yaşanabilir hale getirilmesi bir zorunluluktur. Nüfus artışı ve göçler nedeniyle artan nüfusu barındırmanın ötesinde yaşanabilir yeni bir mekân tasarımı yapmayı amaçlayan kentsel politikalar, kentli bir yaşam oluşturmak için yeni hedefler ve stratejiler ortaya koymaktadır. Bu biçimlendirme süreci, kente ait olmak ve kentin içerisinde var olabilmek adına her bir paydaşa farklı alanlar oluşturmaktadır. Ülke nüfusunun yaklaşık %30’unu oluşturan çocukların beklentilerinin, haklarının, varlıklarının yaşamlarını sürdürmek durumunda oldukları mekana yansıması da kentsel politikalar vasıtasıyla mümkündür. Çocuklar, erişkinlerden farklı fizyolojik ve psikolojik gereksinimlere sahip olan, eğitim, sağlık, yaşama, barınma gibi doğuştan sahip oldukları hakların güvenceye alınmasının yanında psikolojik gelişmelerinin de bilimsel yöntemlerle ele alınması gerekliliği olan bir gruptur. Çalışma, çocuk hakları sözleşmesi ve çocuk dostu kent olgusundan yola çıkarak çocukların kentteki varlıklarının yerel politika belirleyiciler tarafından ne kadar görünür kılındığını tartışmayı ve öneriler getirmeyi amaçlamaktadır. Kentsel mekan tasarlanırken çocuğun ihmal edilmediğini göstermek adına hemen her sokağa yerleştirilen çocuk parklarının çocuk dostu bir yerel yönetim için yeterli kriteri sağladığı düşüncesinin bir yanılgı olması çalışmanın çıkış noktasıdır. Bu yönüyle çocukların fizyolojik, psikolojik ve zihinsel gelişimleri doğrultusunda çocuk haklarının yerel politikalara nasıl yansıdığı araştırılacaktır. Dolayısıyla çalışma çocukla ilgili yerel kentsel politikalar ile sınırlıdır.

Anahtar Kelimeler:

Çocuk, yerel kentsel politika, çocuk dostu kent

PDF

___

Alpan, A. (2015). “Mekan Sahipliği İçin Mekanı Çocuklarla Birlikte Üretmek: Eskişehir Odunpazarı İçin Bir Model Önerisi”, İdealkent, S.17, 202-251.

Bağlı, M. T. (2004a). (ed.). “Televizyon İlintili Çocuk Oyunları Üzerine Bir Araştırma”, Türkiye’de Çocuk Oyun Alanları: Araştırmalar, Ankara Üniversitesi Çocuk Kültürü Araştırma ve Uygulama Merkezi Yayınları no: 12, Ankara.

Bağlı, M. T. (2004b). (ed.). “Çocuk Bahçelerindeki Oyun Araçlarında Sosyal Etkileşim”, Türkiye’de Çocuk Oyun Alanları: Araştırmalar, Ankara Üniversitesi Çocuk Kültürü Araştırma ve Uygulama Merkezi Yayınları no: 12, Ankara.

Dutoğlu, Y. (2015).(ed). "Çocuk Olmak", Çocukluk Mekanlarımız, Çizgi, Konya, 27-32.

Ermiyagil, M. S., Abbasoğlu, C., Gürçınar S. (2015). “Kentsel Mekanın Gelişiminde Çocuk Oyun Alanlarının Rolü: KKTC’de Yeni Kent Gönyeli Örneği”, İdealkent, S.17, 12-45.

Etiler, N. (2007). “Türkiye’de Çocuk Politikaları”, Toplum ve Hekim, C.22, S.6, 402-408.

Etli, P. D., Yamaçlı R. (2015). "Çocuklar İçin Sokakların Güvenlik Koşullarının İrdelenmesi: Eskişehir Odunpazarı Örneği", Turkısh Studies, 10(15), 225-244.

Gökmen, H. S. (2013). "Çocuk Dostu Kent Üzerine Stratejiler", TMMOB 2. İzmir Kent Sempozyumu, 821-829. Gül, E. D. (2012). “Ailelerin Çocuk Bahçelerine ve Çocuk Bahçelerindeki Materyallere Bakış Açılarının İncelenmesi”, Ç.Ü. Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, C.21, S.3, 261-274. Koç, N., Tavşancıl E., Demir E. (2015). “Çocuk Dostu Şehir Girişimi ve Çocukların Gözüyle Ankara”, İdealkent, S.17, 106-139.

Postman, N. (1995). Çocukluğun Yokoluşu, İmge Kitabevi, Ankara.

Sağım, E. (2015). (ed.). "Çocukluğum Özgürlük", Çocukluk Mekanlarımız Çizgi, Konya, 155-158.

Tandoğan, O. (2014). "Çocuk İçin Daha Yaşanabilir Bir Kentsel Mekan: Dünya'da Gerçekleştirilen Uygulamalar", Megaron, 9 (1):19-33.

Topsümer, F., Babacan E., Baytekin E. P.(2009), " Şehir ve Çocuk, Çocuk Dostu Şehir Girişiminin Şehir İmajına Katkısı", İletişim Fakültesi Dergisi, S.35, 5-20.

Onur, B., Güney N. (2004). Türkiye’de Çocuk Oyun Alanları: Araştırmalar, Ankara Üniversitesi Çocuk Kültürü Araştırma ve Uygulama Merkezi Yayınları no.12, Ankara.

Orak, Z. A. (2015). (ed.). "Uzak Zamanlar Yakın Mekanlar", Çocukluk Mekanlarımız, Çizgi, Konya. 173-176.

Özservet, Y. Ç. (2015). “Çocuk Dostu Belediyecilik”, İller ve Belediyeler, C.1, 38-43.

Uysal, A. (2015). “Çocuk Coğrafyaları ve Çocukların Gündelik Mekanları”, İdealkent, S.17, 46-61.

“Çocuk Haklarına Dair Sözleşme”, https://www.unicef.org/turkey/crc/_cr23e.html, erişim tarihi: 10.09.2017

Gündem: Çocuk, Türkiye Çocuk Politikası Çalıştay Sonuçları (2009). Çocuk Hakları Tanıtma, Yaygınlaştırma, Uygulama ve Uygulamaları İzleme Derneği Yayınları:1, Ankara.