1950 SONRASI ERZİNCAN’DA EĞİTİM

Öz Eğitim, bir milletin kültürünün geleceğe aktarılmasını, aynı zamanda o toplumun bireylerinin çağdaş değerlere ve becerilere ulaşmasını sağlayan bir süreçtir. Eğitim, bireylerin kişisel ve mesleki gelişimlerinde önemli rol oynadığı için bir ülkenin gelişmişlik düzeyini belirleyen birçok faktörle ilişkilidir. Bu bağlamda bir ülkenin eğitim politikaları ve vatandaşlarına sunduğu eğitim hizmetleri oldukça önemlidir. Bu araştırmanın amacı okur-yazar oranı, ilköğretim, ortaöğretim ve yükseköğretim kapsamında yıllara göre okul sayısı, öğrenci sayısı, öğretmen sayısı, öğretmen başına düşen ortalama öğrenci sayısı gibi nicel veriler ile 1950 yılı sonrasında Erzincan’daki eğitimin değişimini incelemektir. Çalışma betimsel bir araştırma olup veri toplama tekniği olarak belgesel tarama tekniği kullanılmıştır. Araştırmanın sonucunda Erzincan’da örgün eğitimin her kademesinde okul, öğrenci, öğretmen sayısının arttığı görülmektedir. Bununla birlikte son yıllarda öğretmen başına düşen ortalama öğrenci sayısında azalma olmuştur. Bu ortalamalar Türkiye ortalamasının altında yer almaktadır. Elde edilen verilerde 2006 yılında Erzincan Üniversitesi’nin kurulması ile yükseköğretim düzeyindeki öğrenci ve öğretim elemanı sayısında önemli bir artış olduğu görülmektedir.

Anahtar Kelimeler:

Eğitim, Erzincan, Erzincan'da eğitim

PDF

___

Adem, M. (1981). Cumhuriyet Dönemi Eğitiminde Sayısal Gelişmeler. Eğitim ve Bilim. 12-20.

Aslan, A. K. (2001). Eğitimin Toplumsal Temelleri. Balıkesir Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 5, 16-30.

Balay, R. (2004).”Küreselleşme, Bilgi Toplumu ve Eğitim”, Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi, 37(2), 61-82.

Büyüköztürk, Ş., Kılıç Çakmak, E., Akgün, Ö. E., Karadeniz, Ş. ve Demirel, F. (2013). Bilimsel Araştırma Yöntemleri. Ankara. Pegem Akademi.

Cumhuriyetin 50. Yılında Erzincan 1973 İl Yıllığı. Ayyıldız Matbaası. Ankara.

Dinçer, M. (2003). “Eğitimin Toplumsal Değişme Sürecindeki Gücü”, Ege Eğitim Dergisi, 3 (1), 102-112.

Erçelebi, H. (2000). Sekiz Yıllık Zorunlu Eğitimin İçinin Doldurulması. Pamukkale Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 7, 91-97.

Erzincan İl Yıllığı 1967. Ayyıldız Matbaası. Ankara.

Karasar, N. (2007).Bilimsel Araştırma Yöntemi. Ankara. Nobel Yayın Dağıtım.

Kara, M. (Komisyon Başkanı). Erzincan ’90. Aydoğdu Ofset Matbaacılık. Ankara.

Memişoğlu, S.P. ve İsmetoğlu, M. (2013). Zorunlu Eğitimde 4+4+4 Uygulamasına İlişkin Okul Yöneticilerinin Görüşleri. Eğitim ve Öğretim Araştırmaları Dergisi, 2 (2), 14-25.

Öğülmüş, S. ve Özdemir, S. (1995). Sınıf ve Okul Büyüklüğünün Öğrenciler Üzerindeki Etkisi. Eğitim Yönetimi Dergisi, Sayı: 2.

Sağ, V. (2003). Toplumsal Değişim ve Eğitim Üzerine. C.Ü. Sosyal Bilimler Dergisi, 27(1), 11-25.

TÜİK (2014). Seçilmiş Göstergelerle Erzincan 2013. Türkiye İstatistik Kurumu Matbaası. Ankara.

Uludağ, Z. ve Odacı, H. (2002). Eğitim Öğretim Faaliyetlerinde Fiziksel Mekan. Milli Eğitim Dergisi. Sayı 153-154.

Yaman, E. (2006) Eğitim Sorunlarından Bir Boyut: Büyük Sınıflar ve Sınıf Yönetimi. Türk Eğitim Bilimleri Dergisi, 4(3), 261– 274.

Yaman, H. (2009). İlköğretim Türkçe Dersi Programı’nın Kalabalık Sınıflarda Uygulanabilirliğine İlişkin Öğretmen Görüşleri. Kuram ve Uygulamada Eğitim Bilimleri, 9 (1), 329-359

Yılmaz, K. ve Altınkurt, Y. (2011). Öğretmen Adaylarının Türk Eğitim Sisteminin Sorunlarına İlişkin Görüşleri. Uluslararası İnsan Bilimleri Dergisi, 8 (1), 942– 973.