Sinema toplumsal hayatın en önemli iletişim kanallarından biri olarak, toplumun her kesimi tarafından ilgi görmektedir. Tüm dünyada sinema, değişen yaşam biçimlerinin görünürlüğünü sağlayan bir sanat dalı olarak ortaya çıkmış ve gelişmiştir. Cumhuriyet öncesi ve sonrası dönemde Türk toplumunun en önemli değişim araçlarından birini oluşturan sinema, sosyo-kültürel hayatımızın hemen her alanında karşılığını bulan yapıtlar ortaya koymuştur. Bu bağlamda Cumhuriyet ideolojisinin ve batı tipi modernleşmenin toplumda yerleşmesi noktasında rol modellerin biçim kazandığı bir alan olarak tanımlanabilir. Bu yönüyle toplumda bir tarafta modernleşme araçları ve bu araçların biçimlendirdiği yaşam tarzları dururken, diğer tarafta Ağa-Muhtar ve Din Adamı üçlüsünün bir direnç noktası olarak tanımlandığı görülmektedir. Bu süreçte Türk Sineması’nda din adamları olumsuz karakterler olarak sunulmaktadır. Bu araştırmanın konusu da, Türk filmlerinin olumsuz karakterlerinden biri olan din adamı karakterinin analizidir. Bu analiz Cumhuriyet sonrası yapılan sinema filmlerinin 2000’lere kadar olan kısmını kapsamaktadır. Bu filmler arasında örneklem olarak ise, din adamı tiplemelerine yer verilenlerin en tipik örnekleri olarak Vurun Kahpeye, Kibar Feyzo, Zügürt Ağa, Üçkağıtçı, Kuma, Kiracı, Yoksul ve Sakar Şakir filmleri oluşturmaktadır.  Bu çalışmada amacımız, Türk Sineması’nda sunulan din adamı tiplemesinin ideolojik, siyasal ve sosyo-kültürel arka planını ortaya koymaktır. Araştırma nitel bir incelemedir.