Mehmet Emin Usta, İrfan Arıkan, Yahya Şahin, Mustafa Sami Çetin

Suriyeli Eğitimcilerin Geçici Eğitim Merkezlerinde Karşılaştıkları Sorunların İncelenmesi

Bu çalışmada 2011 yılında Suriye’de başlayan iç savaş nedeniyle ülkelerini terk etmek zorunda kalan Suriyeli sığınmacıların eğitim sorunları incelenmiştir. UNİCEF’in 2015 yılı Suriye raporuna göre, Suriye sınırları içerisinde yaklaşık 6,5 milyon insan yer değiştirirken, 4 milyon insan ise ülkesini terk etmek zorunda kalmıştır. Türkiye, açık kapı politikasıyla, yarısından fazlası çocuk olmak üzere 2,7 milyonu aşkın kişiyle dünyada en fazla sayıda Suriyeli mülteci barındıran ülke konumundadır. Türkiye, sığınmacıları öncelikle sınıra yakın bölgelerde yer alan barınma merkezlerine yerleştirmiş sonrasında sayının gittikçe artmasıyla geçici koruma statüsüyle barınma merkezi dışındaki yerleşim yerlerine kontrollü olarak sığınmacıların yerleşmelerine müsaade etmiştir. MEB’in son tahminlerine göre 330.000’den fazla Suriyeli ve diğer mülteci çocuklar Türkiye’nin çeşitli yerlerinde örgün eğitime devam etmektedir. Ancak eğitim sisteminin dışında kalan çocuk sayısının 500.000’den fazla olduğu tahmin edilmektedir. Bu çalışma, Türkiye’de geçici eğitim merkezlerinde görevli Suriyeli öğretmenlerin gözüyle eğitim sürecini değerlendirmeyi hedefleyen nitel bir çalışmadır. Çalışmanın Şanlıurfa’da gerçekleşmesi de manidardır. Çünkü Şanlıurfa 396.728 kişiyle İstanbul’dan sonra en fazla Suriyeli sığınmacıya ev sahipliği yapan ildir. Çalışma sürecinde Suriyeli sığınmacılara hizmet veren eğitim merkezlerinden 9 Suriye uyruklu öğretmenle yarı yapılandırılmış bir form üzerinden görüşülmüş ve öğretmenlerin özlük hakları, öğrencilerin okula erişimi, öğrencilerin dil sorunları, psiko-sosyal destek alma durumları, müfredat, öğretim teknolojisi vb. konularda farklı bulgulara ulaşılmıştır.

Anahtar Kelimeler:

Suriyeli Eğitimciler, Geçici Eğitim Merkezi, Sığınmacı

PDF

___

Akpınar, B. (2015). Eğitimde Program Geliştirme. Ankara: Data. Büyüköztürk, Ş., Çakmak, E. K., Akgün, Ö. E., Karadeniz, Ş. & Demirel, F. (2014). Bilimsel Araştırma Yöntemleri (18.Baskı). Ankara: Pegem. Dinçer, O. B., Federici, V., Ferris, E., Karaca, S., Kirişçi, K. & Çarmıklı, E. Ö. (2013). Suriyeli Mülteciler Krizi ve Türkiye: Sonu Gelmeyen Misafirlik. Uluslararası Stratejik Araştırmalar Kurumu & Brooking Enstitüsü. Ankara. Emin, M. N. (2016). Türkiye’deki Suriyeli Çocukların Eğitimi: Temel Eğitim Politikaları. Analiz (SETA). Sayı: 153. Erden, M. (1998). Öğretmenlik Mesleğine Giriş. İstanbul: Alkım. Erdoğan, E. (2016). Türkiye’de Yaşayan Suriyelilerin Genel Durumu. Şanlıurfa: Gap & Unicef. Gelesne, C. (2014). Nitel Araştırmaya Giriş (4.Baskı). Ankara: Anı. GİGM (Göç İdaresi Genel Müdürlüğü). (2016). 2015 Türkiye Göç Raporu. (35). Ankara. Kumar, R. (2011). Araştırma Yöntemleri (18.Baskı). Ankara: Edge Akademi. Özer, S. & Şirin, S. R. (2014). Suriyeli Mülteci Çocuklar Saha Araştırması Sonuç Raporu. Bahçeşehir Üniversitesi: İstanbul. Unicef. (2004). Çocuk Haklarına Dair Sözleşmesi. Unicef. (2015). Annual Report 2015. Unicef. (2016). Türkiye’deki Suriyeli Çocuklar. July (2016). Unicef & Gap Çalıştay Final Raporu (2016). Suriyeli Çocuk ve Gençlerin Güçlendirilmesi İçin Çalışma Alanlarının Belirlenmesi Çalıştayı. 4-5 Mayıs 2016. Hilton Otel/ Şanlıurfa. Yıldırım, Ş. & Şimşek, H. (2008). Sosyal Bilimlerde Nitel Araştırma Yöntemleri (7. Baskı). Ankara: Seçkin Yayınevi. http://tdk.gov.tr/index.php?option=com_bts&arama=kelime&guid=TDK.GTS.583d5e4d4ab1e3.68580543 http://www.goc.gov.tr/icerik6/gecici-koruma_363_378_4713_icerik http://www.danistay.gov.tr/upload/insanhaklarievrenselbeyannamesi.pdf