Kamu Çalışanlarının Şırnak’ın Turizm Değerlerine Dönük Farkındalıkları

Bu araştırmanın temel amacı, Şırnak’ta yaşayan kamu çalışanlarının Şırnak’ın sahip olduğu turizm değerlerine dönük farkındalıklarını inceleyerek, insanların yaşadıkları şehirlerdeki değerlerin bilincinde olup olmadığı hakkında bir durum tespiti yapmaktır. Araştırmada veri toplama tekniği olarak yapılandırılmış görüşme kullanılmıştır. Görüşme formunda birbiriyle ilişkili 4 soru bulunmaktadır. Verilerin 15.12.2017-15.01.2018 tarihleri arasında, yüzyüze görüşmelerle toplandığı araştırmaya, toplamda 57 kişi katılmıştır. Veriler içerik analizine tabi tutulmuştur. Yapılan analiz sonucunda, katılımcıların Şırnak’ın doğal, kültürel, tarihi ve dini değerleriyle ilgili bir farkındalığa sahip olduğu tespit edilmiştir. Ancak katılımcıların farkındalıklarının yetersiz olduğu sonucuna varılmıştır.

___

  • Akpınar, E. (2002). Doğu Anadolu Bölgesi’nde Alternatif Turizm Merkezi Olmaya Aday Bir İlçe: Kemaliye. Afyon Kocatepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 6 (2), ss. 207-236.Alkış, S. ve Oğuzoğlu, Y. (2005). İlköğretim Öğrencilerinin Tarihi Çevre Bilgisinin Değerlendirilmesi. Uludağ Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 18 (1), ss. 23- 45.Barutçugil, İ.(1986). Turizm Ekonomisi ve Turizmin Türk Ekonomisindeki Yeri. İstanbul: Beta Basım Yayın Dağıtım.Çelik, S., Coşkun, E. ve Öztürk, E. (2013). Şehri Nuh’un (Şırnak) Kırsal Turizm Açısından Değerlendirilmesi. Uluslararası Sosyal ve Ekonomik Bilimler Dergisi, 3 (2), ss. 21-28.Çetin, T. ve Gürgil, F. (2014). Üniversites Öğrencilerinin Bartın’ın Doğal ve Kültürel T Turizm Değerlerine Yönelik Farkındalıkları. Uşak Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 7 (4), ss. 255-274.Daştan, H. (1999). Çevre Koruma Bilinci ve Duyarlılığın Oluşmasında Eğitimin Yeri ve Önemi (Türkiye Örneği). Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Gazi Üniversitesi, Ankara.Dinçer, İ. (1996). “Sürdürülebilir Turizmin Hayata Geçirilmesi İçin Aktive Olması Gereken Dinamikler ve İşlevleri-Model Çalışması, Sürdürülebilir Turizm; Turizm Plânlamasına Ekolojik Yaklaşım”. 19. Dünya Şehircilik Günü Kollokyumu. İstanbul: Mimar Sinan Üniversitesi.Emekli, G. (2005). Avrupa Birliği’nde Turizm Politikaları ve Türkiye’de Kültürel Turizm. Ege Coğrafya Dergisi, 14, ss. 99-107.Erden, M. ve Akman, Y. (2018). Eğitim Psikolojisi (Gelişim-Öğrenme-Öğretme). Ankara: Arkadaş Yayınevi.Kağıtçıbaşı, Ç. Ve Cemalcılar, Z. (2017). Dünden Bugüne İnsan ve İnsanlar (Sosyal Psikolojiye Giriş). İstanbul: Evrim Yayınevi.Kızılırmak, İ. ve Kurtuldu, H. (2005). Kültürel Turizmin Önemi ve Tüketici Tercihlerinin Belirlenmesine Yönelik Bir Çalışma. Ticaret ve Turizm Eğitim Fakültesi Dergisi, 1, ss. 100-120.Kiper, T. (2006). Safranbolu Yörükköyü Peyzaj Potansiyelinin Kırsal Turizm Açısından Değerlendirilmesi. Yayımlanmamış Doktora Tezi, Ankara Üniversitesi, Ankara.Nuryanti, W. (1996). Heritage and Postmodern Tourism. Annals of Tourism Research, 23 (2), ss. 249-260.Öztürk, Y. ve Yazıcıoğlu, İ. (2002). Gelişmekte Olan Ülkeler İçin Alternatif Turizm Faaliyetleri Üzerine Teorik Bir Çalışma. Gazi Üniversitesi Ticaret ve Turizm Eğitim Fakültesi Dergisi, 2, ss. 183-195.Uslu, A. ve Kiper, T. (2006). Turizmin Kültürel Miras Üzerine Etkileri: Beypazarı/Ankara Örneğinde Yerel Halkın Farkındalığı. Tekirdağ Ziraat Fakültesi Dergisi, 3 (3), ss. 305-314.Uygur, S. ve Baykan, E. (2007). Kültür Turizmi ve Turizmin Kültürel Varlıklar Üzerindeki Etkileri. Ticaret ve Turizm Eğitim Fakültesi Dergisi, 2, ss. 30-49.Yaşın, A. (2007). Tarih, Kültür ve Cizre. Ankara: Kudoğlu Matbaacılık.Yavuz, M. C. (2007). Uluslararası Destinasyon Markası Oluşturulmasında Kimlik Geliştirme Süreci: Adana Örneği. Yayımlanmamış Doktora Tezi, Çukurova Üniversitesi, Adana.Zeyrek, A. N. (2008). Besni’de Alternatif Turizm Potansiyeli. Gaziantep Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 7 (2), ss. 451-468.