Ruslar, IV. İvan ve I. Petro dönemlerinde Karadeniz’e çıkmak adına önemli adımlar atmışlarsa da bunu başaramadılar. Bununla birlikte Rusya’nın doğal yayılma sahası içinde Karadeniz’e çıkma bir hedef olarak onlardan sonra gelen Çar ve Çariçeler tarafından da devam ettirildi. 1730 Ocağında Rus tahtına çıkan Çariçe Anna’da bir Karadeniz devleti olma adına önemli çalışmalar yaptı. Öncelikli olarak güney bölgelerinin güvenliği sorununu ele alan Çariçe Anna, Rus ordusunun sayısını arttırıp, Ukrayna topraklarında savunma hatları yaptırdı. Bunun yanı sıra Zaporojye Kazaklarını himayesine alan Çariçe Anna, diplomatik olarak da İngiltere, Avusturya, Lehistan, İran ve İsveç ile dostluk anlaşmaları yaptı.             Bu dönemde Osmanlı Devleti Rusya’nın kendisine karşı askeri hazırlıklar içerisinde olmasını bilmesine rağmen, Rusya’ya karşı barış politikasını değiştirmedi. Osmanlı Padişahı I. Mahmut, Kırım Hanına Rus topraklarına saldırılmaması, zarar verilmemesi yönünde emirler verirken, Rusya 1735’te, Kırım Hanının, Kırım, Rusya ve Osmanlı Devleti arasında sahipliği tartışmalı olan ama Rusya’nın kendi toprakları olarak kabul ettiği, Kabartay üzerinden Rus sınırlarını ihlal etmesini savaş nedeni sayarak Kırım Hanlığına savaş açtı.             1736 ile 1739 yılları arasında yapılan Rus-Osmanlı savaşında Ruslar askeri anlamda başarılar kazansa da, Karadeniz devleti olma hayalini gerçekleştiremedi. Bununla birlikte Rusya, Çariçe Anna zamanında savaş öncesindeki, güney sınırlarını güven altına alma ve Karadeniz’de ticaret yapma düşüncesini kısmen de olsa gerçekleştirmiş oldu.