Bu çalışmada, 2000’li yıllarda yürürlüğe giren Türkiye (Uluslararası) Muhasebe Standartlarından biri olan 23 nolu borçlanma maliyetleri standardı, Türk Vergi Mevzuatındaki ve Sermaye Piyasası Kurulu içindeki yeri ve muhasebeleştirilmesi konusu ele alınmıştır. Borçlanma maliyetlerinin muhasebeleştirilmesinde kullanılan iki yöntem (gider olarak yazılması ve aktifleştirilmesi) örnek uygulamalar ile açıklanmıştır. Ayrıca borçlanma maliyetlerinin finansal kiralama işlemlerindeki pozisyonu üzerinde de durulmuştur.Maddi duran varlığın kiralanması yolunu tercih eden işletmelerin borçlanmadan dolayı ortaya çıkan maliyetleri, maddi duran varlığın maliyetine eklemek(aktifleştirerek) suretiyle bilançoda duran varlıklarda “kullanım hakkı” olarak yer alacaktır.

In this study, the subject of Borrowing Costs Standart no.23, which is one of Turkısh (International) Accounting Standarts put into action in 2000’s, its place in the Turkısh Tax Laws and Capital Market Board and its accounting has been taken into consideration. Two methods used in accounting of Borrowing Costs (Bookkeeping as expenses and capitalisation) have been explained with sample applications. Additionally, the position of borrowing costs on financial leasing procedures has been emphasized. If a firm prefers the way of leasing a tangible assset, the costs rising from borrowing will take place as “right of usage”in its balance sheet after adding to cost of this tangible assets