Beşeri sermaye, Lucas(1988), Mankiw, Romer ve Weil(1992), Jones(1995), Romer(1986, 1990)’in çalışmaları ile şekillenmiştir. Bu çalışmalarda, beşeri sermayenin belirleyicileri olarak eğitim ve bilgi verileri öncelik kazanmış ve “kullanılabilir beşeri sermaye stoku” dikkate alınmamıştır. Romer (1986), bilginin büyüme ve verimliliğin kaynağı olduğunu belirtmesine rağmen, bilginin organize olmamış piyasalarda ve gelişmekte olan ülkelerde nasıl önem kazanacağına ilişkin bilgi vermemiştir.Bu çalışmanın amacı, gelişmekte olan ülkelerde “kullanılabilir beşeri sermaye stoku”’nu ve “kullanılabilir beşeri sermaye stokunu”’nun nasıl arttırılabileceğini açıklamaktır. Çalışmadaki deneye dayalı ve teorik bulgular, beşeri sermaye’nin eğitim ve bilgi kadar nüfus yapısına, insani kalkınmaya, cinsiyet eşitliliğine, istihdam yapısına, bilginin ulaşım imkânlarına, araştırma&gelişim imkânlarına, bilim düzeyine, kurumlara ve insan kaynakları yönetimine bağlı olduğunu göstermektedir.

(The Comparative Analysis of Human Capital) Human capital was formed with Lucas (1988), Mankiw, Romer and Weil(1992), Jones(1995), and Romer (1986, 1990)’s studies. In these studies, education and knowledge indicators were prior to determine human capital and “useable human capital stock” was not taken into consideration. Although Romer (1986) stated that knowledge is the main source of growth and productivity, he did not give any information on how knowledge can be attached importance in disorganized markets or developing economies.The objective of this paper is to examine “useable human capital stock”, and, introduce how “useable human capital stock” can be maximized in developing countries. The empirical and theoretical analysis shows that human capital not only depends on education and knowledge but also the structure of population, human development, gender equality, the structure of employment, and the possibility of reaching knowledge, R&D, the level of science, the institutions and human resources management.