ÇEVRE ETİĞİNİN DİLSEL BOYUTU -BİR ANALİZ-

Klasik ve modern dönemlerde çevredeki gerçeklikle ilişki, insanı veya çevreyi merkeze alan monolojik bir dil bağlamında yorumlanmaktadır. Bir başka deyişle klasik dönemde aşkın bir Varlığın işareti olarak çevrenin, insan bilincine; modern dönemde ise öznenin, bilim ve teknolojik bağlamda çevreye tahakküm ettiği monolojik bir dil söz konusudur. Bu sebeple Yunanca “kairos” ve Gadamer’in “ufukların kaynaşması” kavramları bağlamında çevreyle ilişkide çevrenin ve insan dilinin birbirlerine tahakküm etmediği, gelenek ve bilimin ufkunun kaynaştığı, diyalojik bir dil bağlamında yeni bir yorumlama imkânı sunulabileceği kanaatindeyiz.

Anahtar Kelimeler:

Gerçeklik, Kairos, Ufukların Kaynaşması, Diyalojik Dil, Çevre

PDF

___

AKDENİZ, E. (2006). Heidegger’de Metafizik-Poetik İlişkisi. (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Ankara Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü).
ANTAKYALIOĞLU, Zekiye. Sanatla Sohbet. Erişim tarihi: 4 Eylül 2012, http://www.lebriz.com/ pages/lsd.aspx?lang=TR§ionID=12&articleID=862
ARSLAN, A. (2006). İlkçağ Felsefe Tarihi, İstanbul: Bilgi Üniversitesi Yayınları.
ARSLAN, H. ve Yavuzcan, İ. (2008). Türkçe’de Gadamer’e Ön Söz. Hakikat ve Yöntem (H. Arslan (İng.) ve İ. Yavuzcan (Alm.), Çev.) İstanbul: Paradigma.
AŞKIN, Z. ve DURGUN, S. (2011). Heidegger ve Adorno’nun Perspektifinden Teknik Kavramının Değerlendirilmesi, Kaygı, 17, ss. 41-55.
BAL, Metin. (2008). Martin Heidegger’in Sanat Anlayışında Varlık, Sanat Yapıtı ve İnsan Arasındaki İlişki, (Yayımlanmamış Doktora Tezi, Ankara Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü).
BAL, Metin. Heidegger Düşüncesinde Teknoloji Hapishanesi ve Şiirsel Konaklama. Erişim tarihi: 15 Kasım 2013, http://metinbal.net/metin_yayinlar/Heidegger.teknoloji.sanat.felsefe. metin.bal.pdf
BULTMANN, R. (2013). Hermenötik Sorunu (E. Kuşcu, Çev.) Rudolf Bultmann: Mitoloji ve Hermenötik Sorunu (ss. 135-164). Ankara: Eskiyeni.
CASSIRER, E. (2011). Sembol Kavramının Doğası (M. Köktürk, Çev.) Ankara: Hece.
CASSIRER, E. (2005). Sembolik Formlar Felsefesi II Mitik Düşünme (M. Köktürk, Çev.) Ankara: Hece.
DE MAN, P. (2008). Okuma Alegorileri: Rousseau, Nietzsche, Rilke ve Proust’ta Figürel Dil (M. Z. Çıraklı, Çev.) İstanbul: Paradigma.
DES JARDINS, J. R. (2006). Çevre Etiği: Çevre Felsefesine Giriş (R. Keleş, Çev.) Ankara: İmge.
DOĞAN, Ö. (2013). Felsefe ve Doğa Bilimleri. İstanbul: Notos.
DURSUN, Y. (2004). Gadamer’in Hakikat Anlayışının İki Kaynağı ve Hermeneutik’in Görevi. Hacettepe Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Dergisi, 21/1, ss. 219-230.
ELIADE, M. (2007). Dinsel İnançlar ve Düşünceler Tarihi Taş Devrinden Eleusis Mysteria’larına (A. Berktay, Çev.) İstanbul: Kabalcı.
ELIADE, M. (2009). Dinler Tarihine Giriş (L. Arslan, Çev.) İstanbul: Kabalcı.
ELIADE, M. (2009). Dinsel İnançlar ve Düşünceler Tarihi Muhammed’den Reform Çağına (A. Berktay, Çev.) Ankara: Kabalcı.
ERKIZAN, H. N. (2005, Güz). Yaşamın Anlam Olanakları Olarak Etik. Muğla Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 15, s. 172.
ERZEN, J. N. (2006). Çevre Estetiği. İstanbul: ODTÜ.
EVKURAN, M. ve Günal, T. (2010, 26-28 Kasım). Teolojik Bir Sorun Olarak Çevre- Ekolojistlerin Din Eleştirileri Bağlamında Bir Tartışma-. Bilim, Ahlak ve Sanat Bağlamında Çağdaş İslam Algıları Sempozyumu, ss. 187-188.
FREIER, Mark R. Kairos. Erişim Tarihi: 13 Nisan 2014, http://growinghealthypassion.com/ kairos.pdf
GADAMER, H. G. (2008). Hakikat ve Yöntem (2 cilt). (H. Arslan (ing.) ve İ. Yavuzcan (alm.), Çev.) İstanbul: Paradigma.
HEIDEGGER, M. (1998). Teknik ve Dönüş (N. Aça, Çev.) Ankara: Bilim ve Sanat.
HEIDEGGER, M. (2006). Varlık ve Zaman (K. H. Ökten, Çev.) İstanbul: Agora.
HELD, K. Phusis and Birth: The Experience of Nature from a Phenomenological Perspective. Erişim tarihi: 10 Nisan 2013, http://www.hc.nccu.edu.tw/doc/Held%20- %20Phusis%20 and%20Birth.pdf
KILIÇ, C. (2004). Varlık Probleminin Zihinsel Gelişimi. Fırat Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, 9/1, s. 65. KIŞLALIOĞLU, M. ve Berkes, F. (1993). Çevre ve Ekoloji. Ankara: Remzi.
KISIEL, T. (2002). Geleneğin Vukubulması: Gadamer ve Heidegger’in Hermeneutiği. İnsan Bilimlerine Prolegomena Dil, Gelenek ve Yorum. İstanbul: Paradigma.
LEVY-BRUHL, L. (2006). İlkel Toplumlarda Mistik Deneyim ve Simgeler (O. Adanır, Çev.) Ankara: Doğu Batı.
MCLEAN, G. F. (2004). Yaşayan Düşünce Olarak Gelenek: Hans-Georg Gadamer (H. Fidan, Çev.) Bilimnâme, 3/6, s. 35.
ÖZDEMİR, İ. ve Yükselmiş, M. (1995). Çevre Sorunları ve İslam. Ankara: DİB.
ÖZEL, M. (2007). Çağımız Çevre Sorunlarının Düşünsel Temelleri Üzerine Bir Yaklaşım. Gazi Üniversitesi iktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 9/1, ss. 207-226.
ÖZLEM, D. (2002, Bahar). Teknoloji İnsanî Amaçlar İçin Bir Araçtır. SBE Dergisi, 8, s. 2.
ÖZLEM, D. (2013). Felsefe ve Doğa Bilimleri. İstanbul: Notos.
PALMER, R. E. (2008). Hermenötik (İ. Görener, Çev.) İstanbul: Ağaç.
POTING, C. (2000). Dünyanın Yeşil Tarihi: Çevre ve Uygarlıkların Çöküşü (A. Başcı-Sander, Çev.) İstanbul: Sabancı.
RILKE, R. M. (2000). Sanat Üstüne –Denemeler- (K. Şipal, Çev.) İstanbul: Cem.
SCHRIFT, A. D. (2002). Dil, Metafor ve Retorik (H. Arslan Drl. ve Çev.). İnsan Bilimlerine Prolegomena Dil, Gelenek ve Yorum (ss. 3-28). İstanbul: Paradigma.
SHILS, E. (2002). Gelenek. İnsan Bilimlerine Prolegomena Dil, Gelenek ve Yorum, (ss. 145-179). İstanbul: Paradigma.
SÜMER, B. A. (2011, Bahar). Parmenides’in ‘Düşünme ve Varlık Aynı Şeydir’ Yargısına Heidegger’in Yorumu Açısından Bir Bakış. Felsefe ve Sosyal Bilimler Dergisi, 11, ss. 137- 154.
TATAR, B. (1999). Felsefi Hermenötik ve Yazarın Niyeti. Ankara: Vadi.
TATAR, B. (2001a). İslam Geleneğinde Metin-Yorum İlişkisi. Samsun: Etüt.
TATAR, B. (2001b). Siyasi Hermenötik Bağlamında Diyalojik Bilinç Sorunu. Dinbilimleri, 2, ss. 43-54.
TATAR, B. (2003). Mircae Eliade’ın Modern Rasyonel Düşünceyi Eleştirisi. Bilimname, II/2, s.79.
TATAR, B. (2004). Ayrımların Eşiğinde Anlama. Mehmet Bulut (Ed.), Güncel Dini Meseleler Birinci İhtisas Toplantısı (ss. 413-438). Ankara: DİB.
TATAR, B. (2007, Eylül-Aralık). Tarihsel Mekân Fenomenolojisi –Bir Giriş Denemesi. Milel ve Nihal Dergisi, 4/3, ss. 19-29.
TATAR, B. İslam’da Sosyal Ahlâkın Diyalojik Karakteri. Erişim tarihi: 15 Kasım 2013, http:// www.konrad.org.tr/Islam%20tr%202006/09tatarTR.pdf
TÜRKERİ, M. (2005). Etik Tarihindeki Temel “Doğal Yasa” Anlayışları ve Bu Anlayışlardaki Dini Unsurlar. D.E.Ü. İlahiyat Fakültesi Dergisi, XXII, ss. 142-143.
USLU, İ. (1995). Çevre Sorunları Kâinat Tasarımındaki Değişimden Ekolojik Felaketlere. İstanbul: İnsan.
WACHTERHAUSER, B. R. (2002). Anlamada Tarih ve Dil (H. Arslan, Çev.). İnsan Bilimlerine Prolegomena. İstanbul: Paradigma.
Wright, K. (2002). Gadamer: Dilin Spekülatif Yapısı. İnsan Bilimlerine Prolegomena Dil, Gelenek ve Yorum. İstanbul: Paradigma.