BATI’NIN DEMOKRASİ PARADOKSU, ‘DEMOKRATİK DARBE’ KAVRAMSALLAŞTIRMASI VE 15 TEMMUZ DARBE KALKIŞMASI

Dünya son bir asırdır demokrasi ve siyasal sistemlerin demokratikleşme konusunu derinlemesine araştırmaktadır. Araştırma yapılırken bu konunun gerekli olup olmadığı üzerinde, ülkelerin nasıl demokratikleştirilmesi gerektiği üzerine yoğunlaşmaktadır. Bununla birlikte demokratikleşme ve demokratikleştirme konusunda Batılı ülkelerin ciddi bir misyona sahip oldukları ise pratikte genel kabul görmüş bir gerçeklik olarak karşımızda durmaktadır. Bu çerçevede İslam dünyası ülkeleri sürekli olarak demokratikleşme konusunda bir istisna olarak değerlendirilmekteydi. Hatta İslam ve demokrasinin uyumsuzluğu konusunda sayısız eser neşredilmiştir. 21. yüzyıla kadar bu ülkelerde yukarıdan aşağı bir modernleşme süreci yaşanılmıştır. Fakat son 20-25 yıldır bölge ülkelerinde tabandan yukarıya bir özgürlük/ demokrasi hareketi başlamıştır. Buna karşılık devletlerin baskı aygıtları karşı bir reaksiyon ile gerçekleştirdikleri darbeler ile bu hareketlenmeleri engellemektedir. Bu darbeler, dünyanın demokrasi bayraktarlığını yapan ve demokrasiyi destekleyen Batı dünyasında ya sessizlikle ya da zımni destekle karşılık bulmaktadır. Bu durum Batı dünyasında bir paradoksa sebep olurken bu paradokstan çıkmak için ‘demokratik darbe’ kavramsallaştırması ile bir çelişkininde içine düşmektedir. Bu çalışma bu kavramsallaştırmayı ve Batının demokrasi paradoksunu analiz etmektedir.

Anahtar Kelimeler:

Demokratik Darbe, 15 Temmuz, Demokrasi, Demokratikleşme, İslam Dünyası, Batı Dünyası

PDF

___

ABDELMOULA, E. (2015). Al Jazeera And Democratization: The Rise Of The Arab Public Sphere (Vol. 8). Routledge AKIN, Ş.(2011). 28 Şubat Süreci ve Batı Medyasındaki Algılaması” – Karamanoğlu Mehmetbey Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi
AKINCI, A., ve USTA, S. (2016). Türkiye’de Çok Partili Hayata Geçişte Etkili Olan Dış Faktörlerin Değerlendirilmesi. Süleyman Demirel Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 21(1).
AKŞİN, S. (1990).” Siyasal Tarih (1950 -1960)”. Tunçay, Mete, Sina Akşin (Ed). Türkiye Tarihi. 4. Çağdaş Türkiye: 1908-1980. (ss. 215- 227) Cem Yayınevi.
ARCHIBUGI, D. (2007). “Can Democracy Be Exported”, Widener Law Rev., 13:283.
BABAOĞLU, R. (2012). “Nutuk ve Hatıralar Ekseninde Terakkiperver Cumhuriyet Fırkası Olayı ve Süreci.” Yakın Dönem Türkiye Araştırmaları, 11(22), 63-108.
BARACSKAY, D. (2011). The Palestine Liberation Organization: Terrorism And Prospects For Peace İn The Holy Land. ABC-CLIO.
BAXTER, K., ve Akbarzadeh, S. (2012). US Foreign Policy İn The Middle East: The Roots Of Anti- Americanism. Routledge.
BRIDOUX, J., ve Kurki, M. (2014). Democracy Promotion: A Critical İntroduction. Routledge.
BULUT, B.(2008). Ordu Ve Din- Devlet Gözüyle İslamcı Faaliyetler (1826- 2007), İstanbul: Berfin Yayınları.
BURNELL, P. (2005). Political Strategies of External Support for Democratization. In: Foreign Policy Analysis 1. Nr. 3/2005. Ss. 361-384
CAROTHERS, Thomas (1999). Aiding Democracy Abroad. The Learning Curve. Washington D.C.: Carnegie Endowment for International Peace.
DEMMELHUBER, T. (2014). Kann Ein Putsch Demokratisch Sein? Normativer Etikettenschwindel in Ägypten. Zfp Zeitschrift Für Politik, 61(1), 42-60.
DIAMOND, L. (1995). Promoting Democracy İn The 1990s. Actors And Instruments, Issues And Imperatives. A Report to the Carnegie Commission on Preventing Deadly Conflict. Online:
http://www. wilsoncenter. org/subsites/ccpdc/pubs/di/fr. htm, 13, 2007.
DOYLE, M. (1983). “Kant, Liberal Legacies, and Foreign Affairs,” Parts I and II, Philosophy And Public Affairs, Vol. 12, No. 3
ESER, H. B., BALTACI C., ve ARSLAN, M. (2012). Türk Siyasal Sisteminde 1960 Müdahalesi ve Vesayetin Kurumsallaşması Üzerine Bir Analiz Denemesi. Süleyman Demirel Üniversitesi Fen-Edebiyat Fakültesi Sosyal Bilimler Dergisi, 25
FUKUYAMA, F. (1992). The end of history or the last man.
GIRARD, P. (2004). Clinton İn Haiti: The 1994 US İnvasion Of Haiti. Springer.
HASSAN, A. F. (2015). Media, Revolution And Politics İn Egypt: The Story Of An Uprising. Reuters Institute For The Study Of Journalism. London: IB Tauris.
HOWARD, P. N., ve Hussain, M. M. (2013). Democracy’s Fourth Wave?: Digital Media And The Arab Spring. Oxford University Press on Demand.
HUNTINGTON, S. P. (1996). Üçüncü Dalga: Yirminci Yüzyıl Sonlarında Demokratlaşma. Yetkin Yayınları
KHALIFA, S. (2015). Egypt’s Lost Spring: Causes And Consequences: Causes And Consequences. California:Preager.
MAIR, S. (1997). The Role Of The German” Stiftungen” İn The Process Of Democratisation. European Centre For Development Policy Management.
MERKEL, W. (2010). Strategien der Demokratieförderung: Konzept und Kritik. In Strategie in der Politikwissenschaft (ss. 151-179). VS Verlag Für Sozialwissenschaften.
MILLER, D. (2016). Strangers in Our Midst: The Political Philosophy Of Immigration. Harvard University Press.
OLSON, M., 1993. Dictatorship, democracy, and development. American Political Science Review 87, 567 – 576
ÖZENSEL, E., ve BOZBAS, G. (2014). The Effect Of The Arab Spring On The Transformation Of Turkish Conservative Tradition And Policies. Hemispheres, 29(2)
ÖZKAYA, Y. (1991). “Altı İlke.” Ankara Üniversitesi Türk İnkılap Tarihi Enstitüsü Atatürk Yolu Dergisi, 2(08).
POWELL, J. M. (2014). “An Assessment Of The ‘Democratic’coup Theory: Democratic Trajectories in Africa, 1952–2012”. African Security Review, 23(3), 213-224.
RODMAN, P. W. (1996). Policy Brief: Don’t Destabilize Algiers. Middle East Quarterly. ROSE, G. (1998). Haiti, Richard Haass, Economic Sanctions And American Diplomacy (ss. 57 - 84). New York: Council on Foreign Relations.
RUMMEL, R. J. (1997). Power Kills: Democracy As A Method Of Nonviolence. New Brunswick, NJ: Transaction Publisher
SANDSCHNEIDER, E. (2003). Externe Demokratieförderung. Theoretische Und Praktische Aspekte Der Außenunterstützung Von Transformationsprozessen. Gutachten für das Centrum für Angewandte Politikforschung. München
SCHRAEDER, P. J. (2002). Exporting Democracy: Rhetoric Vs. Reality. Lynne Rienner Publishers.
SEN, A. (1994). “Freedoms And Needs”. New Republic, 31-37.
ŞEN, S. (2004). AKP Milli Görüşçü Mü? Parti Programlarında Milli Görüş, İstanbul: Nokta Kitap.
TANSEY, O. (2016). The Limits of the “Democratic Coup” Thesis: International Politics and Post- Coup Authoritarianism. Journal of Global Security Studies, 1(3), 220-234.
TUNAHAN, Ö. (2015). “28 Subat Süreci:’Post-Modern Darbe’nin Sosyo-Politik Dinamikleri ve Toplum Destegi”. Bilgi Dergi, 17(1).
VAROL, O. O. (2012). “The Democratic coup d’etat”. Harvard International Law Journal, 53(2).
WOLFF, J. (2014). “Democracy Promotion As İnternational Politics: Comparative Analysis, Theoretical And Practical Implications”, Jonas Wolff, Hans-Joachim Spanger, Hans-Jürgen Puhle (Ed.) The Comparative International Politics Of Democracy Promotion içinde (ss. 253- 288.), London: Routledge