TÜRKİYELİ GÖÇMENLER VE İSVEÇLİLER ARASINDA BİR ÇATIŞMA NEDENİ OLARAK NAMUS: UPPSALA VE STOCKHOLM ÖRNEĞİ

Avrupa ülkelerinde yaşayan Türkiyeli göçmenlerin işledikleri namus cinayetleri Batı ve Doğu kültürleri arasındaki duvarı yükseltmekte ve cinsiyet rejimlerindeki farklılıklardan beslenen etnosentrik söylemi besleyerek desteklemektedir. Namusu ve namus cinayetlerini tartışan feminist literatürün gözden geçirilmesine, çokkültürlülük ve kültürlerarası iletişimi toplumsal cinsiyet çerçevesinde ele alan kuramsal tartışmalara, Stockholm ve Uppsala'da yaşayan 30 Türkiyeli göçmenle yapılan derinlemesine görüşmelere dayanan bu çalışmada, namus kavramının kültürlerarası iletişime etkileri konu edilmektedir. Bu çalışma, göç ve çoktültürlülük etkisiyle beliren söylemsel ve işlevsel dönüşümlere rağmen Türkiyeli göçmenlerin namus algısını koruduğunu ve bu algının Türkiyeli göçmenlerle İsveçliler arasındaki iletişimi olumsuz yönde etkilediğini öne sürmektedir.

HONOR AS A CAUSE OF ANTAGONISM BETWEEN MIGRANTS FROM TURKEY AND SWEDES: THE EXAMPLE OF UPPSALA AND STOCKHOLM

The concept of honor and honor killings continue to exist and be readapted to diverse patriarchal structures both in Turkey and other European countries. The practice of honor killings and the norm of honor erect walls between Western and Eastern cultures and support the ethnocentric discourse nourished by differences in gender regimes. This study is based on a review of feminist literature on honor and honor killings, a theoretical discussion on multiculturalism and intercultural communication,and 30 in-depth interviews conducted in Stockholm and Uppsala. This study claims that migrants from Turkey protect their perception of honor and that this perception has undesirable effects on communication between these immigrants and Swedes, despite the semantic and functional transformation of honor as a result of migration and multiculturalism.

___

  • Baumann, G. (2006). Çokkültürlülük bilmecesi: Ulusal, etnik ve dinsel kimlikleri yeniden düşünmek. (I. Demirakın, Çev.). İstanbul: Dost.
  • Chatterjee, P. (2002). Ulus ve parçaları. (İ. Çekmen, Çev.). İstanbul: İletişim.
  • Çağlayan, S. (2006). Göç kuramları, göç ve göçmen ilişkisi. Muğla Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 17, 67-91.
  • Danışman, J. (2011). Namus cinayeti aileyi parçaladı. Deutsche Welle. Türkçe. Erişim: 12 Şubat 2011, http://www.dw.de.
  • Depeli, G. (2009). Almanyalı Türklerde evlilik törenlerinin dönüşümü: Kültürel bellek, aidiyet ve kimlik. Doktora Tezi, Ankara.
  • Güleç S. ve Sancak, H. Ö. (2009). Göç, kimlik ve aidiyet: Almanya'da yaşayan Türkiye kökenli gençler açısından bir analiz. 2. International Davraz Congress . Erişim: 22 Şubat 2012, http://idc.sdu.edu.tr/tammetinler/goc/goc9.pdf.
  • Hall, S. (1992). The west and the rest: Discourse and power. Stuart Hall ve Bram Gieben (Der.), içinde, In formations of modernity (p. 275-320). Cambridge: Polity.
  • Hildebrandt, J. (2002). Honor killing in Sweden silences courageous voice on ethnic integration. The Guardian. Erişim: 28 Şubat 2010, http://www.theguardian.com/.
  • Lengel, L. ve Scott, M. C. (2011). Situating gender in critical intercultural communication studies. Thomas K. Nakayama ve Rona Tamiko Halualani (Der.), içinde, In the handbook of critical intercultural communication (s.335-347). UK: Blackwell.
  • Kartarı, A. (2008). Farklılıklarla yaşamak: Kültürlerarası iletişim. Ankara: Ürün.
  • Klopf, D.W ve McCroskey, J.C. (2007). Intercultural communication encounters. Boston: Pearson.
  • Kilimci, S.(2010). Göç, uyum yasaları, entegrasyon. Erişim http://www.tasam.org/
  • Knoblauch, H. (2001). Communication, contexts and culture: A communicative constructivist approach to intercultural communication. Aldo Di Luzio (Der.), içinde, In culture in communication: Analyses of intercultural situations (s.3-34). Amsterdam: John Benjamins Publising Company.
  • Kymlicka, W. (1998). Çokkültürlü yurttaşlık: Azınlık haklarının liberal teorisi. (A. Yılmaz, Çev.) İstanbul: Ayrıntı.
  • McDaniel, E. R., Samovar, L.A. ve Porter, R. E. (2006). Understanding intercultural communication: An overview. Larry A. Samovar, Richarde E. Porter ve Edwin R.
  • McDaniel (Der.), içinde, Intercultural communication (1-16). Thomson: Belmont. Peristiany, J. G. (Der.), (1965). Honour and shame the values of mediterranean society. Chicago: The University of Chicago Press.
  • Ponzanesi, S. (2007). Feminist theory and multiculturalism. Feminist Theory 8 (1), 91-94.
  • Sarıkaya, S. N.(2006). İsveçte hükümetle belediyelerin namus krizi. Bianet. Erişim: 17 Şubat 2015. http://bianet.org.Scollor, R. ve Scollen, S. W. (2001). Interculturel communication. Oxford: Blacwell Publishing.
  • Scollor, R. and Scollen, W. (2001). Interculturel communication . Oxford: Blackwell.
  • Sirman, N.(2006). Akrabalık, siyaset ve sevgi: Sömürge sonrası Koşullarda namusTürkiye örneği. Shahrazad. M. Abdo (Der.), içinde, Namus adına şiddet: Kuramsal ve siyasal yaklaşımlar (s.43-63.). İstanbul: İstanbul Bilgi Üniversitesi Yayınları.
  • Song, S. (2005). Majority norms, multiculturalism, and gender equality. American Political Science Review 99(4), 473-483.
  • Şahin, C. (2001). Yurt dışı göçün bireyin psikolojik sağlığı üzerindeki etkisine ilişkin kuramsal bir inceleme. G.Ü. Gazi Eğitim Fakültesi Dergisi, 2, 57-67.
  • Şahin, İ. (2009). Eşikte yaşamak: Bir kadın tecrübesi olarak göç ve ritüel. Turkish Studies International Periodical For the Languages, Literature and History of Turkish or Turki, 4 (8), 2056-2081.
  • Tahincioğlu Yıldız, A. N. (2011). Namusun halleri. İstanbul: Postiga.
  • Tillion, G. (2006). Harem ve kuzenler. (N. Sirman ve Ş. Tekeli, Çev.) İstanbul: Metis.
  • Okin, S. M. (2002). Mistresses of their own destiny: Group rights, gender and realistic rights of exit. Ethic, 112 (3) 205-230.
  • Okin, S. M. (1999). Is multiculturalism bad for women?. Suzan M. Okin (Der.). Multiculturalism bad for women?( 9-12). New Jersey: Princeton University Press.
  • Okin, S. M. (1998). Feminism and multiculturalism: Some tensions. Ethic108(4 ), 661-684.
  • Volpp, L. (2001). Feminism versus multiculturalism. Columbia Law Review 101 (5), 1181- 1218.
  • Volpp, L. (2000). Blaming culture for bad behavior. Yale Journal of Law and the Humanities 12(1), 89-116.
  • Volpp, L. (1996). Talking culture: Gender, race, nation, and the politics of multiculturalism. Columbia Law Review 96, 1573-1617.
  • Wikan, U. (2014). Fadime'nin onuruna: Cinayet ve utanç. (F. Özlen, Çev.). İstanbul: Paloma