Şebnem ASLAN, Gözde AKŞAB, Kübra KORKMAZ, Fulya TÜRK, Zeynep HAMAMCI

ÇEVRİMİÇİ GRUPLA PSİKOLOJİK DANIŞMADA YAŞANAN GÜÇLÜKLER VE ÇÖZÜM ÖNERİLERİ

Bu çalışmanın amacı, çevrimiçi olarak yürütülen grupla psikolojik danışma uygulamalarında yaşanan güçlükleri ortaya çıkarmak ve bu güçlüklerle başa çıkma yolları hakkında çözüm önerileri geliştirmek ve sunmaktır. Bu çalışma nitel bir araştırma olarak yürütülmüştür. 2020-2021 Eğitim Öğretim Yılı Bahar Dönemi’nde iki ayrı çevrimiçi grupla psikolojik danışma uygulamaları gerçekleştirilmiştir. Katılımcılar uygun örnekleme yöntemiyle seçilmiştir. Grup üyeleri Gaziantep Üniversitesi, Rehberlik ve Psikolojik Danışmanlık, İnsan Psikolojisi ve İletişim programlarında yüksek lisans eğitimi alan 11 gönüllü öğrencidir. Grupla psikolojik danışma uygulamaları, Gaziantep Üniversitesi Rehberlik ve Psikolojik Danışmanlık doktora programı öğrencileri tarafından ileri grupla psikolojik danışma uygulaması dersi kapsamında yürütülmüştür. Çevrimiçi psikolojik danışma uygulaması haftada bir oturum olmak üzere, sekiz hafta devam etmiştir. Doktora öğrencileri grupla psikolojik danışma sürecindeki her bir oturum için ilgili öğretim üyesinden süpervizyon almıştır. Araştırmada veri toplamak amacıyla, çalışmanın yazarları tarafından hazırlanan ve katılımcıların çevrimiçi grupla psikolojik danışmaya ilişkin görüşlerini ve deneyimlerini paylaşmalarını sağlayacak üç soru kullanılmıştır. Çalışmada veriler, katılımcıların çevrimiçi olarak kendilerine gönderilen soruları yazılı cevaplandırması yoluyla toplanmıştır. Çalışmanın nitel verileri, tematik analiz tekniği kullanılarak analiz edilmiştir. Çevrimiçi psikolojik danışma uygulamalarında yaşanan güçlükler, altı ayrı tema şeklinde sınıflandırılmıştır: Bu temalar; teknolojiye bağlı yaşanan sorunlar, web kamerasıyla etkileşime dayalı yaşanan sorunlar, gizliliğin sağlanmasında yaşanan sorunlar, ısınma alıştırmaları, etkinlik ve tekniklerin uygulanmasında yaşanan sorunlar, grup sürecini yürütmede yaşanan sorunlar ve diğer sorunlardır. Çalışmanın son bölümünde ise her bir güçlüğe ilişkin çözüm önerileri geliştirilmiştir.

Anahtar Kelimeler:

Çevrimiçi grupla psikolojik danışma, güçlükler, çevrimiçi psikolojik danışma

PDF

___

American Counseling Association. (2014). Code of ethics. (31.05.2021 tarihinde https://www.counseling.org/knowledge-center/ethics sitesinden erişilmiştir.)
Amulya, D. S. L. (2020). An experiment with online group counseling during COVID-19. L. S. S. Manickam (Ed.), COVID-19 pandemic: Challenges and responces of psychoogists from India (s. 182–197) içinde. Thiruvananthapuram: The Editor.
Boyatzis, R. E. (1998). Transforming Qualitative Information: Thematic Analysis and Code Development. Sage Publications, Inc.
Brown, G. (2012). The working alliance in online counselling for crisis intervention and youth (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi), University of Lethbridge, Canada.
Colón, Y. ve Friedman, B. (2003). Conducting group therapy online. S. Goss ve K. Anthony (Ed.), Technology in counselling and psychotherapy (s. 59-74) içinde. Palgrave, London.
Colón, Y. ve Stern, S. (2010). Counseling groups online: Theory and framework. R. Kraus, G. Stricker ve C. Speyer (Ed.), Online counseling: A handbook for mental health professionals (s. 183-201) içinde. Elsevier Science.
Corey, G. ve Corey, M. S. (1997). Groups: Process and Practice. Pasific Grove, CA: Brooks/Cole.
Corey, M. S., Corey, G. ve Corey, C. (2016). Psikolojik danışmada gruplar: Süreç ve uygulamalar (F. Aysan, S. Balcı Çelik ve A. Uz Baş, Çev.). Ankara: Nobel Yayıncılık.
Demir, A. ve Koydemir, S. (Ed.). (2019). Grupla psikolojik danışma. Ankara: Pegem Akademi.
Erden, S. (2015). Awareness: The effect of group counseling on awareness and acceptance of self and others. Procedia-Social and Behavioral Sciences, 174, 1465-1473.
Forouzanfar, A. ve Gholamali Lavasani, M. (2018). The effectiveness of group counselling based on acceptance and commitment therapy in distress tolerance and anxiety sensitivity among female substance abusers. Research on Addiction, 11(44), 135-154.
Fosslien, L. ve Duffy, M. W. (2020). How to combat zoom fatigue. Harvard Business Review, 29.
Hansson, M., Bodlund, O. ve Chotai, J. (2008). Patient education and group counselling to improve the treatment of depression in primary care: A randomized controlled trial. Journal of Affective Disorders, 105(1-3), 235-240.
Harper, D. ve Thompson, A. R. (Ed.). (2011). Qualitative research methods in mental health and psychotherapy: A guide for students and practitioners. John Wiley & Sons.
Kilroe, C. (2010). A need assessment of potential online counseling service clients (Yayımlanmamış doktora tezi), University of Calgary, Canada.
Koutra, A., Katsiadrami, A. ve Diakogiannis, G. (2010). The effect of group psychological counselling in Greek university students’ anxiety, depression, and self-esteem. European Journal of Psychotherapy and Counselling, 12(2), 101-111.
Kozlowski, K. A. ve Holmes, C. M. (2014). Experiences in online process groups: A qualitative study. The Journal for Specialists in Group Work, 39(4), 276-300.
Kraus, R., Zack, J. ve Stricker (2004). Online Counseling: A Handbook for Mental Health Professionals. Elsevier Academic Press.
Leibert, T., Archer, Jr., J., Munson, J. ve York, G. (2006). An exploratory study of client perceptions of internet counseling and the therapeutic alliance. Journal of Mental Health Counseling, 28(1), 69-83.
Mallen, M. J. (2005). Online counseling: Dynamics of process and assessment (Yayımlanmamış doktora tezi), Iowa State University, Iowa.
Meier, A. (2000). Offering social support via the internet: A case study of an online support group for social workers. Journal of Technology in Human Services, 17, 237-266.
Murphy, L., Parnass, P., Mitchell, D. L., Hallett, R., Cayley, P. ve Seagram, S. (2009). Client satisfaction and outcome comparisons of online and face-to-face counselling methods. British Journal of Social Work, 39, 627-640.
Naar, R. (1987). Grup psikoterapilerine ilk adım (N. Hisli, Çev.). İzmir: Erdem Kitabevi.
Ogden, P. ve Goldstein, B. (2020). Sensorimotor psychotherapy from a distance: Engaging the body, creating presence, and building relationship in videoconferencing. H. Weinberg ve A.
Rolnick (Ed.), Theory and practice of online therapy: Internet-delivered interventions for individuals, families, groups, and organizations (s. 47-65) içinde. Taylor & Francis Group.
Özdemir, M. B. (2015). Etkinlik temelli grupla psikolojik danışma müdahale programının çocuklarda öfke ve saldırganlığı azaltmaya yönelik etkileri. 21. Yüzyılda Eğitim ve Toplum Eğitim Bilimleri ve Sosyal Araştırmalar Dergisi, 4(10), 221-238.
Poyrazlı, S. ve Can, A. (2020). Çevrimiçi psikolojik danışma: Etik kuralları, COVID-19 süreci ve öneriler. Okul Psikolojik Danışmanlığı Dergisi, 3(1), 59-83.
Preschl B., Maercker, A. ve Wagner, B. (2011). The working alliance in a randomized controlled trial comparing online with face-to-face cognitive-behavioral therapy for depression. BMC Psychiatry, 11(1).
Sohrabi, R., Mohammadi, A. ve Aghdam, G. A. (2013). Effectiveness of group counseling with problem solving approach on educational self-efficacy improving. Procedia-Social and Behavioral Sciences, 84, 1782-1784.
Ulusoy, S. ve Çelik, Z. (2020). COVID-19 sürecinde internet tabanlı müdahaleler seçenek olabilir mi?. Bilişsel Davranışçı Psikoterapi ve Araştırmalar Dergisi, 9(2), 166-169.
Ümmet, D. ve Demirci, G. (2017). Yaşam becerileri eğitimi kapsamında yürütülen grupla psikolojik danışma uygulamasının ortaokul öğrencilerinin iyi oluşları üzerindeki etkisi. Marmara Üniversitesi Atatürk Eğitim Fakültesi Eğitim Bilimleri Dergisi, 45(45), 153-170.
Voltan-Acar, N. (2012). Grupla Psikolojik Danışma İlke ve Teknikleri. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
Ward, D. E. (2004). The process of the basic encounter group. J. F. Bugenthal (Ed.), Challanges of humanistic psychology (s. 263-272) içinde. New York: McGraw-Hill.
Weinberg, H. (2020). Online group psychotherapy: Challenges and possibilities during COVID-19-A practice review. Group Dynamics: Theory, Research, and Practice, 24(3), 201-211.
Weinberg, H. ve Rolnick, A. (2020). Theory and Practice of Online Therapy. New York: Routledge.
Wong, C. S., Mok, Y. M., Wong, P. Y. F., Thia, H. M. T., Chan, B. S. J. ve Tang, W. L. J. (2021). Adapting a mood disorders group therapy programme for the screen in the time of COVID-19. Singapore Medical Journal, 1-18.
Yıldırım, A. (1999). Nitel araştırma yöntemlerinin temel özellikleri ve eğitim araştırmalarındaki yeri ve önemi. Eğitim ve Bilim, 23(112).
Zarei, E., Fini, A. A. S. ve Fini, K. H. (2010). A comparison of effect of group counselling methods, behavioural, cognitive and cognitive-behavioural to reduce students test anxiety in the University of Hormozgan. Procedia-Social and Behavioral Sciences, 5, 2256-2261.
Zeren, Ş. G. (2015). Yüz yüze ve çevrimiçi psikolojik danışma: Danışanların sorunları ve memnuniyetleri. Eğitim ve Bilim, 40(182), 127-141.
Zeren, Ş. G. (2017). Therapeutic alliance in face-to-face and online counseling: Opinions of counselor candidates. Journal of Human Sciences, 14(3), 2278-2307.
Zeren, Ş. G., Yılmaz, M. H. ve Duy, B. (2017). Çevrimiçi psikolojik danışma: danışanın öznel iyi oluşu, memnuniyeti ve terapötik işbirliğine yönelik algısı (Proje No. 115K429). TÜBİTAK.