ORTAOKUL MATEMATİK ÖĞRETMENLERİNİN ÖĞRENME ORTAMLARI HAZIRLAMAYA İLİŞKİN ALGILARI

Bu araştırmada ortaokul matematik öğretmenlerinin öğretmenlik mesleği genel yeterlikleri kapsamında yer alan mesleki beceri alanında güvenli, sağlıklı, estetik ve demokratik öğrenme ortamı oluşturabilme yeterliklerine ilişkin görüşlerini almak amaçlanmıştır. Araştırmada durum çalışması deseni kullanılmıştır. Araştırmanın çalışma grubunu uygun örnekleme yöntemi ile belirlenmiş olan 10 ortaokul matematik öğretmeni oluşturmaktadır. Çalışmanın verileri yarı yapılandırılmış görüşme formu ile toplanmıştır. Elde edilen veriler içerik analizi yöntemi ile analiz edilmiştir. Yapılan analizlere dayalı olarak matematik öğretmenlerinin güvenli, sağlıklı, estetik ve demokratik öğrenme ortamı kavramlarına ilişkin betimlemelerinin sınırlı kaldığı, öğrenme ortamlarını düzenlemeye ilişkin kendilerini çoğunlukla yeterli gördükleri ancak yeterlik algılarının kendi sınırlı kavram tanımları doğrultusunda oluştuğu sonuçlarına ulaşılmıştır.

Anahtar Kelimeler:

Öğretmen yeterlikleri, demokratik öğrenme ortamı, estetik öğrenme ortamı, güvenli öğrenme ortamı, ortaokul matematik öğretmeni

PDF

___

AKSU, M., Demir, C. ve Sumer, Z. (2002). Students’ Beliefs about Mathematics: A Descriptive Study. Eğitim ve Bilim, 27(123), 72-77.
BİLGİN, H. (1996). Okuloncesi eğitim kurumlarında calışan oğretmenlerin oğretmenlik tutumlarının incelenmesi. (Yayımlanmamış Yuksek Lisans Tezi) Marmara Universitesi, Sosyal Bilimler Enstitusu, İstanbul.
BUCHER, K. T. ve Manning, M. L. (2005). Creating safe schools. The Clearing House: A Journal of Educational Strategies, Issues and Ideas, 79(1), 55-60.
BUYUKKARAGOZ, S. ve Kesici, Ş. (1996). Oğretmenlerin hoşgoru ve demokratik tutumları. Kuram ve Uygulamada Eğitim Yonetimi, 7(7), 353-365.
CASH, C. S. (1993). Building condition and student achievement and behavior. Unpublished doctoral dissertation, Virginia Polytechnic Institute and State University, Blacksburg, VA
CHENG, Y. C. (1994). Classroom environment and student affective performance: An effective profile. The Journal of experimental education, 62(3), 221-239.
FRASER, B. J. (1998). Classroom Environment Instruments: Development, Validity and Applications. Learning Environments Research 1 (1): 7–34.
FRASER, B. J. & D. L. Fisher (1986). Using Short Forms of Classroom Climate Instruments to Assess and Improve Classroom Psychosocial Environment. Journal of Research in Science Teaching, 23(5), 387–413.
KALE, N. (1998). Demokratik yaşama ustalığını kazandırmanın yolu demokratik bir eğitimden gecer. VII. Ulusal Eğitim Bilimleri Kongresi Kitabı Cilt II, Konya: Selcuk Universitesi Eğitim Bilimleri Yayınları.
KAYABASI, Y. (2011). Oğretmen adaylarının davranışlarının demokratik sınıf ortamı acısından değerlendirilmesi. Gazi Universitesi Gazi Eğitim Fakultesi Dergisi, 31(2), 525-549.
KESİCİ, A., Pesen, A. ve Oral, B. (2017). Oğretmenlerin sınıf ici demokratik davranışlarının ceşitli değişkenlere gore incelenmesi. Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi,16(60), 34—45.
KİROĞLU, K. (2013). Is my social studies teacher democratic?. Eurasian Journal of Educational Research, 50, 127-142.
KURAN, K. (2004). Sınıfta oğrenme-oğretme surecinin yonetimi. İcinde M. Şişman ve S. Turan (Ed), Sınıf yonetimi (s.64-83).Ankara: Pegem Akademi Yayıncılık.
KUZGUN, Y. (2000). Eğitimde kendini gercekleştirme. İcinde A. Şimşek (Ed.). Sınıfta demokrasi. Ankara: Eğitim-Sen Yayınları.
LIZZIO, A., K. Wilson, & R. Simons (2002). University Students’ Perceptions of the Learning Environment and Academic Outcomes: Implications for Theory and Practice. Studies in Higher Education, 27(1), 27–52.
MCMILLAN, J. H. (2004). Educational Research: Fundamentals for The Consumer (4th Edition), Pearson Education, Boston.
MAXWELL, J. A. (1992). Understanding and validity in qualitative research. Harvard Educational Review, 62, 279-299.
MEMDUHOĞLU, H. B. ve M. Taşdan. (2007): Okul ve oğrenci guvenliği: Kavramsal bir cozumleme. Cukurova Universitesi Eğitim Fakultesi Dergisi, 3(34), 69-83.
MİLLİ Eğitim Bakanlığı [MEB] (2017). Oğretmenlik mesleği genel yeterlikleri. http://oygm.meb.gov.tr/meb_iys_dosyalar/2017_12/11115355_YYRETMENLYK_MESLEYY_GENEL_YETERLYKLERY.pdf adresinden alınmıştır.
OKUTAN, M. (2010). Turk Eğitim Sistemi’nde demokrasi eğitimi. Uluslararası İnsan Bilimleri Dergisi, 7(1), 938-946.
OSWALD, M. ve Engelbrecht, P. (2004). High school educators’ democratic values as manifested in their educational practice and attitudes towards inclusive education. Education as Change, 8(2), 4–32.
OTTEKİN-DEMİRBOLAT, A. (1999). Demokrasi ve demokratik eğitim. Kuram ve Uygulamada Eğitim Yonetimi, 18(18), 229-244.
OZDAS, F., Ekinci, A. ve Bindak, R. (2014). Oğretmenlerin demokrasiye ilişkin tutumlarının bazı değişkenler acısından incelenmesi. İnonu Universitesi Eğitim Fakultesi Dergisi, 15(3), 65-81.
REEVES, M. A., Kanan, L. M., & Plog, A. E. (2010). Comprehensive planning for safe learning environments. New York: Taylor and Francis Group.
ROWE, E. W., S. Kim, J. A. Baker, R. W. Kamphaus, & A. M. Horne (2010). Student Personal Perception of Classroom Climate: Exploratory and Confirmatory Factor Analysis. Educational and Psychological Measurement, 70(5), 858–879.
ŞENSOY, S. ve Sağsoz, A. (2015). Oğrenci Başarısının Sınıfların Fiziksel Koşulları ile İlişkisi. Journal of Kirsehir Education Faculty, 16(3), 87-104.
ŞİŞMAN, M., Guleş, H. ve Donmez, A. (2010). Demokratik bir okul kulturu icin yeterlilikler cercevesi. Uşak Universitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 3(1),167-182.
TURHAN, M.ve Turan, M. (2012). Ortaoğretim kurumlarında guvenlik. Kuram ve Uygulamada Eğitim Yonetimi, 1(1), 121-142.
ULUDAĞ, Z. ve Odacı, H. (2002). Eğitim oğretim faaliyetlerinde fiziksel mekan. Milli Eğitim Dergisi, 29, 153-154.
WEINSTEIN, C. S. ve Mignano, A. (2006). Elementary classroom management: Lessons from research and practice. McGraw-Hill Humanities/Social Sciences/Languages.
YILDIRIM, A. & Şimşek, H. (2013). Sosyal Bilimlerde Nitel Araştırma Yontemleri, (9. Baskı), Seckin Yayıncılık, Ankara.