İnsan hayatı bir “ad koyma” sürecidir. Dil, tarih, kültür, medeniyet ve doğa bu faaliyetin alanıdır. Din, bu işlevini gören insanın en sahih yol göstericisidir. Kur’an-ı Kerim, kıssaları aracılığıyla peygamberlerin bu bağlamda yaşanan sapmalara müdahalesinden örnekler vermek suretiyle sahih bir ad koymanın nasıl olması gerektiğini anlatmaktadır. İslam’ın sahadaki iki ana akımı Ehl-i sünnet ve Şia, Batı medeniyetinin evrenselleştirirken yozlaştırdığı insanlığın kültürel birikimine yeni bir anlam katacak yetkinliktedir. Son aşamada İslam’ın insanlığa yeniden önderlik etmesinin eşiği varlığı yeniden anlamlandırmak, diğer bir ifadeyle yeniden adlandırmak olarak belirginleşmektedir.

The life of human being is a process of naming/entitling. Language, history, culture, civilization and nature are the sphere/field of that activity. Religion is the guide of human being who is naming the creatures. Quran has mentioned that how the proper calling is, by giving examples from that prophets had intervened with deviations, which occurred, in this respect. Two main streams of Islam, Ahl al-Sunna and Shia are in perfect level for contribution to cultural accumulation of mankind that Western civilization caused to degenerate while universalizing the human being. Threshold of leading of Islam again to mankind is bond of re-giving the meaning to the existence. In other words, it has become clear that Islam is naming or must name the existence.