Kenan Çayır, Türkiye’de İslamcılık ve İslâmî Edebiyat adlı çalışmasında,1980’li yıllardan günümüze değişerek gelen İslamcılığı, döneminİslamcı anlayışlarının kavranabilmesi için toplumsal ve siyasalyaşama ışık tutmaları bakımından önemli kültürel metinlerolduğunu düşündüğü ‘’hidayet romanları’’ ve ‘’öz eleştirel romanlar’’bağlamında incelemektedir. İslamcılık kavramı ile yazarın kastettiği,İslam’ı aktörlerden bağımsız sabit bir veri olarak düşünenözcü (essentialist) açıklamaların aksine; İslam’ın ne söylediği değil,aktörler tarafından nasıl yorumlandığı ve kurgulandığıdır. Dolayısıylaİslamcılık kavramı sürekli yeniden yorumlanan sosyal ve siyasalbir pratik olarak ele alınmaktadır (s. 5). Hidayet romanları; modernçağın ‘’ahlâki dejenerasyonuna’’ karşı İslam’ın tek çözümolarak sunulduğu, toplumsal dönüşme ve İslâmîleşmeyi hedef alanmesaj yüklü anlatılardır.