Bu çalışmada geleneksel anlamda kimlik anlayışının nasıl parçalanmış öz anlayışına dönüştüğü, Samuel Beckett’in Krapp’ın Son Bandı adlı oyunu vasıtasıyla, incelenecektir. Dolayısıyla gelenek ve dönüşüm kelimeleri özne ile ilgili fikirlere referans verilerek kullanılmaktadır. İnsan kimliği konusundaki araştırmalar edebiyat alanının çalışma konusu olduğu kadar felsefe, psikoloji ve sosyoloji alanında da yer almıştır. Bu alanlar arasındaki etkileşim, söz konusu insan kimliği olduğunda, kaçınılmazdır. Tiyatro alanında özne ile ilgili düşünceler kendisini yukarıda belirtilen çalışma alanlarıyla doğrudan bir ilişki içinde gösterir. Günümüzde tiyatro alanında yansıtılan kimlikler daha önceden belirlenmiş, sınırları çizilmiş ve bütüncül olmaktan öte çoğulcu ve parçalanmış şekilde karşımıza çıkar. Metadrama, teatrallik ve edimsellik ile yapılan son çalışmalar tiyatroda böylesi parçalanmış özne yansımasının temelini oluştururlar. Tipik bir Beckett karakteri olan Krapp bu parçalanmışlık sürecini açığa çıkaran bir karakter olarak düşünülmektedir. Oyun, doğum günü kutlamalarını temel alarak, özne yapılanmasındaki karmaşık ağı gözler önüne sermektedir. Bu nedenle oyundaki dil kullanımı ile söylenilen ve yapılan şeyler arasındaki ilişki incelenecektir. Bu incelemede temel alınan odak noktası parçalar halinde bulunan öz ve bunun dile nasıl yansıtıldığını ortaya koymaktır.

In this study how the traditional understanding of identity is transformed to the idea of fragmentary self is going to be analyzed through Samuel Beckett’s play Krapp’s Last Tape. Thus, the terms tradition and transformation are used to refer to the ideas on subjectivity. The analyses of human identity have been the subject of philosophy, psychology, and sociology as well as literature. The interaction between these fields is inevitable when the subject matter is human identity. In the field of theatre the changes in the considerations on the human subject reveals itself in direct relationship with the studies in the above mentioned fields of study. In recent theatre we come across with identities that are reflected as multiple and fragmented and they are far beyond identities that are considered as predetermined, limited and complete. The studies on meta-drama, theatricality and performativity form the basis on such a reflection of fragmented human subject in theatre. The typical Beckettian character, Krapp is considered as revealing the process of this fragmentation. The play, through taking birthday ceremony as a starting point, reveals the complex network in the construction of human subject. Therefore, the use of language and the relationship between what is said and what is done are going to be analyzed in the play.