Akraba evliliği ile algılanan sosyal yetkinlik ve çocuk sağlığı

Amaç: Bu çalışmanın amacı akraba evliliği ile algılanan sosyal yetkinlik ve çocuk sağlığı ilişkisini belirlemektir. Yöntem: Tanımlayıcı nitelikte olan bu çalışma Temmuz-Aralık 2015 tarihleri arasında bir Devlet Hastanesi’nde yürütüldü. Çalışmanın örneklemini 318 anne oluşturdu. Veri toplama araçları, annelerin sosyo demografik özellikleri ve çocuklarının sağlık durumlarını içeren soru formu ve algılanan sosyal yetkinlik ölçeğidir. Bulgular: Çalışmaya katılan annelerin sosyal yetkinlik ölçeği puan ortalaması 25.66 (SD 4.58), %39’unun akrabası ile evli olduğu ve %7.9’unun sağlıksız çocuğa sahip olduğu belirlendi. Akraba evliliği ile sosyal yetkinlik ve çocuk sağlığı arasında istatistiksel olarak anlamlı fark saptanmadı. Sonuç: Anneler yüksek düzeyde sosyal yetkinliğe sahiptir ve akraba evliliği sosyal yetkinlikten etkilenmemektedir. Çocuk sağlığı akraba evliliği ve sosyal yetkinlikle ilişkili değildir.Anahtar kelimeler: akraba evliliği, sosyal yetkinlik, çocuk sağlığı

PDF

___

Neyzi O., Ertuğrul T. Genetik Bozukluklar. Pediatri I, 1. Basım. İstanbul, Nobel, 1989, sayfa 138.
Başaran N. Tıbbi Genetik. 6.Basım, İstanbul, Bilim ve Teknik Yayınevi. 1996, p:125-129.
Congenital Anomalies. World Health Organization.2015. Erişim:http://www.who.int/mediacentre/factsheets/fs370/en/2015. Erişim tarih: 21.04.2016
Erişim yeri: http://www.who.int/gho/child_health/mortality/causes/en/ Erişim tarihi: 26.10.2016.
Hamamy H. Consanguineous Marriages Preconception Consultation in Primary Health Care Settings. J Community Genet. 2012;3:185–192.
TNSA. Türkiye Aile Yapısı Araştırması Tespitler, Öneriler. 1. Baskı, İstanbul: Çizge Tanıtım ve Kırtasiye Ltd. Şti., 2014; 130-140.
Sarıçam H., Akın A., Akın Ü., Çardak M. Algılanan Sosyal Yetkinlik Ölçeğinin Türkçeye Uyarlanması: Geçerlik ve Güvenirlik Çalışması. International Journal of Social Science. 2013;6 (3):591-600.
Tekbaş Ö., Oğur R., Uçar M., Genç Erişkin Erkekler Arasında Akraba Evliliği Sıklığının ve Nedenlerinin Araştırılması. TSK Koruyucu Hekimlik Bülteni, 2005:4(3):120-128
Yüksel Ş., Kutlubay A., Karaoğlu L., Yoloğlu S., The Prevalence of Consanguineous Marriages in the City of Malatya, Turkey. Turk J Med Sci, 2009;39 (1):133-137.
Ağaçayak E., Turgut A., Yaman S., Özler A., Meckel-Gruber Sendromu: Dokuz Olgu Sunumu ve Literatürün İncelenmesi. Dicle Tıp Dergisi, 2013;40 (4):645-650.
Heidari F., Dastgiri S., Akbari R., Khamnian Z., Khanlarzadeh E., Baradaran M., Jabbary-Fam S., Badrazar S., Heidarzadeh M., Tajaddini N. Prevalence and Risk Factors of Consanguineous Marriage. Eur J Gen Med 2014; 11(4):248-255.
Mayda A., Dağlı S., Şahin R., Danışman F., Dere F., Çeler A., Çelik D., Burgucu S., Bulut N., Başar R., Avcı Ö., Düzce İli Yığılca İlçe Merkezinde Akraba Evliliği Sıklığı ve Etkileyen Faktörler. Düzce Tıp Dergisi, 2010;12(2):36-41.
Akın G. Denizli Kırsal Kesiminde Akraba Evliliği ve Bunu Etkileyen Faktörler. Ankara Üniversitesi Dil ve Tarih-Coğrafya Fakültesi Dergisi. 2000; 40(3-4):67-80.
Tabak A. İstanbul. Endokrinoloji ve Metabolizma Polikliniğimizden Takipli Hastalarda Akraba Evliliği Sıklığı ve Akraba Evliliğini Etkileyen Faktörler. (Uzmanlık Tezi), Adal E. Yayınlanmamış Tezi, İstanbul. 2008.
Şen Ş.R., Aksu H. Aydın İl Merkezindeki 15-49 Yaş Grubu Kadınlarda Akraba Evliliği Sıklığı ve Etkileyen Faktörler. F.N. Hem. Derg. 2015; 23(2):126-135.
Bulut M. Mardin’de Evlilikler. Folklor/Edebiyat. 2011;17(66):65-79.
Tuncay H. Afyon. Afyonkarahisar İl Merkezinde Akraba Evliliği Sıklığı ve Tıbbi Etkileri. (Yüksek lisans Tezi) . Alpay F. Yayınlanmamış Tezi, Afyon. 2011.
T.C. Başbakanlık Türkiye İstatistik Kurumu (TÜİK) (2012). Aile Yapısı Araştırması, Ankara. Erişim:ailetoplum.aile.gov.tr/data/54292ce0369dc32358ee2a46/taya2013trk.pdf. Erişim tarih: 20.05.2015
Khoury SA, Massad DF. Consanguinity, Fertility, Reproductive Wastage, Infantmortality and Conjenital Malformationsin. Jordan.Saudi Med 2000;21(2): 150-154.
Kayahan M, Şimşek Z, Ersin F, Gözükara F, Kurçer MA. Şanlıurfa Tılfındır Sağlık Ocağı Bölgesinde Akraba Evliliği Prevalansı ve 5 Yaş Altı Ölümlere Etkisi. Ç. Ü. Hemşirelik Yüksek Okulu Dergisi. 2003;7(1):1-5.
Akbaba M., Kis S., Nazlıcan E., Gündüz E., Adana Havutlu Beldesinde Özürlülük Sıklığı ve Özürlülerde Akraba Evliliği Sıklığının Araştırılması. TAF Preventive Medicine Bulletin, 2012;11(6):725-730.
Çelikkaleli Ö. ve Gündüz B. Ergenlerde Problem Çözme Becerileri ve Yetkinlik İnançları. Ç.Ü. Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi 2010;19(2):361–377.
Kaşık D.Z. Konya. Ergenlerde Karar Verme Stilleri ve Algılanan Sosyal Destek Düzeylerinin Sosyal Yetkinlik Beklentisi ve Bazı Değişkenler Açısından İncelenmesi. Deniz M.E.. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Konya 2009.