Secil TİSOĞLU, Kadir Yucel KAYA, Kursat ÇAĞILTAY

Öğretim Teknolojisi Bağlamında Köy Enstitüleri Hareketinin İncelenmesi

Köy Enstitüleri, 20 yüzyılın başlarında Türkiye’de kurulan bir eğitsel bir seferberlik hareketidir. Köy Enstitütleri’nin temel amacı, iş içinde öğrenme metodu kullanılarak köylü çocuklarının kendi köylerinde öğretmen veya deneyimli bir meslek sahibi ve personel olarak çalışabilmeleri amacıyla yetiştirilmeleridir. Bu özgün yaklaşım, aktif olarak 1940-1954 yıllara arasında uygulanmış olmasına rağmen, bu uygulama Türkiye de önemli eğitsel, sosyal ve politik değisimlere yol açmıştır. Bu enstitülerde uygulanan temel öğretimsel metod iş içinde öğrenme yaklaşımına dayandırılmış olup, çocukların sosyal ve kültürel olarak yetiştirilmesi amaçlanmıştır. Tüm bu bağlamlar dahilinde, bu çalışmanı amacı, Köy Enstitüleri’nin öğretimsel metodolojisi, dersleri, araçları ve ortamının öğretim teknolojisi bağlamında incelenmesidir. Ayrıca bu çalışma, iş içinde öğrenme metodunun güncel eğitsel stratejiler ve yönelimler ile olan ilişkisi ile ilgili bir anlayış sunabilmeyi amaçlamaktadır.

Anahtar Kelimeler:

köy enstitüleri, öğretim teknolojisi, iş içinde öğrenme

Review of Village Institutions from the Aspect of Instructional Technology

The Village Institutions was an educational movement that was constituted in the early 20th century in Turkey (Türkoğlu, 2004). Village Institutions’ main idea was to grow peasant children with learning within work method to make them work as teachers or qualified professionals or personnel in their village. While this unique attempt was practically applied between the years of 1940-1954, this movement provided a significant educational, social and political change in Turkey. The major instructional method in these institutions was built on learning within work method which aimed to raise children as socially and culturally educated individuals. Within this context, this study is intended to examine the instructional method, courses, and tools and environment of Village Institutions within the aspect of Instructional Technology. Moreover, this study seeks to provide an understanding for the correspondence of this method with the contemporary educational strategies and approaches.

Keywords:

village institutions, instructional technology, learning by doing,

PDF

___

Açıkgöz, K. Ü. (1992). İşbirlikli Öğrenme Teknikleri. Malatya: Uğurel Matbaası.
Akçam, A. (2010). Anadolu Rönesansı’nda Köy Enstitüleri. Köy Enstitüleri Sempozyumu. İstanbul: Çapa Matbaacılık.
Aksu, M. B., & Tan, O. (2010). Köy Enstitülerinde Demokrasi Eğitimi ve Liderlik. Köy Enstitüleri Sempozyumu. İstanbul: Çapa Matbaacılık.
Altunya, N. (2010). Köy Enstitütü Sistemine Genel Bir Bakış. Köy Enstitüleri Sempozyumu. İstanbul: Çapa Matbaacılık.
Apaydın, Ç., & Sönmez, M. A. (2004). Köy Enstitülerinde “Yaparken Öğrenme”. Çukurova Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 2(26), 46-51.
Arslan M. (2004). Cumhuriyet Dönemi Aydınlanma Hareketi ve Köy Enstitüleri. Çukurova Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 2(26), 57-66.
Arslan, H., Ayyıldız, Ü., Öncül, H., & İliker, M. (2004). Çukurova Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 2(26), 31-35.
Aydoğan, K. (2004). Arifiye Köy Enstitüsü. Çukurova Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 2(26), 67-72.
Başaran, M. (2001). Köy Enstitüleri ve Halkbilimi. İç Folklor/Edebiyat, 28(4).
Başgöz, İ. (1995). Türkiye’nin Eğitim Çıkmazı ve Atatürk. Ankara: Başbakanlık Basımevi.
Baştımar, A. İ., & Parlakyıldız, A. (2010). Köy Enstitüleri Eğitim Programında Etkin Öğrenme Yönteminin İzleri. Köy Enstitüleri Sempozyumu. İstanbul: Çapa Matbaacılık.
Bilir, P. (2008). Yeni Beden Eğitimi Öğretim Programı ve Köy Enstitülerinde Beden Eğitimi Derslerinin Yapılandırmacı Öğretim Yaklaşımı Açısından Değerlendirilmesi. Spormetre Beden eğitimi ve Spor Dergisi, 6(3), 145-150.
Binbasıoğlu, C. (1995). Türkiye’de eğitim bilimleri tarihi. Ankara: Milli Eğitim Bakanlığı Yayınları.
Dundar, C. (2006). Köy Enstitüleri. Ankara: İmge Kitabevi.
Cüceloğlu, D. (2008). Korku Kültürü Niçin ‘Mış Gibi’ Yaşıyoruz. İstanbul: Remzi Kitabevi.
Çokgürses, A., & Arık, E. (2010). Kastamonu Gölköy Enstitüsü Özelinden Köy Enstitüsü Sistemine Bir Bakış. Köy Enstitüleri Sempozyumu. İstanbul: Çapa Matbaacılık.
Dale, Edgar (1946). The “Cone of Experience”, Audio Visual Method in Teaching, NY: Dryden Press.
Demir, A. (2004). Köy Enstitüleri Deneyiminden Günümüz Eğitim-Öğretimi İçin Çıkarımlar. Çukurova Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 2(26), 43-45.
Demircan, C., & İnandı, Y. (2008). Köy Enstitüleri Programlarında Anadilinin Önemi ve Türkçe Eğitimi. Mersin Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 4(1), 1-13. Devlet İstatistik Enstitüsü. (1973). Türkiye’de Toplumsal ve Ekonomik Gelişmenin 50. Yılı. Ankara: D.İ.E. Yayınları.
Erdem, A. R., Kıran, H., & Kırmızı, F. S. (2011). Köy enstitüleri Mezunlarının Öğretmen Yeterliklerine İlişkin Nitel Bir Araştırma. E-Journal of New World Sciences Academy, 6(1), 477-489.
Ersoy, O. (1991). “Gezici Kütüphaneler” Hasan S. Keseroğlu. Mustafa Güzelgöz ve Eşekli Kütüphane. İstanbul: Türk Kütüphaneciler Derneği.
Ertuğrul, F. (2002). Köy Enstitüleri Sistemi ve Düşündürdükleri (2nd ed.). Ankara: Güldikeni Yayınları.
Esenoğlu, N. (1990). Resin-İş Öğretmeni Nasıl Geliştirilebilir? Orta Öğretim Kurumlarında Resim-İş Öğretimi ve Sorunları, 10-11 Mayıs. Türk Eğitim Derneği VIII Öğretim Toplantısı, Ankara.
Galbraith, J. K. (1967). The new industrial state. Boston: Houghton Mifflin.
Göktas, Y., Temur, N., Kocaman, A. ve Çagiltay, K. (in press).Osmanlı İmparatorluğunda Öğretim Teknolojileri. In Press.
Heinich, R., Molenda, M., Russell, J. D., & Smaldino, S. E. (2002). Instructional Media and Technologies for Learning (7th ed.). NJ: Pearson Education Inc.
İmer, Z., & Uz, A. (2010). Köy Enstitülerinde Verilen Sanat-Görsel Sanatlar ve İş Eğitimine Günümüz Sanat Eğitimi Çerçevesinden Bakmak. Köy Enstitüleri Sempozyumu. İstanbul: Çapa Matbaacılık.
Kanalıcı, Z. (2010). Köy Enstitülerinde İş Eğitimi. Köy Enstitüleri Sempozyumu. İstanbul: Çapa Matbaacılık.
Karaömerlioğlu, M. A., (1998). The Village Institutes Experience in Turkey. British Journal of Middle Eastern Studies, 25(1), 47-73.
Kartal, S. (2008). Toplum Kalkınmasında Farklı Bir Eğitim Kurumu: Köy Enstitüleri. Mersin Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 4(1), 23-36.
Kaştan, Y. (2004). Aydınlanmada Köy Enstitülerinin Yeri. Çukurova Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 2(26), 22-30.
Kaya, K. (Interviewee). (2011). An interview with Kadir Kaya.
Kaya, Y. (2001). Köy Enstitüleri “Antigone’den Mızraklı İlmihal’e” (Vol. 2). İstanbul: Tiglat Matbaacılık A.Ş.
Keser, U. (2010). Hasanoğlan, Savaştepe, Kızılçullu Köy Enstitüleri Bağlamında Enstitülü Çocukların Köy İncelemeleri, Halkbilim, Kültür va Sanat Çalışmalarına Kesitsel Bir Bakış. Köy Enstitüleri Sempozyumu. İstanbul: Çapa Matbaacılık.
Keseroğlu, H. S. (2005). Köy Enstitülerinde Okuma ve Kütüphane. Türk Kütüphaneciliği, 19(1), 25-40.
Kirby, F. (2000). Türkiye’de Köy Enstitüleri (2nd ed.). Ankara: Güldikeni Yayınları.
Kocabaş, A. (2010). Köy Enstitülü Öğretmenlerin, Şimdiki Öğretmenlerin ve Sınıf Öğretmenliği Öğretmen Adaylarının Çoklu Zeka Düzeylerinin Karşılaştırılması. Köy Enstitüleri Sempozyumu. İstanbul: Çapa Matbaacılık.
Mutlu, A. (2010). Köy Enstitüsü Eğitim Sistemi Çevre Eğitimi için Model Olabilir mi?. Köy Enstitüleri Sempozyumu. İstanbul: Çapa Matbaacılık.
Özbek, O. (2010). Köy Enstitülerinde Beden Eğitimi ve Spor. Köy Enstitüleri Sempozyumu. İstanbul: Çapa Matbaacılık.
Özdemir, O. (2004). Türk Eğitim Tarihinde Aydınlanma ile Coşumculuğu Birleştiren Kurumlar: Köy Enstitüleri. Çukurova Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 2(26), 52-56.
Özsoy, S. (2011). A Utopian Educator from Turkey: İsmail Hakkı Tonguç (1893-1960). Journal of Critical Education Policy Studies, 7(2), 250-278.
Polat, S., & Oğuz, K. (2010). İsmail Hakkı Tonguç ve Köy Enstitüleri. Köy Enstitüleri Sempozyumu. İstanbul: Çapa Matbaacılık.
Salman, A. (2010). Tonguç ve Köy Enstitüleri. Köy Enstitüleri Sempozyumu. İstanbul: Çapa Matbaacılık.
Sazak, M. (2010). Köy Enstitülerinin Evreleri. Köy Enstitüleri Sempozyumu. İstanbul: Çapa Matbaacılık.
Seels, B. & Richey, R. C. (1994). Instructional technology: the definition and domains of the field, Association for Educational Communications and Technology, Washington DC.
Sönmez, V. (1998). Eğitim Felsefesi (5th ed.). Ankara: Anı Yayıncılık.
Şahhüseyinoğlu, H. N. (1993). Köy Enstitüleri: 53. Yıl; nereden nereye . Öğretmen Dünyası, 160, 19-20.
Şanoğlu, S. (1948). Köy Enstitüleri Spor Yarışmaları. Hasanoğlan Köy Enstitüsü Yayınları, 2.
Şeren, M. (2008). Köye Öğretmen Yetiştirme Yönüyle Köy Enstitüleri. Gazi Eğitim Fakültesi Dergisi, 28(1), 203-226.
Şimşek, İ. (2010). Neden Köy Enstitüleri (Atatürk’ün Öğretmenleri). İstanbul: Polat Kitapçılık LTD. ŞTİ.
Tonguç, E. (1962). Dünün ve Yarının Köy Enstitüleri. Yön Dergisi.
Tuncel, G., & Öztürk, C. (2004). Köy Enstitüleri Modelinin Eğitim Felsefesi Üzerine Bir Değerlendirme. Çukurova Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 2(26), 36-42.
Türkoğlu, P. (2004). Tonguç ve Enstitüleri (2nd ed.). İstanbul: İş Bankası Kültür Yayınları.
Uygun, S. (2004). Sözlü Tanıkların Dilinden Köy Enstitülerinde Okul Atmosferi. Çukurova Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 2(26), 1-16.
Uygun, S. (2010). M. Emin Soysal’ın Hayatı ve Köy Enstitüleri Tarihindeki Yeri. Milli Eğitim Dergisi, 185.
Ülkü, C. (2008). Sanat Eğitimi, Sanat ve Köy Enstitüleri. Mersin Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 4(1), 37-45.
Yalçın, G. (2010). Köy Enstitüleri Orta Kısım ve Yüksek Kısımda Demokrasi Eğitimi. Köy Enstitüleri Sempozyumu. İstanbul: Çapa Matbaacılık.
Yıldız, G. (2005). Güzel sanatlar eğitimi ve Köy Enstitüleri. Yeniden İmece, 4, 46-48.