Milli Eğitim Bakanlığı Yönetici ve Uzmanlarının Görüşlerine Göre Türkiye’de Eğitim Politikalarını Geliştirme Sürecinin Değerlendirilmesi

Bu araştırmanın amacı, Türkiye’de eğitim politikalarının geliştirilmesi sürecini değerlendirmektir. Çalışmada nitel araştırma yöntemi kullanılmıştır. Araştırmanın katılımcıları Milli Eğitim Bakanlığının farklı kademelerinde görev yapan 4’ü uzman ve 34’ü yönetici olmak üzere toplam 38 kişidir. Katılımcıların görüşlerini almak üzere sekiz temel sorudan oluşan görüşme formu hazırlanmıştır. Veriler yüz yüze yapılan görüşmelerde yarı yapılandırılmış sorularla toplanmıştır. Bir katılımcı ise soruları yazılı olarak cevaplandırmıştır. Katılımcıların görüşleri araştırmacı tarafından kayıt altına alınmıştır. Elde edilen görüşler araştırmanın görüşme soruları temelinde betimsel analiz ile çözümlenmiş, ana ve alt temalara ayrılarak yorumlanmıştır. Araştırma sonuçlarına göre; Türkiye’de eğitim politikalarının belirlenmesinde ve kamuoyu gündemine gelmesinde siyaset ve sivil toplum kuruluşları etkili olmaktadır. Belirlenen ve kamuoyu gündemine gelen eğitim politikalarının uygulanmasına yönelik kararlar almak için çeşitli kişi, kurum ve kuruluşlardan görüşler alınmaktadır. En fazla görüş sivil toplum kuruluşlarından alınmaktadır. Eğitim politikalarının uygulamaya geçebilmesi için en fazla sorumluluğu Milli Eğitim Bakanlığı ve siyaset almaktadır. Eğitim politikasının uygulamaya konulabilmesi için bazı koşullar yerine getirilmektedir. Bu koşulların başında “pilot uygulamaların yapılması” ve “fiziki koşulların yerine getirilmesi” gelmektedir. Uygulamaya konulan eğitim politikaları merkez teşkilatınca izlenmektedir. Uygulamaya konulan eğitim politikalarının izlenmesinde ortaya çıkan olumsuzluklara müdahale edilmektedir. Uygulanan eğitim politikaları, Milli Eğitim Bakanlığı'nın ilgili birimlerinin araştırma ve raporları ile değerlendirilmektedir. Ancak katılımcılar değerlendirme sonuçlarına göre politikalarda değişiklik yapılıp yapılmadığı konusunda kararsızdırlar.

Anahtar Kelimeler:

eğitim politikası, politika belirleme, politika gündemi

PDF

___

Adem, M. (1995). Demokratik laik çağdaş eğitim politikası. Ankara: Şafak.
Asri, S. (2015). Türkiye’de eğitim politikalarının aktörleri. A.Gümüş (Ed.), Türkiye’de eğitim politikaları içinde (s.77-109). Ankara: Nobel.
Aypay, A. (2015). Eğitim politikası. Ankara: Pegem A.
Balcı, A. (2015). Sosyal bilimlerde araştırma yöntem, teknik ve ilkeler (11. Baskı) Ankara: Pegem A.
Baran, T. ve S. Kahraman, (2004). Mühendislik eğitiminde probleme dayalı öğrenme modelleri. İzmir: Mühendislik Dekanları Konseyi, I. Ulusal Mühendislik Kongresi, Bildiriler, 31 – 40.
Bovard, A. (2003). Politikaları etkileme süreçlerinde sivil toplum kuruluşlarının rolü. Bilgi Üniversitesi, Sivil Toplum Kuruluşları Eğitim ve Araştırma Birimi. STK YönetimiKonferans Yazıları, 2. http://stk.bilgi.edu.tr/media/uploads/2015/01/31/ bovard_stk _2. Pdf sayfasından erişilmiştir.
Büyüköztürk, Ş., Çakmak, E. K. Akgün, Ö. E., Karadeniz & Ş., Demirel, F. (2012). Bilimsel araştırma yöntemleri (Onüçüncü Baskı). Ankara: Pegem A.
Çevik, H. H. & Demirci, S. (2012). Kamu politikası: Kavramlar, aktörler, süreç, modeller, analiz, karar verme (2. Baskı). Ankara: Seçkin.
Gökçe, B.,1990. Türkiye koşullarında yeni bir üniversite nasıl kurulmalı? Üniversite Öğretim Üyeleri Derneği, Yükseköğretimde Sorunlar ve Çözümler içinde (s. 91-108). İstanbul: Cem.
Gür, B. (2011). Eğitim politikalarının izlenmesi ve değerlendirilmesi. 21. Yüzyılda Türkiye’nin Eğitim ve Bilim Politikaları Sempozyumu’nda sunulmuş bildiri, Eğitim-Bir Sen, Ankara.
Hansen, W. (2008). 80. Yıl Uluslararası eğitim formu: Eğitim hakkı ve gelecek perspektifleri. G. Özdemir (Ed.). TED, Ankara.
Hoşgörür, V. (2005). Ekonomik ve sosyal kalkınmada eğitim. Yüzüncü Yıl Eğitim Fakültesi Dergisi, II(II). http://www.efdergi.yyu.edu.tr. sayfasından erişilmiştir.
İlkaya, M. A. (2016). Eğitim ve siyaset. http://www.hurfikirler.com/egitim-ve-siyaset/ sayfasından erişilmiştir.
Kaptı, A. (2011). Kamu politika sürecinde klasik yaklaşım modeli. A. Kaptı (Ed.). Kamu politika süreci, teorik perspektifler içinde (s. 23-45). Ankara: Seçkin.
Kavak, Y. (2010). 2050’ye doğru nüfusbilim ve yönetim: Eğitim sistemine bakış. Ankara: TÜSİAD.
Kaya, Y.K. (1995) Kalkınmada eğitimin rolü. ABC Dergisi 102, 26-28.
Merriam, S. B. (1990). Case study researc in education. San Francisco: Jossey-Bass.
Patton, Michael, Q. (2014). Nitel araştırma ve değerlendirme yöntemleri. M. Bütün ve S. B. Demir (Çev.). Ankara: Pegem A.
Sezgin, İ. (2001). 2000 yılında Türk milli eğitimi ve yönetimi ulusal sempozyumu. Ankara: Öğretmen Hüseyin Hüsnü Tekışık Eğitim, Araştırma, Geliştirme Vakfı.
Yıldırım, A. & Şimşek, H. (2013). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri (9. Genişletilmiş Baskı). Ankara: Seçkin.