Kamusal sağlık kuruluşları günümüzde artan bir biçimde hizmetlerin karşılaştırıldığı, ölçüldüğü, değerlendirildiği ve tüketildiği mekanlar olarak yeniden yapılandırılmaktadır. Ülkemizde son on yıldır uygulamaya konulan piyasa yönelimli sağlık reformları, bir yandan hastaları tüketicilere dönüştürürken diğer yandan hastaları için sağlık hizmeti üreten konumundaki sağlık emek gücünü sömürü ve tahakkümün nesnesi haline getirmektedir. Görev yönelimli sağlık emek süreci performans, kalite ve verimlilik adına mekansal ve zamansal yönelim temelinde yeniden örgütlenmektedir. Bu süreçte dönüşüm rüzgarlarının oluşturduğu türbülans nedeniyle mekansal ve zamansal sıkışma yaşayan hekimler irtifa kaybetmektedir. Bu çalışmada,  hekim emeğindeki dönüşüm Barbara Adam'ın (1990) zaman çözümlemesi kullanılarak, zamanın metalaşması, sıkıştırılması, kontrolü ve kolonizasyonu süreçleri çerçevesinde değerlendirilmektedir.