Bahtiyar Vahabzade’nin hayatı Azerbaycan tarihinin en buhranlı dönemlerinden birine denk gelmektedir. Bu dönemde Sovyetler Birliği’nin hakimiyetinde baskı altında yaşayan Azerbaycan Türklerinin siyasi ve sosyal hayatı Moskova’nın denetimine tabiydi. Vahabzade’nin tabiri ile ‘halklar hapishanesini’ andıran SSCB’de insanların demokrasi talepleri büyük bir şiddetle bastırılmaktaydı. Bu dönemde tüm engellemelere rağmen Sovyet rejimini eleştiren en önemli münevverlerden biri Vahabzade olmuştur. Komünist rejiminin yasakladığı ‘millet’, ‘Türklük’ gibi kavramları eserlerinde cesurca kullanan Vahabzade, 1959 yılında Azerbaycan’ın İran ve Rusya arasında bölünmüşlüğünü konu alan ‘Gülistan’ şiiri nedeniyle çalıştığı üniversiteden kovulmuş ve iki yıl ev hapsinde yaşamaya mecbur kalmıştır. Azerbaycan’ın bağımsızlığını kazanmasında katkısı olan aydınlardan biri olan Vahabzade, ölünceye kadar münevver kimliği ile ülkesinin ve Türk dünyasının gelişmesi için düşünmeye ve eserler vermeye devam etmiştir. 

Bahtiyar Vahapzade’s life concides with one of the most critical period of the Azerbaijan history. In this era, Azerbaijani Turks, which lived under the Soviet authority, were under the governance of Moskow. USSR, with Vahapzade’s term “Peoples’ Prison”, the people's demands for democracy were violently suppressed. During this period, despite all the inhibitions, the most important people who criticize the Soviet regime was Vahapzade. He was bravely using the forbidden terms such as “nation”, “Turkishness”. In 1959, he was fired from the university and had lived under house arrest for two years, because of his Gülistan poem which was about the Azerbaijan’s dividedness between Iran and Soviet Union. Vahapzade, who has contributed to the independence of Azerbaijan, had worked for Turkish World until his death.