KİŞİLİK ÖZELLİKLERİNİN ZAMAN YÖNETİMİ BECERİLERİNE ETKİSİ: MESLEK YÜKSEKOKULU ÖĞRENCİLERİ ÜZERİNDE BİR ARAŞTIRMA - THE EFFECTS OF PERSONALITY CHARACTERISTICS ON TIME MANAGEMENT SKILLS: RESEARCH ON VOCATIONAL SCHOOL STUDENTS
Zaman yönetimi bireylerin hem eğitim, hem sosyal hem de mesleki yaşamlarında başarıyı elde edebilmeleri için büyük öneme sahiptir. Ayrıca bireylerin sahip oldukları kişilik özellikleri de başarılarına yön vermektedir. Ön lisans düzeyinde eğitim alan öğrencilerinin kişilik özellikleri ve zaman yönetimi kavramına bakış açıları onların hem eğitim hayatlarında hem de mezun olduktan sonra iş yaşamlarında kariyer basamaklarını hızlı bir şekilde tırmanmalarına katkı sağlayacaktır. Bu çalışmanın amacı meslek yüksekokulu öğrencilerinin kişilik özelliklerinin zaman yönetimi becerilerine etkisini belirlemektir. Araştırmada betimsel tarama yöntemi tercih edilmiş, verilerin elde edilmesi için anket tekniğinden yararlanılmıştır. Örneklem yöntemi olarak tesadüfi olan örneklem yöntemlerinden kolayda örneklem yöntemi seçilmiştir. Çalışma meslek yüksekokulunda öğrenim gören 420 öğrenci üzerinde gerçekleştirilmiştir. Elde edilen veriler SPSS paket programında analiz (Frekans, Yüzde, Ortalama, Güvenirlik, Geçerlilik, Kolerasyon, Regresyon) edilmiştir. Çalışma sonucunda kişilik özelliklerinin zaman yönetimi becerileri üzerinde etkili olduğu tespit edilmiştir.
THE EFFECTS OF PERSONALITY CHARACTERISTICS ON TIME MANAGEMENT SKILLS: RESEARCH ON VOCATIONAL SCHOOL STUDENTS
Time management has great prospects for individuals to achieve success in both their education, social and professional lives. In addition, personality traits that individuals possess are also leading to success. Personality traits of the undergraduate students and their perspective on the concept of time management will contribute to their rapid progress in career life both in their educational life and after their graduation. The purpose of this study is to determine the effect of personality traits on the time management skills of vocational college students. Descriptive survey method was preferred in this study, the questionnaire was used to obtain the data. Sampling as a method of easy sampling method is random sampling method is selected. The study was conducted on 420 students studying in vocational schools. The obtained data were analyzed (in the SPSS package program Frequency, Percentage, Mean, Reliability, Validity, Correlation, Regression). As a result of the study, personality traits were found to be effective on time management skills.
___
- Akgündüz, Y. & Akdağ, G. (2009), “İşgörenlerin kişilik özelliklerinin temel benlik değerlendirmelerine ve işten ayrılma niyetlerine etkisi”. Yönetim Bilimleri Dergisi, 12(24), (295-318).
Bahçecik, N., Öztürk, H. & Şerbetçi, G.A.( 2004), “Yönetici hemşireler için zaman yönetimi ölçeği ve zaman yönetimini etkileyen faktörler”. Yönetim Dergisi, 15(49), (67-78).
Basım, H.N., Çetin, F. & Tabak, A. (2009). “Beş faktör kişilik özelliklerinin kişilerarası çatışma çözme yaklaşımlarıyla ilişkisi”. Türk Psikoloji Dergisi, 24(63), (20-34).
Başak, T., Uzun, Ş. & Arslan, F. (2008), “Hemşirelik yüksekokulu öğrencilerinin zaman yönetimi becerileri”. TAF Preventive Medicine Bulletin, 7(5), (429-434).
Benet-Martinez V. & John, O. P. (1998). “Los cinco grades across cultures and ethnic groups: multitrait-multimethod analyses of the big five in spanish and english”. Journal of Personality and Social Psychology, 75 (2), (729-750).
Doğan, T. (2013), “Beş faktör kişilik özellikleri ve öznel iyi oluş”. Doğuş Üniversitesi Dergisi, 14(1), (56-64).
Ergin, H. & Yıldız, A. (2010), Gelişim psikolojisi (2. Baskı). Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
Güçlü, N. (2001), Zaman yönetimi. Kuram ve Uygulamada Eğitim Yönetimi Dergisi, 25, (87-106).
Gürbüz, M. & Aydın, A.H.(2012), “ Zaman kavramı ve yönetimi”. KSÜ Sosyal bilimler Dergisi, 9 (2), (25-37).
Haynes, M. E. (1999), Kişisel zaman yönetimi. (Çeviren: Y. Bülbül). İstanbul: Alfa Yayınları.
Kibar, B., Fidan, Y. & Yıldıran, C. (2014), “Öğrencilerin zaman yönetimi becerileri ile akademik başarıları arasındaki ilişki: Karabük Üniversitesi”. Business & Management Studies: An International Journal, 2(2), (136-153).
Kleinman, P. (2015). Psiko101, (Çeviren: H. Kaplan 5. Baskı), İstanbul: Okyanus Yayıncılık.
Kvalsund, R. (2003). Growth as self-actualization. Trondheim: tapir akademisk forlag.
McCrae, R.R., & Costa, P. T., Jr. (1987), “Validation of the five-factor model of personality across ınstruments and observers”. Journal of Personality and Social Psychology, 52, (81-90).
Özdemir, S., Utkun, E. & Yeşil, E. (2015), “Meslek yüksekokulu öğrencilerinin zaman yönetimi becerileri: Pamukkale üniversitesi örneği”. Electronic Journal of Vacational Colleges, (82-88).
Passig, D. (2005). Future –tıme-span as a cognıtıve skill in future studies. Futures Research Quarterly, 19(4), (27-47).
Pelit, E. Kılıç, İ. Keleş, Y. (2013), “Otel işletmeleri yöneticilerinin kişilik özellikleri ile çatışma yönetme arasındaki ilişki”. Elektronik Mesleki Gelişim ve Araştırmalar Dergisi, 1(1), (3-19).
Safran, M. & Şimşek, A. (2009), “Çocuklarda zaman algısının gelişimi”. Uluslararası Sosyal Araştırmalar Dergisi, 2(6), (542-548).
Sezen, A. (2013). “İlahiyat fakültesi öğrencilerinin zaman yönetimi becerilerinin incelenmesi”. Akademik Bakış Dergisi, 38, (1-18).
Şimşek, Ş., Akgemci, T. & Çelik, A. (2003), Davranış bilimlerine giriş ve örgütlerde davranış. İstanbul: Adım Matbaacılık.
Topses, G. (1992). Eğitim sürecinde insan ve psikolojisi. Ankara: Gazi Büro Kitabevi.
Ünlü, S. (2013). Birey ve davranış (3. Baskı). Ankara: Saray Matbaacılık.
Yenihan, B. & Öner, M. (2013), “Zamanı yönetmek: üniversite öğrencilerinin zaman yönetimi becerilerinin incelenmesi”. Trakya Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi E-Dergi, 2(2), (56-68).
Yılmaz, İ., Yoncalık, O. & Bektaş, F. (2010). “Zaman yönetimi davranışı ile akademik başarı arasındaki ilişki”. E-Journal of New World Sciences Academy, 5(3), (187-194).
Zekioğlu, A., Erdoğan, N. & Türkmen, M. (2015), “Sporcu öğrencilerin zaman yönetimi becerileri ve akademik başarıları arasındaki ilişki”. Uluslararası Hakemli Psikiyatri ve Psikoloji Araştırmaları Dergisi, 4, (27-37).