KAMUDA İNSAN KAYNAKLARININ EĞİTİMİ VE GELİŞTİRİLMESİ: YEŞİLYURT BELEDİYESİ ÜZERİNDEN BİR İNCELEME

Bu çalışmada, Malatya ilinin merkezinde yer alan ilçe belediyelerinden biri olan Yeşilyurt Belediyesi’nde insan kaynaklarının eğitimi ve geliştirilmesi uygulamaları incelenmiştir. Araştırmanın amacı, 1980’lerden sonra değişen yönetim politikalarıyla birlikte hem özel sektörde hem de kamuda daha da önemli hale gelen insan kaynaklarının eğitimi ve geliştirilmesi faaliyetlerinin belediyelerde nasıl uygulandığını Yeşilyurt Belediyesi örneği üzerinden anlamaktır. Nitel araştırma modellerinden durum çalışmasının kullanıldığı bu çalışmada veri toplama aracı olarak Yeşilyurt Belediyesi’nden bir insan kaynakları sorumlusuyla gerçekleştirilen yarı yapılandırılmış yüz yüze görüşme ve belediyenin internet sitesinden elde edilen dokümanlar kullanılmıştır. Elde edilen veriler betimsel analiz yöntemiyle çözümlenerek Yeşilyurt Belediyesi’nde insan kaynaklarının eğitimi ve geliştirilmesine yönelik 2019 yılı faaliyetleri incelenmiştir. Çalışma neticesinde Yeşilyurt Belediyesi’nin eğitim dışındaki geliştirme faaliyetlerinde bulunmadığı, birimlerin talepleriyle belirlenen eğitimlerin içeriğinin ağırlıklı olarak mevzuat bilgisinden oluştuğu, personelin eğitiminde daha çok konferans yöntemini kullandığı, eğitici olarak daha çok kendi personelini tercih ettiği, diğer belediyeler gibi bazı kamu örgütleri ile işbirliği yaptığı, koçluk ve mentorluk gibi geliştirici yöntemleri kullanmadığı bulgularına ulaşılmıştır. Ayrıca mevzuat bilgisi içeren birçok eğitim zorunlu iken kişisel gelişime yönelik eğitimlere katılım ise gönüllüdür.

TRAINING AND DEVELOPMENT OF HUMAN RESOURCES IN PUBLIC SECTOR: A REVIEW THROUGH YESILYURT MUNICIPALITY

In this study, the human resources training and development practices of Yeşilyurt Municipality were examined. Yesilyurt Municipality is one of the district municipalities located in the centre of Malatya province, The aim of the research is to understand how the practices about training and development of human resources which have become more important both in the private and the public sector with the changing management policies after the 1980s, are carried out in municipalities through the example of Yeşilyurt Municipality. In this case study, semi-structured face-to-face interviews with a human resources officer from Yeşilyurt Municipality and documents obtained from the municipality's website were used as data collection tools. The data about the 2019 activities of Yeşilyurt Municipality for the training and development of human resources were analyzed by the descriptive analysis method. The findings of the study are that Yeşilyurt Municipality does not engage in development activities other than training, the contents of the trainings determined by the demands of the units mainly consist of regulatory information, they mostly use the conference method for training, prefer their own personnel as trainers, and cooperate with some public organizations such as other municipalities. They do not use developmental methods such as coaching and mentoring. In addition, while most of the training courses which are generally about regulatory information are compulsory, some others about personal development are voluntary.

___

  • Açıkalın, A. (1999). İnsan kaynağının yönetimi/geliştirilmesi. Ankara: Pegem Yayıncılık.
  • Armstrong, M. (2011). Armstrong’s handbook of strategic human resource management, http://ehis.ebscohost.com/eds/ebookviewer/ebook/nlebk_390442_AN?sid=3cc40c1d-7542-475a-8dee-f779f50ebdd3@sessionmgr15&vid=2&format=EB.
  • Aykaç, B. (1999). İnsan kaynakları yönetimi ve insan kaynaklarının stratejik planlaması. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
  • Badawy, M. K. (2007). Managing human resources, Research Technology Management, 50(4), 56-74, https://doi.org/10.1080/08956308.2007.11657452.
  • Bingöl, D. (2006). İnsan kaynakları yönetimi (6. Baskı). Denizli: Arıkan Basın Yayım.
  • Cografyaharita.com (2021, 2 Şubat). Türkiye Mülki İdare Haritaları. Erişim adresi http://cografyaharita.com/haritalarim/4l_malatya_ili_haritasi.png
  • Ekinci, F. (2008). Kamu personel yönetiminden insan kaynakları uygulamasına geçişin çalışanların verimliliğine etkisi. Mülkiye Dergisi, (155), 175-185.
  • Eryılmaz, B. (2011). Kamu yönetimi: Düşünceler/yapılar/fonksiyonlar/politikalar (4. Baskı). Ankara: Okutman Yayıncılık.
  • Fındıkçı, İ. (2006). İnsan kaynakları yönetimi (6. Baskı). İstanbul: Alfa Yayınları.
  • Gözübüyük, Ş. (2012). Yönetim hukuku (31. Baskı). Ankara: Turhan Kitabevi.
  • Jones, R. J.; Woods, S. A. ve Guillaume, Y. R. F. (2015). The effectiveness of workplace coaching: a meta-¬analysis of learning and performance outcomes from coaching, Journal of Occupational and Organizational Psychology. 89(2), 249¬-277. https://doi.org/10.1111/joop.12119.
  • Kalkınma Bakanlığı (2018). 11. Kalkınma planı- kamuda insan kaynakları çalışma grubu raporu. Ankara.
  • Kurnaz, S. (2020). Kamuda insan kaynakları yönetimi: Türkiye ve Avrupa Birliği uygulamaları. A. Kara ve S. Sönmez (Ed.), Sosyal, Beşeri ve İdari Bilimler Alanında Güncel Araştırmalar içinde (23-44). İzmir: Duvar Yayınları.
  • Malatya Valiliği: Nüfus ve İdari Yapı. (2021a) Erişim Adresi http://www.malatya.gov.tr/nufus-ve-idari-yapi
  • Malatya Valiliği: Yeşilyurt. (2021b) Erişim adresi http://www.malatya.gov.tr/yesilyurt
  • Masalimova, A. R. Sabirova, L. L. (2015). Mentors and trainees professional interaction features at the modern enterprises in Russia. Review of European Studies, 7(4), 20-26, https://dspace.kpfu.ru/xmlui/viewer?file=32901;SCOPUSMasalimova_Sabirova.pdf&sequence=-1&isAllowed=y.
  • Mercin, U. L. (2005). İnsan kaynakları yönetiminin eğitim kurumları açısından gerekliliği ve geliştirme etkinliği. Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi, 4(14), 128-144.
  • Noe, R. (2009). İnsan kaynaklarının eğitimi & geliştirilmesi, (C. Çetin, Çev.). İstanbul: Beta Basım Yayım Dağıtım.
  • Öge, S. (2016). İnsan kaynakları yönetimi (8. Baskı). Konya: Eğitim Yayınevi.
  • Özer, M. A. Sökmen, A. Akçakaya, M. ve Özaydın, M. M. (2017). İnsan kaynakları yönetimi. Ankara: Gazi Kitabevi.
  • Özer, M. A. ve Önen, S. M. (2019). 200 soruda yönetim/kamu yönetimi (3. Baskı). Ankara: Gazi Kitabevi.
  • Palmer, W. ve Kenneth T. (1993). İnsan kaynakları (D. Şahiner, Çev.). İstanbul: Rota Yayın.
  • Sabuncuoğlu, Z. (1997). Personel yönetimi: politika ve yönetsel teknikler (8. Baskı). Bursa: Furkan Ofset.
  • Sabuncuoğlu, Z. (2000). İnsan kaynakları yönetimi. Bursa: Ezgi Kitabevi.
  • Şimşek, A. (2018). Geliştirme Yöntemleri. A. Şimşek ve H. Z. Tonos, (Ed.), İşletmelerde eğitim ve geliştirme içinde (106-126). Eskişehir: Anadolu Üniversitesi Yayını.
  • Türk Dil Kurumu (2020). Güncel Türkçe Sözlük. https://sozluk.gov.tr/
  • Tortop, N. (1999). Personel yönetimi (6. Baskı). Ankara: Yargı Yayınları.
  • Treven, S. and Jažmulej, M. (2004). A requisitely holistic view of human resources management in innovative enterprises, Cybernetics and Systems: An International Journal, 36(1), pp. 45-63, https://doi.org/10.1080/01969720590887298.
  • TÜİK (2020). Türkiye İstatistik Kurumu. Erişim Adresi https://data.tuik.gov.tr/ Bulten/Index?p=Adrese-Dayali-Nufus-Kayit-Sistemi-Sonuclari-2020-37210
  • Uygun, H. (2015). İnsan kaynakları yönetiminde eğitim ve geliştirme faaliyetlerinin çalışan motivasyonuna etkileri ve sağlık sektöründen bir vaka analizi. (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). İstanbul Gelişim Üniversitesi, İstanbul.
  • Yeşilyurt Belediyesi Faaliyet Raporu (2019). Yeşilyurt Belediyesi 2019 Faaliyet Raporu, Erişim adresi http://file.yesilyurt.bel.tr/faaliyet2019/mobile/index.html
  • Yeşilyurt Belediyesi (2021a). Hakkında. Erişim adresi http://www.yesilyurt.bel.tr/genel-icerik/hakkinda
  • Yeşilyurt Belediyesi (2021b). Organizasyon Şeması. Erişim adresi http://www.yesilyurt.bel.tr/kurumsal/organizasyon-semasi
  • Yılmazer, A. ve Eroğlu, C. (2008). Meslek yüksekokulları için insan kaynakları yönetimi. Ankara: Seçkin Kitabevi.
  • Yüksel, Ö. (2000). İnsan kaynakları yönetimi. Ankara: Gazi Kitabevi.
Mehmet Akif Ersoy Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi-Cover
  • ISSN: 2149-1658
  • Yayın Aralığı: Yılda 3 Sayı
  • Yayıncı: Mehmet Akif Ersoy Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi
Sayıdaki Diğer Makaleler

SOSYAL HİZMET UZMANLARININ MESLEKİ ÖZELLİKLERİNE GÖRE EĞİTİM ODAĞINDA KÜLTÜREL YETKİNLİKLERİ

Begüm ŞEN VARAN, Filiz YILDIRIM, Bilge ABUKAN

KOORDİNELİ PİYASA EKONOMİLERİNDE TARIM, ORMAN ALANLARI VE ENERJİ TÜKETİMİNİN ÇEVRESEL KALİTE ÜZERİNDEKİ ETKİSİ: AMPİRİK BİR ANALİZ

Hüseyin ÜNAL, Oğuz Yusuf ATASEL

FİNANSAL GELİŞME VE EKONOMİK BÜYÜME İLİŞKİSİ: KIRILGAN BEŞLİ ÜLKELERİ İÇİN PANEL ASİMETRİK NEDENSELLİK ANALİZİ

Hamza ÇEŞTEPE, Havanur ERGÜN TATAR

REFORMLARIN YÜKSEKÖĞRETİM SİSTEMLERİNİN TOPLAM FAKTÖR VERİMLİLİĞİ ÜZERİNDEKİ ETKİSİ

Emine AYRANCI, Mehmet Cahit GÜRAN, Tarkan ÇAVUŞOĞLU

LOJİSTİK DEĞERLENDİRME ÖLÇÜTLERİNE GÖRE ÜLKE SIRALAMALARI: FARKLI YÖNTEMLERİN SIRALAMA ÜZERİNDEKİ ETKİSİ

Aşkın ÖZDAĞOĞLU, Alptekin ULUTAŞ, Murat Kemal KELEŞ

TÜRKİYE EKONOMİSİNİN İTHALAT BAĞIMLILIĞININ İNCELENMESİ: GİRDİ-ÇIKTI MODELİ (2002-2012)

Esra ALP COŞKUN, Murat Ozan BAŞKOL

ENTELEKTÜEL SERMAYENİN SINIFLANDIRILMASI, ÖLÇÜLMESİ VE BOYUTLARI ÜZERİNE KAVRAMSAL BİR ÇALIŞMA

Ömer Faruk ACAR, Mustafa Zihni TUNCA, İsa İPÇİOĞLU

COVID-19 KÜRESEL SALGINININ GENÇLERİN KARİYER DEĞERLENDİRMELERİ VE DİJİTAL GİRİŞİMCİLİK NİYETLERİNE ETKİSİ: NİCEL BİR ARAŞTIRMA

Hale ALAN, Hüseyin BOZ

TÜRKİYE'NİN MAKROEKONOMİK PERFORMANSININ TOPSIS YÖNTEMİYLE DEĞERLENDİRİLMESİ: 2002-2019 DÖNEMİ

İbrahim AL, Selim Koray DEMİREL

İŞYERİ MUTLULUĞU VE İŞ TATMİNİ İLİŞKİSİNDE ALGILANAN ÖRGÜTSEL DESTEĞİN ARACI ROLÜNÜN BELİRLENMESİ

Ergün KARA, Mustafa İsmet BAŞBOĞA