Korkuteli ve Elmalı’da Bulunan Bazı Doğal Meraların Vejetasyon Durumlarının Belirlenmesi

Korkuteli ve Elmalı’da bulunan 6 doğal meranın bitki ile kaplı alanlarının ve botanik kompozisyonlarının belirlenmesi amacıyla yapılan bu çalışma 2003 yılında yürütülmüştür. Büyüklüklerine ve yapılarına göre her merada farklı sayıda örnek alanlar belirlenmiş ve bu alanlar üzerinde transekt yöntemiyle bitki ile kaplı alan ve botanik kompozisyon ölçülmüştür. Çalışma sonucunda, Elmalı ilçesine bağlı Yalnızdam merasında bitki ile kaplı alan yüksek çıkarken (% 76.50), diğer 5 meraya ilişkin değerler % 43.06’nın altında kalmıştır. En düşük bitki ile kaplı alan % 29.78 ile Büyük Söğle merasından elde edilmiştir. Araştırma sonucunda, meraların tür açısından zayıf olduğu belirlenmiştir. Büyük Söğle merasında 30 tür bulunurken, Yalnızdam merasında yalnızca 12 tür bulunmuştur. Meralarda bulunan türler içinde baklagil oranının çok düşük olduğu belirlenmiştir

Anahtar Kelimeler:

Doğal Mera, Dip Kaplama, Botanik Kompozisyon

Determination of Vegetation Characteristics of Some Rangelands in Korkuteli and Elmalı

This study was conducted in 2003 to determine plant ground coverage areas and botanical composition of 6 rangelands in Korkuteli and Elmalı. According to the size and structure, numbers of sample areas were determined for each rangeland and plant ground coverage of these areas were measured using transect method. The results of this study showed that Yalnızdam rangeland in Elmalı had 75.50 % plant ground coverage while plant coverage areas of the other 5 rangelands were below 43.06 %. The minimum plant coverage was obtained in the rangeland of Büyük Söğle. Results showed that those rangelands in the Korkuteli and Elmalı had low level of number of plant species. While 30 species were found in Yalnızdam rangeland, only 12 species were found in Büyük Söğle rangeland. We determined that there were very low numbers of Fabacea family in the rangelands studied.

Keywords:

Rangeland, Basal Cover, Botanical Composition,

PDF

___

Açıkgöz, E. 2001. Yembitkileri (3. Baskı). Uludağ Üniversitesi Güçlendirme Vakfı, Yayın No: 182. VİPAŞ A.Ş: Yayın No: 58. 584, Bursa.
Anonim, 2004. http://www.tema.org.tr/turkish/projeler/ teknik/mera/mera.html.
Avcıoğlu, R. 1983. Çayır-Mer’a bitki topluluklarının özellikleri ve incelenmesi. Ege. Üni. Zir. Fak. Yayın No: 466.
Bakır, Ö. 1969. Vejetasyon etüd ve ölçümlerinde kullanılan bazı önemli metodların kıyaslanması, Ankara Üni. Zir. Fak. Yıllığı, 10.
Cerit, T. ve Altın, M. 1999. Tekirdağ yöresi doğal mer’alarının vejetasyon yapısı ile bazı ekolojik özellikleri . Türkiye III. Tarla Bitkileri Kongresi. 15-18 Kasım 1999, Adana.
Davis, P. H. 1978. Flora of Turkey and the east aegeon islands. Edinburgh Univ. Press, Edinburgh.
Gençkan, M. S. 1985. Çayır mera kültürü, amenajmanı, ıslahı. Ege Üni. Zir. Fak. Yayın No: 483. Ege Üni. Basımevi, s, 653, İzmir.
Yılmaz İ., Terzioğlu, Ö., Akdeniz, H., Keskin, B. ve Özgökçe, F. 1999. Ağır ve nispeten hafif otlatılan bir meranın bitki örtüleri ile kuru ot verimlerinin incelenmesi üzerine bir araştırma. Türkiye III. Tarla Bitkileri Kongresi, 15-18 Kasım 1999, s, 23-28, Adana.