TÜRKİYE’NİN AVRUPA ENTEGRASYONU’NA KAPİTALİST BİR BAKIŞ

Kurtuluş savaşı sonrasında kurulan cumhuriyetin en önemli önceliği yeni bir toplum modeli ortaya koymak olmuştur. 1920’li yıllardan itibaren genç devletin ortaya koyduğu tüm çabalar, bu yeni toplum modelini hayata geçirmek için yapısal reformlar üretmeye yönelik olmuştur. Bu sırada dünyada İkinci Dünya Savaşı yaşanmış ve Avrupa kıtası bir kez daha yıkıma uğramıştır. İkinci Dünya Savaşı sonrasında ekonomik ve ideolojik olarak dünyayı ikiye bölen soğuk savaş dönemi ve onun doğal bir sonucu olan kutuplaşma ortaya çıkmıştır. Kuruluş aşamasından itibaren dış politikada statüko ve batı eğilimini prensip edinen Türkiye Cumhuriyeti, Batı Bloğuna ve onun ideolojisi olan liberal ekonomiye uyum sağlamaya çalışmıştır. Bu uyum çabalarının en belirgin sonucu olarak devlet eliyle ortaya çıkan burjuva sınıfıdır. Avrupa kıtasının yeniden inşa edilmesi sürecinde, Amerikan yardımlarının bir ön koşulu olarak devlet eliyle kurgulanan burjuva sınıfı, ortaya çıkış koşullarına uygun olarak kapitalist bir tavırla, Türk dış politikasında söz sahibi olmaya çalışmaktadır. Bu makalede tarihsel süreçlerde yaşanan ekonomik dönüşümler göz önünde bulundurularak, Türkiye’nin bitmeyen Avrupa Birliği sürecine kapitalist bir bakış açısı sunulmaya çalışılmış ve üyeliğin gereklilikleri ekonomik seçkin sınıfın değerleri üzerinden incelenmiştir.

A Capitalist Overview Of Turkey’s European Integration

The most important priority of the Turkish Republic, which was established after the War of Independence, was to put forward a new model of society. Since the 1920s, all the efforts of the young state have been aimed at producing structural reforms to implement this new society model. Meanwhile, the World War II took place in the world and the European continent was once again destroyed. After the Second World War, the cold war period that divided the world into two economically and ideologically. After then, polarization as a natural result of it emerged. Western foreign policy since its inception in the status quo and trends ensure the principle of the Republic of Turkey, the West Block and has tried to adapt to a liberal economy with its ideology. It is the bourgeois class that emerged by the state as the most obvious result of these harmonization efforts. In the process of rebuilding the European continent, the bourgeois class, built by the state as a precondition for American aid, tries to have a say in Turkish foreign policy with a capitalist attitude in accordance with the conditions of its emergence. In this article, considering the economic transformations in the historical process, Turkey has attempted to present the ending of the capitalist perspective of the European Union accession process and requirements have been studied over the value of the economic elite.

___

  • Altun, M. (2009). Ortak Aklı Ararken: TÜSİAD'ın İlk On Yılı 1970-1980 . İstanbul: Doğan Yayıncılık.
  • Baykal, S., & Arat, T. (2013). AB’yle İlişkiler. Türk Dış Politikası . Berker, F., & Uras, G. (2009). Fikir Üreten Fabrika : TÜSİAD'ın İlk On Yılı. İstanbul: Doğan Kitap.
  • Birand, M. A. (1996). Türkiye'nin Gümrük Birliği Macerası 1959-1995. İstanbul: Milliyet Yayınları.
  • Ceyhan, H. (1971). İktisadi Kalkınma Vakfı. Yankı, 17-25.
  • Cumhuriyet Gazetesi. (1976, Nisan 18). Sanayiciler AET Gümrük Birliğine Karşı Çıktı.
  • Çalış, Ş. H. (2008). Türkiye - Avrupa Birliği İlişkileri. Ankara: Nobel.
  • Çelebi, E. (2001). Türkiye'de Devalüasyon Uygulamaları (1923-2000). Doğuş Üniversitesi Dergisi , 55-66.
  • Erhan, Ç. (1996). Ortaya Çıkışı ve Uygulanışıyla Marshall Planı. Ankara Üniversitesi Siyasal Bilgiler Fakültesi Dergisi , 275-288.
  • Gülfidan, Ş. (1993). Big Business and the State in Turkey: Case of TUSIAD. İstanbul: Boğaziçi Üniversitesi Yayınları.
  • Hogan, M. (1983). The Marshall Plan: Amerlca, Brltaln and the Reconstructlon of Western Europe 1947-1952. New York : Cambridge University Press.
  • Kanca, O. C. (2012). 1950-1960 Arası Türkiye'de Uygulanan Sosyo - Ekonomik Politikalar. Mustafa Kemal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 47-63.
  • Karaca, S. (2004). EU Policy - Making and Domestic Business Interests: The Contribution of the Turkish Business Community towards EU Policy. National University of Ireland Basılmamış YL Tezi.
  • Karataş, M. (2019). Türkiye’de Asker- Sivil İlişkileri Bağlamında 12 Mart Muhtırası Ve Partiler Üstü Hükümet Modeli Üzerine Bir Değerlendirme. Anadolu ve Balkan Araştırmaları Dergisi, 69-110.
  • Karavar Öz, H. (2018). Türkiye Cumhuriyeti’nin Üçüncü Büyük Devalüasyonu 10 Ağustos 1970 Kararları ve Etkileri. Mediterranean Journal of Humanities, 379-391.
  • Kongar, E. (1998). 21. Yüzyılda Türkiye. İstanbul: Remzi Kitabevi.
  • Manisalı, E. (1974, Nisan 25). Katma Protokol Hükümleri Nasıl Değişmeli? Milliyet Gazetesi.
  • Manisalı, E. (2009). Ortak Pazar'dan Avrupa Birliği'ne: Hayatım Avrupa 1. İstanbul: Cumhuriyet Kitap.
  • Özcan, M. (2001). 1990 Sonrası AB-Türkiye İlişkileri. İ. Bal içinde, 21. Yüzyılın Eşiğinde Türk Dış Politikası. İstanbul: Alfa Yayınları.
  • Özkan, R. (2001). Türkiye Avrupa Birliği İlişkileri ve Yunanistan. İstanbul: Harp Akademileri Yayınevi.
  • Özsoy, İ., & Özsoy, O. (2006). 1838 Baltalimanı Sözleşmesi’nden Gümrük Birliği’ne: Türkiye-Avrupa Ticari İlişkileri. İ. Kalaycı içinde, Türkiye-Avrupa Birliği İlişkileri Üzerine Ekonomi-Politik Tezler (s. 323-348). İstanbul: Beta Yayınları.
  • Tekeli, İ., & İlkin, S. (2000). Türkiye ve Avrupa Birliği III Ulus Devletini Aşma Çabasındaki Avrupa’ya Türkiye’nin Yaklaşımı. Ankara: Ümit Yayıncılık.
  • Tekelli, İ., & İlkin, S. (1993). Türkiye ve Avrupa Topluluğu I – Ulus Devleti Aşma Çabasındaki Avrupa'ya Türkiye'nin Yaklaşımı. Ankara: Ümit Yayıncılık.
  • Turan, S. (1998). Türkiye Avrupa Birliği İlişkileri ya da Bitmeyen Senfoni. Balkan Araştırmaları Dergisi, 1(1), 298-311.
  • Türk, E. (2009). TÜSİAD Patronlar Kulübü. İstanbul: Alfa Yayınevi.
  • Vardar, D. (2001). Türkiye Avrupa Topluluğu/Avrupa Birliği İlişkileri. F. Sönmezoğlu içinde, Türk Dış Politikasının Analizi (s. 213-225). İstanbul: Der Yayınları.