Düşünce tarihinin her büyük dönemecinde yapısökümüne uğratılıp yeniden inşa edilen ya da en azından kapsamlı bir şekilde revize edilen “akıl”, ihtisas alanı mantık olan Taha Abdurrahman’ın fikrî takip alanına daha ilk eserlerinden itibaren girmiştir. Aklın izini büyük bir tecessüsle süren bu düşünsel etkinlik Taha Abdurrahman’ın yazdığı her eserde kendisine ya sarihen, yani metnin gövdesinde açıkça yer alarak ya da zımnen, yani metnin semantik bütünlüğünü sağlayan arka plandaki istidlal mekanizmasında müsellem kabuller olarak başat bir yer bulmuştur. Yetiştiği muhitteki Arap düşünürlere Descartes’ın inşa ettiği aklın hâkim olması Taha Abdurrahman’ı akıl ve rasyonaliteye yönelik köklü eleştiriler yapmaya ve yeni tezler ortaya atmaya sevk etmiştir.

Deconstructed and reconstructed or at least extensively revised at every great turning point in the history of thought, "reason" has entered the intellectual field of Taha Abdurrahman, whose specialty is logic, from the very first works. This intellectual activity, which traces the mind with great intensification, has found a dominant place in every work written by Taha Abdurrahman, either explicitly, that is, by taking place in the body of the text, or implicitly, that is, as tacit assumptions in the background mechanism that provides the semantic integrity of the text. The dominance of the mind built by Descartes on the Arab thinkers in the area where he grew up prompted Taha Abdurrahman to make radical criticisms of reason and rationality and to put forward new theses.