Eleştiri, eksiklikleri tamamlamak ve hataları gidermek için yapıldığında hakikate ulaşmak için önemli bir vasıtadır. Hiçbir çalışma, hatadan müstağnî değildir. Bununla birlikte eleştirilerin yapıcı olması, eleştiride bulunulurken mümkün olduğunca sübjektif yorumlardan kaçınılması ve eleştiri üslubunun nazik olması eleştiri esnasında dikkat edilmesi gereken noktalardır. Eleştirilerin muhatabının ise yapılan tenkitleri kişiselleştirmeden değerlendirmesi ve –eğer yöneltilen eleştirinin haklılık payı varsa- eleştirileri eserin geliştirilmesi için kullanması da akademik olgunluk açısından mühimdir. Bununla birlikte kimi zaman eserler hakkında yapılan tenkitlerde de hatalar ve yanlış anlamalar görülebilmektedir. Bu yazı Tarihsel Eleştiri Yöntemlerinin Tenkidi ve İslâmî Rivayetlere Uygulanması Sorunu başlıklı kitabımızla ilgili olarak Marmara Üniversitesi İlâhiyat Fakültesi Dergisi’nin 59. sayısında yayınlanan kitap değerlendirmesi çalışmasındaki bazı isabetsiz tenkitlere değinmek amacıyla kaleme alınmıştır. Yazıya, çalışmamıza eleştirel değerlendirmeleri ile katkı sağlayan münekkit Ayşe Mutlu Özgür’e teşekkür ederek başlamak istiyorum.