Trablusgarp Savaşı, Osmanlı Devleti’nin Afrika’daki uzak bir vilayeti olan Trablusgarp’ta 1911-1912 yılları arasında yaşanır. Savaşın uzak bir coğrafyada gelişmesi karşısında Osmanlı toplumu savaşa ilgisini yavaş yavaş kaybetmeye başlar. Bu atmosferde savaş propagandası devreye girer. Trablusgarp Savaşı dönemi Osmanlı propagandasının kullandığı araçlardan biri de edebiyattır. Bu dönemde subay olarak görev yapan şair Recep Vahyi’nin Manzum Türkiye-İtalya Harbi adlı şiir kitapçığı Trablusgarp Savaşı sürerken yayınlanır. Osmanlı cephe gerisinin savaşa ilgisini artırmayı ve topluma öz güven aşılamayı amaçlayan eser, bir propaganda edebiyatı ürünüdür. Salt propaganda amacıyla üretilmiş olan eser, Trablusgarp Savaşı döneminde Osmanlılar tarafından yapılmaya çalışılan propaganda çalışmalarının öne çıkan temalarını yansıtmaktadır. Eserde propaganda ve karşı propaganda teknikleri ve izlekleri kullanılmaktadır. Popüler bir dil ve üslubun benimsenmesi ise Osmanlı toplumunun farklı katmanlarına seslenme amacını yansıtmaktadır. Hedef kitlesi Türkçe konuşan sıradan halk olan şairin, buna uygun olarak sade ve akıcı bir Türkçeyi tercih ettiği gözlenmektedir. Şairin ironik üslubu, mizahi tonu ve yer yer amiyane ifadelere eklenen küfür ve argo yüklü söylemi eseri ilgi çekici kılan etkenlerdendir. Nitekim popüler bir retorik üzerine inşa edilen Manzum Türkiye-İtalya Harbi, Trablusgarp Savaşı dönemi Osmanlı savaş propagandasının mikro düzeyde bir temsili görünümündedir.

The Italo-Turkish War took place between 1911 and 1912 in Tripoli, a remote province of the Ottoman Empire in North Africa. In the face of the war at a distant geography, the Ottoman society gradually began to lose interest in war. In this atmosphere, war propaganda comes into play. A tool of the Ottoman propaganda used during the Italo-Turkish War was literature. During this period, officer and poet Recep Vahyi published his booklet called Manzum Türkiye-İtalya Harbi [The Italo-Turkish War in Verse]. The work aimed at increasing the interest of the Ottoman home front to the war and instilling confidence in society as a product of propaganda literature. The work purely reflects Ottoman propaganda produced for the Italo-Turkish War. Propagation and counter-propaganda techniques and themes are used in the work. The adoption of a popular language and style reflects the aim of addressing different layers of Ottoman society. It is observed that the poet prefers a simple and fluent Turkish in order to reach Ottoman general public who speaks Turkish. The ironic style of the poet, his humor tone, swearing and slang discourse added to vulgar expressions are among the factors that make the work remarkable. As a matter of fact, the work, built on a popular rhetoric, appears to be a micro-level representation of the Ottoman war propaganda during the Italo-Turkish War period.