Hicrî VIII. asrın ilk yarısında aynı muhitte yaşayan İbnü’t-Türkmânî ile iki öğrencisi Zeyla’î ve Kuraşî, Hanefilerin meşhur fıkıh kitaplarından el-Hidâye’nin hadislerine yönelik birer çalışma yaparak rivâyetleri sübut ve sıhhat açısından değerlendirmişlerdir. Bu üç Hanefi hadisçiden Zeyla’î, altmıştan fazla rivâyetin tahricinde hocası İbnü’t-Türkmânî’nin hata yaptığını ileri sürmüş ve bunların üçte ikisinin taklitten kaynaklandığını ifade etmiştir. Ama İbnü’t-Türkmânî’nin taklit ettiği kişinin kimliğine dair hiçbir bilgi vermemiş ve sadece onu cahil bir adam şeklinde nitelendirmiştir. Kuraşî’nin aynı konudaki eserinin tetkikinden anlaşılan odur ki, o taklit edilen kişi Kuraşî’nin ta kendisidir. Zeyla’î’nin diğer eleştirilerinde görülmeyen bu hakaretamiz üslubun sebebini, biraz çağdaşlar arasındaki rekabetle ama daha çok her ikisinin de hocası olan ve aynı zamanda idari bir görev de üstlenen İbnü't-Türkmânî'nin Kuraşî'ye daha yakın durmasıyla açıklamak mümkündür

The Critics of Zaylai on Ibn Turkmani and Qurashi and the Relationship Between These Three Hadith Scholars Ibn al-Turkmani and his two disciples Zaylai and Qurashi, who have lived in the 8th cen- tury of the Hijra in the the same environment, have written treatises on the evaluation of the soundness of hadith in the classical Hanafi fiqh manual al-Hidaya. Zaylai claimed that his mentor Ibn al-Turkmani has made mistakes in the takhrij of more than 60 narrations and added that 2/3 of them were made due to copying the views of another scholar. Zay- lai has not disclosed the name of the scholar but qualified him as an “ignorant person”. By the examination of Qurashi’s treatise we understand that that scholar is Qurashi. We can explain this clear animosity in Zaylai’s style when compared to his other criticisms as ‘competition among contemporaries’. Another possible reason is the fact that Ibn al- Turkmani, the mentor of both, had endorsed administrative duities and was closer to Qurashi in his relations