Bu makalede Thomas Groome tarafından geliştirilen paylaşılan praksis yaklaşımı analiz edilmektedir. Paylaşılan praksis, modern toplumda yaygınlık kazanan ve bir din eğitimi problemi olarak din ile hayat arasındaki görece mesafeli duruşa çözüm arayışı çerçevesinde din ile hayatı birbiriyle buluşturmayı hedefleyen bir din eğitimi yaklaşımıdır. “Hayattan inanca, inançtan hayata” cümlesi ile özetlenebilecek bu yaklaşımla, bir yandan günlük yaşamı inanç konularıyla buluşturmak, diğer yandan çoğu zaman günlük hayatın dışında veya uzağında tutulan kutsal metinleri bugün yaşanan hayatın içinde yeniden okuma hedeflenmektedir. Böylece bir yandan dinî muhteviyatla buluşturulan günümüz insanının hayatı inanç ilkeleri doğrultusunda gelişmeye ve değişmeye açık hâle getirilirken, diğer yandan inanç konuları günümüze taşınarak bugünün şartlarında yeniden anlaşılması ve anlamlandırılması hedeflenmektedir. Paylaşılan praksis yaklaşımının, din eğitiminde inanç ile hayatın birbirine yakınlaşmasında etkili olabilecek bir yaklaşım olduğu söylenebilir; ancak, uygulayıcısına göre bu yaklaşımla hayat ile inanç arasında dengeli bir etkileşimi hedeflemek mümkün iken, aynı zamanda hâlihazırdaki hayatın inanca veya inancın hâlihazırdaki hayata kolaylıkla kurban edildiği bir yaklaşım hâline gelmesi de mümkündür

This paper analyzes the shared praxis approach to religious education of Thomas Groome. In seeking a solution to the distant stance, as a religious educational problem, between life and faith pervaded in modern societies, shared praxis is a religious educational approach aiming to bring life and faith together. By this approach outlined in the statement of “bringing life to faith and faith to life”, it is aimed, on the one hand, to bring closer daily life and subject matters in faith, and to re-read the sacred texts, here and now, which are mostly kept away or out of the current life on the other hand. Thus, the modern man’s life which is brought together with faith, is exposed to develop and convert according to the principles of faith, and also, it is aimed to re-comprehension and reinterpretation of the subject matters in faith in the current conditions of the contemporary life. It can be said that shared praxis is an approach which has a potential to be effective in religious education in bringing life and faith closer. However, though it is possible to aim a balanced interaction between life and faith, it is also possible to become an approach by which the life is sacrificed for the faith, or the faith is sacrificed for the life at the hands of its practitioner.