.STRATEJĠK ĠNSAN KAYNAKLARI YÖNETĠMĠ ĠLE ÖRGÜTSEL ÖĞRENME ARASINDAKĠ ĠLĠġKĠ: EĞĠTĠM KURUMLARI ÖRNEĞĠ*

Bilgi ve teknolojik gelişmelerin hızlandığı, rekabetin yoğun yaşandığı günümüz koşullarında, eğitim kurumlarının uzun vadeli amaçlarına ulaşabilmelerinde, Stratejik İnsan Kaynakları Yönetimi ve Örgütsel Öğrenme ihtiyaç duyacakları konulardır. Stratejik İnsan Kaynakları Yönetimi, kurumların hedef ve misyonlarını gerçekleştirebilmeleri için, stratejileri doğrultusundaki insan kaynakları uygulamalarının etkin biçimde yerine getirilmesidir. Kurumların sorun çözme ve iş yapma kapasitesini güçlendirerek hatalarını tespit edip düzeltme süreci olarak ele alınan örgütsel öğrenme birey, takım, örgüt ve toplum düzeylerindeki öğrenmelerden oluşmaktadır. Araştırma Denizli il merkezindeki eğitim kurumlarında yapılmıştır. Araştırmanın 525 kişilik örneklemi, tabakalı örnekleme tekniğiyle oluşturulmuştur. Veri toplama yöntemi olarak anket yöntemi seçilmiş, ölçeklerde 5‟li Likert tipi ifadeler kullanılmıştır. Stratejik İnsan Kaynakları Yönetimi uygulamaları ile örgütsel öğrenme arasındaki ilişkileri test etmek için Doğrusal Regresyon Analizi uygulanmıştır. Çalışmada, stratejik İnsan Kaynakları Yönetimi ile örgütsel öğrenme düzeyleri arasındaki ilişkiyi açıklamaya yönelik olarak “araç - amaç ilişkisi” modeli üzerinde durulmuştur. Çalışma sonucunda, Stratejik İnsan Kaynakları Yönetimi uygulamalarıyla bireysel öğrenme arasında “zayıf kuvvette” pozitif yönlü; takım, örgüt ve toplum düzeyindeki öğrenmelerle “orta kuvvette” pozitif yönlü ilişkinin olduğu tespit edilmiştir

Anahtar Kelimeler:

İnsan kaynakları yönetimi, stratejik bakış, insan kaynakları uygulamaları, örgütsel öğrenme düzeyleri, kamu ve özel eğitim kurumları

The Relationship Between Strategic Human Resource Management And Organizational Learning: The Case Of Educational Institutions

In today's conditions, information and technological developments are accelerated and there is intense competition, Strategic Human Resource Management and organizational learning are issues they need in reaching long-term goals of educational institutions. Strategic Human Resource Management is the fulfillment of human resources practices effectively in line with their strategies to realize the goals and mission of institutions. Organizational learning, discussed as the process of identifying and correcting errors by strengthening by problemsolving capacity and doing business of institutions, consists of learning in individual, team, organization and community levels. Research was carried out in educational institutions in Denizli province. The research sample of 525 persons was formed by stratified sampling technique. Survey methodology was selected as data collection method and 5-point Likert-type statements were used on scales. Linear regression analysis was applied to test the relations between Strategic Human Resource Management practices and organizational learning. In the study, it is focused on "tool - aim relationship" model to describe the relationship between Strategic Human Resource Management and organizational learning levels. As a result of the study, "weak strength " positive relationship has been determined between Strategic Human Resource Management practices and individual learning; "medium strength" positive relationship has been determined between Strategic Human Resource Management practices and learning in the team, organization and community levels

Keywords:

Human Resources Management, Strategic Approach, Human Resource,

PDF

___

Akgün, F. (2010). Stratejik insan kaynakları uygulamalarının, girişimci odaklılık ve öğrenme odaklılık ile firma performansına etkisi. Basılmamış Yüksek Lisans Tezi, Gebze Yüksek Teknoloji Enstitüsü, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Gebze.

Akgemci T. (2010). Stratejik Yönetim, Ankara: Gazi Kitabevi.

Akın, Ö. ve Çolak, H. E. E. (2012). İnsan kaynakları yönetimi uygulamalarıyla örgütsel performans arasındaki ilişki üzerine bir araştırma. Çankırı Karatekin Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 2/2, 85-114.

Akıncı, B. (1997). İnsan kaynakları yönetiminin yeniden incelenmesi. Human Resources, İnsan Kaynakları ve Yönetimi Dergisi, Ekim, 22-26.

Akıncı, Z. (2011). Konaklama işletmelerinde kriz sürecinde insan kaynakları yönetiminin rolü ve önemi. Süleyman Demirel Üniversitesi Vizyoner Dergisi, 3/4, 132-152.

Altan, Ö. Z. ve Gerek. N. & Güven, E. (2001). İş ve sosyal güvenlik hukuku. Eskişehir: Anadolu Üniversitesi Yayınları, No: 79.

Altman, Y. ve Iles, P. (1998). Learning, leadership, teams: corporate learning and organizational change. Journal of Management Development, 17/1, 44-55.

Altunışık, R., Coşkun, R., Bayraktaroğlu, S. & Yıldırım, E. (2012). Sosyal bilimlerde araştırma yöntemleri. Sakarya: Sakarya Kitapevi.

Avcı, U., Kılınç, İ. & Okumuş, F. (2010). Öğrenme düzeyleri arası ilişki: otel işletmelerinde bir alan araştırması. Ege Akademik Bakış / Ege Academic Review, 10 /1, 95-115.

Avcı, U. ve İbicioğlu, H. (2005). Örgütsel öğrenmede paylaşılmış vizyon ve paradigmatik uyumun önemi. Muğla Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, Sayı: 14, 158.

Aytaç, S. (2010). İş yaşamında kariyer yönetimi. Yönetimde İnsan Kaynakları Çalışmaları, Editör: A.Yelboğa, Ankara: Turhan Kitabevi Yayınları.

Bahçeşehir Okulları (2015). İnsan kaynakları yaklaşımımız. http://www.bahcesehir.k12.tr/tr-TR/insan- kaynaklari/ik-politikamiz.aspx (03.02.2015).

Bartel, A. P. (1994). Productivity gains from the ımplementation of employee training programs. Industrial Relations, 33/4, 411-425.

Barutçugil, İ. (2004). Stratejik insan kaynakları yönetimi, İstanbul: Kariyer Yayınları.

Bayat, B. (2008). İnsan kaynakları yönetiminin stratejik niteliği. Gazi Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 10/3, 67-91.

Baytekin, E. P. (2008). Farklılaşma çağında kurumsal başarıyı yakalamak. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.

Büyüköztürk, Ş. (2004). Sosyal bilimler için veri analizi el kitabı. Ankara: Pegem Akademi Yayıncılık.

Can, H., Akgün, A. & Kavuncubaşı, Ş. (2001). Kamu ve özel kesimde insan kaynakları yönetimi, Ankara: Siyasal Kitabevi.

Cho, Y. S. (2004). Examining the ımpact of human resource management: a performance based analytic model, Unpublished PhD, University Nevada, Las Vegas, Dissertation, United States of America.

Coşkun, S. ve Kayar, N. (2011). Stratejik insan kaynakları yönetimi: kamuda uygulamalar ve türk kamu yönetimi için öneriler. Ekonomik ve Sosyal Araştırmalar Dergisi, 7/2, 69-95.

Cüceloğlu, D. (2000). İçimizdeki biz: kalite bilincinin temeli. İstanbul: Sistem Yayıncılık.

De Geus, A. (1998). Yaşayan şirket. (çev: A. Ünver), İstanbul: Demirbank Kitapları.

Dessler, G. (2000). Human resource management, New Jersey: Prentice Hall.

Demirel Y. (2008). Örgütsel öğrenme kültürü ve iş tatminin öğrenme motivasyonu üzerine etkisi: otomotiv sektöründe ampirik bir çalışma. Akademik Bakış Uluslararası Hakemli Sosyal Bilimler Dergisi,14, 1-22.

Dixon, N. M. (1999). Organizational learning cycle: how we can learn collectively. Abingdon, Oxon, United Kingdom: Gower Publishing Limited,

Ertuğrul, İ. (2004). Toplam kalite kontrol ve teknikleri. Bursa: Ekin Kitabevi.

Fındıkçı, İ. (2001). İnsan kaynakları yönetimi. Alfa Basım Yayım Dağıtım, İstanbul.

Fidan, N. ve Erden, M. (1994). Eğitime giriş. Ankara: Meteksan Matbaası.

Fidan, Y. (1998). İşletme vizyonu ve stratejisi. Yönetim ve Organizasyon Seminer Notları, Konya: KTO Yönetici Eğitim Merkezi Yayınları.

Fiol, M. C. ve Lyles, M. A. (1985). Organizational learning. Academy of Management Review, 10/4, 803-813.

Garavan, T. (1997). The learning organization: a review and evaluation. The Learning Organization, 4/1, 18-29.

Garvin, D. A. (1993). Building a learning organization. Harvard Business Review. Vol: 71, No: 4.

Genç, K. Y. (2009). Stratejik insan kaynakları yönetimi – örgütsel performans ilişkisi ve türkiye‟nin büyük işletmelerinde yapılan bir uygulama, Basılmamış Doktora Tezi, Karadeniz Teknik Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Trabzon.

Hair, J. F. Jr., Anderson, R.E., Tatham, R.L. & Black, W.C. (1998). Multivariate data analysis. New Jersey: Upper Saddle River, Prentice Hall.

Karadağ, N. (2002). Öğrenen organizasyonlar ve örgütsel öğrenme yetersizliklerine ilişkin bir inceleme. Basılmamış Yüksek Lisans Tezi, Gebze İleri Teknoloji Enstitüsü, Gebze.

Karahan A. (2008). Hastanelerde takım halinde öğrenme. Afyon Kocatepe Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, X/ II, 237-255.

Kaya, H. (2008). Kamu ve özel sektör kuruluşlarının örgütsel kültürünün analizi ve kurum kültürünün çalışanların örgütsel bağlılığına etkisi: Görgül bir araştırma. Maliye Dergisi, Sayı:155,Temmuz- Aralık 2008, 119-143.

Kuru, S. (2007). Muğla Üniversitesi „nin örgütsel öğrenme açısından incelenmesi. Basılmamış Yüksek Lisans Tezi, Muğla Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Muğla.

Milli Eğitim Bakanlığı (2009). 2010 - 2014 Stratejik planı. Türkiye Cumhuriyeti Milli Eğitim Bakanlığı Strateji Geliştirme Başkanlığı, Ankara, http://sgb.meb.gov.tr/Str_ yon_ planlama_ V2/MEB StratejikPlan.pdf (03.02.2015).

Milli Eğitim Bakanlığı (2013). 2015 - 2019 Stratejik planı hazırlık programı. Türkiye Cumhuriyeti Milli Eğitim Bakanlığı Strateji Geliştirme Başkanlığı, Ankara, http://sgb.meb.gov.tr/meb_iys_dosyalar/ 2013_09/20035209_meb_20152019_stratejik_plan_ hazirlik _programi.pdf (03.02.2015).

Milli Eğitim Bakanlığı (2015). İK genel müdürlüğü. Ankara, http://personel.meb.gov.tr/www /vizyonumuz/icerik/215 (03.02.2015).

Öğüt, A., Akgemci, T. & Demirsel, M. T. (2004). Stratejik insan kaynakları yönetimi bağlamında örgütlerde iş gören motivasyonu süreci. Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 12, 277-291.

Özdevecioğlu, M. ve Biçkes, D. M. (2012). Örgütsel öğrenme ve inovasyon ilişkisi: büyük ölçekli işletmelerde bir araştırma. Erciyes Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 39, 19-45.

Özutku, H. ve Çetinkaya, M. (2012). Stratejik insan kaynakları yönetimi ve firma performansı arasındaki ilişkide içsel ve dışsal uyumun moderatör etkisi: türk otomotiv sektöründe bir alan araştırması, Ege Akademik Bakış, 12/3, 351-367.

Park, Y. (2009). The relationship among ınvestment in workplace learning, organizational perspective on human resource development, organizational outcomes of workplace learning and organizational performance using the korea 2005 and 2007. Human Capital Corporate Panel Surveys, School of The Ohio State University.

Pamukkale Eğitim Vakfı Okulları (2015). Kurucumuzdan. http://www.pevkolej.com/pev2013/?page_id=725 (03.02.2015).

Schuler, R. (1998). Managing human resources. Oxford: International Thompson Publishing.

Tompkins, J. (2002). Strategic human resources management in government: unsolved isseus. Public Personnel Management, 31/1, 95-110.

Tonus, Z. (2002). İnsan kaynakları bilgi sistemi. Eskişehir: Anadolu Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi, XVIII/1-2.

Torlak, N. G. (2008). Organizasyon teorileri. İstanbul: Beta Basım Yayım Dağıtım A.Ş.

Tunçer, P. (2012). Değişen insan kaynakları yönetimi anlayışında kariyer yönetimi. Ondokuz Mayıs Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 31/1, 203-233.

Tunçer, P. (2013). Örgütlerde performans değerlendirme ve motivasyon. Sayıştay Dergisi, 8,87-108.

Vemie, J. (2007). Employee training and development and the learning organization, economics and organization. 4/2, 209-216.

Vera, D. ve Crossan, M. (2004). Strategic leadership and organizational learning. Academy of Management Review, 29/2, 222-240.

Watkins, K. E. ve Marsick, V. J. (1999). Facilitating learning organizations: making learning count. London, United Kingdom: Gower Publishing Company.

Yazıcı, S. (2001). Öğrenen Organizasyonlar, İstanbul: Alfa Basım Yayım Dağıtım.

Yıldırım, A. ve Yıldırım, O. (2014). Örgüt kültürünün örgütsel öğrenme üzerindeki etkisinin değerlendirilmesi. 9. Ulusal Eğitim Yönetimi Kongresi, 8-10 Mayıs 2014, Bildiri No: 46, Siirt.

Ylyasov, Y. (2006). İşletmelerde stratejik insan kaynakları yönetiminin rekabet üstünlüğü sağlamadaki rolü ve bir uygulama. Basılmamış Yüksek Lisans Tezi, Yıldız Teknik Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.

Yurdatapan, S. (2011). Türk bankacılık sektöründe insan kaynakları yönetimi uygulamalarını belirlemeye yönelik bir araştırma. Basılmamış Yüksek Lisans Tezi, Trakya Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Edirne.

Yüksel, Ö. (2007). İnsan Kaynakları Yönetimi, Ankara: Gazi Kitabevi.