ÖĞRETMENLERİN ÇOCUK İHMALİ VE İSTİSMARI HAKKINDAKİ GÖRÜŞLERİNİN İNCELENMESİ

Çocuk istismarı ve ihmalini önlemede nitelikli eğitim ve danışmanlık hizmeti önem taşımaktadır. Eğitim kurumları ve eğitimciler çocuk istismarının tanılanması ve önlenmesinde önemli roller üstlenmektedir, çünkü öğretmenlerin bazı vakaların farkında olması ve görüşler belirtmesi, alınacak önlemler ve riskli gruplara müdahale açısından önem taşımaktadır ve çalışma bu amaçla yapılmıştır. Çalışmaya 10 rehberlik ve psikolojik danışmanlık öğretmeni katılmıştır. Çalışma nitel araştırma yöntemlerinden olgubilim (fenomenoloji) yöntemi kullanılmış ve veriler yarı yapılandırılmış görüşme yöntemi ile toplanmıştır. Verilerin betimsel analizleri sonucunda, öğretmenlerin istismar konusunda bilgi düzeylerinin yüksek olduğu, fakat ihmal konusunda pek fazla bilgi sahibi olmadıkları görülmüştür. Aile tipinin çocuklarda özellikle duygusal istismarı etkilediğini, ebeveyn tutumları, çevre ve sosyo-ekonomik durumun çocuk istismarında etkili olduğunu ve istismarın 6-11 yaş aralığında yoğun olarak yaşandığını belirtmişlerdir. Öğretmenler, eğitim seviyesinin artması, ailelere çocuklara davranışları konusunda eğitimler verilmesi, derslerde mahremiyet eğitiminin verilmesi gerektiğini belirtirken, kitle iletişim araçlarında izlenen yayınların içeriklerine dikkat edilmesi ve bunların kontrol altına alınması gerektiğini de belirtmişlerdir

INVESTIGATION OF TEACHER'S VIEWS ABOUT CHILD NEGLECT AND ABUSE

Quality education and counseling services in the prevention of child abuse and neglect are important. Educational institutions and educators play an important role in the identification and prevention of child abuse because it is important for teachers to be aware of some cases and to express opinions; in terms of precautions to be taken and to intervene in risk groups; and this study was prepared for this purpose. 10 guidance and psychological counseling teachers participated in the study. Phenomenology method that is in qualitative research methods was used in the study and data were collected by semi-structured interview method. As a result of the descriptive analysis of the data, it was seen that the teachers had high level of knowledge about abuse but they did not know much about neglect. They stated that family type influenced especially emotional abuse in children. Parental attitudes, environment and socio-economic status were effective in child abuse and that abuse occurred intensively in the 6-11 age range. Teachers also pointed out that level of education must be increased and parents must be educated in their behaviors towards children; that the content of the broadcasts on mass media must be paid attention to and controlled; education of parents about their behaviors, teaching of sexual education should be given in the courses.

PDF

___

Armour, C., Elklit, A. & Christofferson, M. N. (2014). A Latent Class Analysis Of Childhood Maltreatment: Identifying Abuse Typologies. Journal of Loss and Trauma, 19, 23–39. doi:10.1080/15325024.2012.734205.
Avşaroğlu, S. ve Okutan, H. (2018). Zihin Engelli Çocuğu Olan Ailelerin Yaşam Doyumları, İyimserlik Ve Psikolojik Belirti Düzeylerinin İncelenmesi, Manas Sosyal Araştırmalar Dergisi, 7(1), 77-94.
Bahar, G., Savaş, H. ve Bahar, A. (2009). Çocuk İstismarı Ve İhmali: Bir Gözden Geçirme. Fırat Sağlık Hizmetleri Dergisi, 4(12), 51–65.
Bostancı, N., Albayrak, B., Bakoğlu İ. ve Çoban Ş. (2006). Üniversite Öğrencilerinde Çocukluk Çağı Travmalarının Depresif Belirtileri Üzerine Etkisi. Yeni Sempozyum Dergisi, 44(4):189-192.
Büyüköztürk ve diğerleri. (2010). Bilimsel Araştırma Yöntemleri. Ankara: Pegem Yayıncılık.
Cadzow S. P. & Armstrong, K. L. (1999). Stressed Parents Wıth İnfants: Reassessing Physical Abuse Risk Factors. Child Abuse & Neglect, 23(9), 845–853.
Can-Yaşar, M., İnal-Kızıltepe, G. ve Kandır, A. (2014). Öğretmen Adaylarının Çocuklardaki Fiziksel İstismar Belirtilerine İlişkin Farkındalıkları. Kuramsal Eğitimbilim Dergisi, 7(3), 286-303.
Child Welfare Information Gateway. (2013). What İs Child Abuse And Neglect? Recognizing The Signs And Symptoms. Washington, DC: U.S. Department of Health and Human Services, Children’s Bureau. https://www.childwelfare.gov/pubpdfs/whatiscan.pdf (Erişim tarihi: 15.04.2017).
Doğrucan, A. ve Yıldırım, Z. (2011). Yazılı Basında Çocuk İstismarı Haberlerinin İncelenmesi, Uşak Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 8, 176-194.
Dündar, H. ve Hareket, E. (2017). Türkiye’de Çocuk Hakları Bağlamında Yapılan Lisansüstü Tezlerin Araştırma Eğilimlerinin İncelenmesi. Manas Sosyal Araştırmalar Dergisi, 6(1), 77-94.
Gaudin, J. M., Polansky, N. A., Kilpatrick, A. C. & Shilton, P. (1996). Family Functioning In Neglectful Families. Child Abuse & Neglect, 20(4), 363-377.
Mavili, A. (2014). Aile İçi Şiddet: Kadının Ve Çocuğun Korunması. (2. Baskı). Ankara: Elma Yayınevi.
Miles, M. B. & Huberman, A. M. (1994). Qualitative Data Analysis: An Expanded Sourcebook. Beverly Hills: Sage Publications. Erişim Tarihi: 17.03.2017. https://books.google.com.tr/books?hl=en&lr=&id=U4lU_- wJ5QEC&oi=fnd&pg=PR12&dq=miles+and+huberman&ots=kDB_KSRVU&sig=uM20jUCtnEyX2lC EYqjNikYREx0&redir_esc=y#v=onepage&q=miles%20and%20huberman&f=false.
Ovayolu, N., Uçan, Ö. ve Serindağ, S. (2007). Çocuklarda Cinsel İstismar Ve Etkileri. Fırat Sağlık Hizmetleri Dergisi, 2(4), 13-22.
Öztürk, S. (2007). Çocuklarda Duygusal İstismar. (Yüksek Lisans Tezi). Fırat Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Elazığ.
Paavilainen, E., Astedt-Kurki, P., Paunonen-Ilmonen, M. & Laippala, P. (2001). Risk Factors Of Child Maltreatment Within The Family: Towards A Knowledgeable Base Of Family Nursing. International Journal of Nursing Studies, 38, 297–303 .
Pala, B. (2011). Geleceğin Öğretmenlerinin Çocuk İstismarı Ve İhmali Konusunda Bilgi Ve Farkındalık Düzeyleri. (Tıpta uzmanlık tezi). Osmangazi Üniversitesi Tıp Fakültesi, Eskişehir.
Pears, K. C., Kim, H. K. & Fisher, P. A. (2008). Psychosocial And Cognitive Functioning Of Children With Specific Profiles Of Maltreatment. Child Abuse & Neglect, 32, 958–971. doi:10.1016/j.chiabu. 2007.12.009.
Sağır, M. (2013). Okul Öncesi Ve Sınıf Öğretmenlerinin Çocuk İstismarı Ve İhmaline Yönelik Görüşleri Ve Farkındalık Düzeyleri. (Yüksek lisans tezi). Erciyes Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Kayseri.
Sağır, M. ve Gözler, A. (2013). Sınıf Öğretmenlerinin Çocuk İstismarı Ve İhmaline Yönelik Görüşleri Ve Farkındalık Düzeyleri. Türkiye Sosyal Politika ve Çalışma Hayatı Araştırmaları Dergisi, 3(5), 67-102.
Siyez, D. M. (2003). Duygusal İstismara Maruz Kalan Ve Kalmayan Ergenlerin Benlik Algıları İle Depresyon Ve Kaygı Düzeylerinin Karşılaştırılması. (Yüksek lisans tezi). Dokuz Eylül Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İzmir.
Slack, K., Berger, L. M., DuMont, K., Yang, M., Kim, B., Ehrhard-Dietzel, S., et al. (2011). Risk And Protective Factors For Child Neglect During Early Childhood: A Crossstudy Comparison. Children and Youth Services Review, 33, 1354-1363.
Şirin, A, ve Keleş, S. (2003, Haziran). Annelerin Çocuklarını İstismar Etmesini Etkileyen Faktörlerin İncelenmesi, II. Ulusal Ana-Çocuk Sağlığı Kongresi, İstanbul.
Tıraşçı, Y. ve Gören, S. (2007). Çocuk İstismarı Ve İhmali. Dicle Tıp Dergisi, 34(1), 70-74. Tugay, D. (2008). Öğretmenlerin Çocuk İstismarı Ve İhmaline Yönelik Farkındalık Düzeyleri. (Yüksek lisans tezi). Marmara Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.
Türk, S. (2010). Öğretmen Adayları İle İlköğretim Okullarında Görev Yapan Öğretmenlerin Çocuk İstismarı Potansiyeli Açısından İncelenmesi. (Yüksek lisans tezi). Zonguldak Karaelmas Üniversitesi Sosyal Bilimleri Enstitüsü, Zonguldak.
UNICEF, (2010). Türkiye’de Çocuk İstismarı Ve Aile İçi Şiddet Araştırması. http://www.unicef.org.tr/files/bilgimerkezi/doc/cocuk-istismari-raporu-tr.pdf
Yargıç, İ., Ersoy, E. ve Batmaz-Oflaz, S. (2012). Çocukluk Çağı Travmalarının İntihar Girişimi Ve Kendine Zarar Verme Davranışı İle İlişkisi. Anadolu Psikiyatri Dergisi, 13, 277-284.
Yaşar, Z. F. ve Akduman, G. G. (2007). Çocuk İhmali-İstismarı Ve Adli Diş Hekimliği. TSK Koruyucu Hekimlik Bülteni, 6(5), 389-394.
Yıldırım, A. ve Şimşek, H. (2016). Sosyal Bilimlerde Nitel Araştırma Yöntemleri. (10. Baskı). Ankara: Seçkin Yayıncılık.